در دوره اصلاحات، مقوله حاکمیت دوگانه از سوی دشمنان بیرونی و داخلی به نوعی دیگر تبیین گشت و با طرح این موضوع که حاکمیت در ایران دارای دو بخش انتخابی و انتصابی می باشد، تلاش کردند تا حاکمیت دوگانه را در ایران القاء نمایند.

در دوره اصلاحات، مقوله حاکمیت دوگانه از سوی دشمنان بیرونی و داخلی به نوعی دیگر تبیین گشت و با طرح این موضوع که حاکمیت در ایران دارای دو بخش انتخابی و انتصابی می باشد، تلاش کردند تا حاکمیت دوگانه را در ایران القاء نمایند. موضوع حاکمیت یکی از مهم ترین مسایل در حوزه سیاسی به شمار می آید و از دیرباز همواره مورد بحث صاحب نظران و اندیشه ورزان این حوزه بوده است. در واقع می توان گفت یکی از مهم ترین ویژگی های هر نظام سیاسی حاکمیت در آن نظام است. از منظر جامعه شناسی سیاسی، حاکمیت عبارت است از قدرت عالیه فرمانروایی که در هر جامعه سیاسی به عالی ترین مقام تعلق می گیرد و این قدرت در داخل جامعه سیاسی مورد اطاعت و در خارج از آن به رسمیت شناخته می شود. بنابراین حاکمیت دارای دو بعد داخلی و خارجی است. برای حاکمیت ویژگی هایی وجود دارد که مهم ترین آنها عبارتند از: 1- مطلق بودن 2- غیرقابل تقسیم بودن 3- جامع بودن 4- دائمی بودن. حاکمیت در هر نظام سیاسی غیر از حکومت است و با آن تفاوت هایی دارد. یکی از مهم ترین تفاوت های حاکمیت با حکومت به غیرقابل تجزیه بودن حاکمیت و تجزیه بردار بودن حکومت برمی گردد. حکومت را می توان به قوای سه گانه ای چون مقننه، مجریه و قضائیه و دستگاه های دیگر تقسیم نمود. حال که اهمیت حاکمیت و تفاوت اساسی آن با حکومت روشن شد، این سوال از مهم ترین سوالاتی است که به ذهن خطور می کند: «حاکمیت در جمهوری اسلامی چگونه است؟» در نظام های سیاسی کنونی در دنیا، قانون اساسی به عنوان ام القوانین و یا میثاق ملی، بزرگترین سند راهبردی برای تبیین موضوع و به دست آوردن پاسخ برای سوال مذکور است. اصل 56 قانون اساسی حاکمیت و منشأ آن در جمهوری اسلامی را اینگونه بیان می دارد: «حاکمیت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست و هم او انسان را بر سرنوشت اجتماعی خویش حاکم ساخته است. هیچ کس نمی تواند این حق الهی را از انسان سلب یا در خدمت منافع فرد یا گروهی خاص قرار دهد و ملت ایران این حق خدادادی را از طرقی که در اصول بعد می آید اعمال می کند.» بر اساس قانون اساسی مهم ترین اصلی که اصل 56 را توضیح می دهد و چگونگی اعمال حاکمیت الهی بر روی زمین را تشریح می نماید اصل پنجم قانون اساسی است. اصل پنجم عبارت است از: «در زمان غیبت حضرت ولی عصر(عج) در جمهوری اسلامی ایران ولایت امر و امامت امت بر عهده فقیه عادل و با تقوا، آگاه به زمان، شجاع، مدیر و مدبر است که طبق اصل 107 عهده دار آن می گردد.» اصل 57 قانون اساسی با تفاوت قائل شدن بین حاکمیت و حکومت، رابطه آنها را اینگونه بیان می دارد: «قوای حاکم بر جمهوری اسلامی ایران عبارتند از قوه مقننه، قوه مجریه و قوه قضائیه که زیر نظر ولایت مطلقه امر و امامت امت، برطبق اصول آینده این قانون اعمال می گردد. این قوا مستقل از یکدیگر و ارتباط میان آنها به وسیله رئیس جمهور بر قرار می گردد.» دقت در این اصول نشان می دهد که حاکمیت در یک نظام دینی به صورت مطلق از آن خداوند است و این حاکمیت الهی در یک نظام اسلامی از طریق پیامبر(ص) و ائمه معصومین (علیهم السلام) در حضور و از طریق ولی فقیه که دارای ولایت مطلق می باشد در عصر غیبت اعمال می گردد. از نظر حضرت امام خمینی(ره) ولایت فقیه همانند ولایت پیامبر(ص) در حوزه اداره جامعه مطلق می باشد. یعنی همان اختیاراتی را که پیامبر(ص) یا امام معصوم(ع) برای اداره جامعه از آن برخوردار هستند ولی فقیه هم از همان اختیارات برخوردار است. با این نگاه می توان گفت اساساً در نظام اسلامی، اصل امام و امت، یک اصل حاکم است و حرکت امت بر محور امام انجام می شود و امام جامعه، تعیین کننده همه جهت ها و مشروعیت بخش به همه امور است. با چنین نگاه و اعتقادی حضرت امام(ره) می فرمایند: «پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به این مملکت آسیبی نرسد.» در طی 32 سال گذشته یکی از توطئه های دشمنان، توطئه علیه ولایت فقیه یا در واقع حاکمیت در جمهوری اسلامی ایران بوده است. مهم ترین راهبرد دشمنان در این عرصه، تبدیل کردن حاکمیت یگانه و مطلق در جمهوری اسلامی به حاکمیت های دوگانه و یا چندگانه بوده که تاکنون موفق به انجام آن نشده و از این پس نیز هرگز موفق به انجام آن نخواهند شد. نیم خیز اول در این راستا از سوی دولت موقت و عناصر نفوذی و منحرف در این دولت برداشته شد و نمود آن در موضع گیری های متفاوت این دولت با حضرت امام(ره) آشکار گشت. بنی صدر به عنوان اولین رئیس جمهور مغرور رأی 11 میلیونی گشت و تحت تأثیر عناصر منحرف و القائات و خط دهی های دشمنان در برابر امام(ره) به اتخاذ مواضع متفاوت روی آورد. تمرکز روی شریعتمداری از سوی دشمنان و مخالفان نظام، گام دیگری بود که دشمنان برای تضعیف حاکمیت مطلق و یگانه در ایران برداشتند. تلاش عناصر منحرف و در رأس آنان باند مخوف مهدی هاشمی معدوم برای قرار دادن منتظری هم تراز امام(ره) و بالاتر از آن هدفی جز بی ثبات سازی حاکمیت و دوگانه کردن آن دنبال نمی کرد. در دوره اصلاحات، مقوله حاکمیت دوگانه از سوی دشمنان بیرونی و داخلی به نوعی دیگر تبیین گشت و با طرح این موضوع که حاکمیت در ایران دارای دو بخش انتخابی و انتصابی می باشد، تلاش کردند تا حاکمیت دوگانه را در ایران القاء نمایند. با توجه به اینکه اینگونه حرکات دشمن برخلاف قانون اساسی و حرکت عمومی جامعه بوده، تاکنون ناکام مانده و شکست خورده است. تجربه 32 سال گذشته نشان می دهد که هر حرکتی مغایر با حرکت محوریت نظام فرجامی جز شکست ندارد. البته این بدان معنا نیست که اگر دشمن در عرصه ای شکست خورد و ناکام گشت، دیگر در آن عرصه ورود پیدا نکند. دشمنان همچنان تضعیف و بی ثبات سازی حاکمیت و القای حاکمیت دوگانه را در دستور کار دارند. به طور قطع با عنایات الهی، تدابیر امام امت حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای (مدظله العالی) و هوشیاری امت با بصیرت، مومن و انقلابی، از این به بعد نیز هر طرح و برنامه ای از سوی دشمنان در این عرصه ناکام خواهد بود و با شکست مواجه می گردد. (منبع:حاکمیت مطلق و یگانه در جمهوری اسلامی،یدالله جوانی،سایت مشرق) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه