شنیدم زیادبه قبرستان رفتن افسردگی می آورد.حالاسوال من اینه که آیازیاداشک ریختن برای معصومین وشهداورفتن به قبرستان آنهاهم افسردگی می آورد؟

بر اساس متون دینی، توصیه شده که همواره به یاد مرگ باشیم. مهمترین مکانی که ما را متذکر به مرگ می کند قبرستان است. لذا رفتن به قبرستان باعث می شود تا به فکر اصلاح امورمان باشیم و تنها، هم و غممان دنیای فانی نباشد.اشک بر مصایب اهلبیت (علیهم السلام) اجر فراوانی دارد و پس از گریه احساس آرامش و سبکی به انسان دست می دهد. لازم به تذکر است که افراط در هر کاری مذموم وناپسند است. اگر کسی بخواهد کار و زندگی را تعطیل کند و به قبرستان برود، این افراط است. ما در زندگی بزرگانی چون آیت الله قاضی می بینیم که ایشان در کنار برنامه های عبادی و تدریس و ... هر روز ساعتی را در وادی السلام سپری می کردند. پاسخ تفصیلی:طبق روایاتی که از حضرات معصومین(ع) وارد شده است زیارت اهل قبور مؤمنین در روزهای دوشنبه و پنج شنبه و جمعه مستحب مؤکد است و سنت پیامبر اسلام(ص) و سیره اهل بیت(ع) نیز چنین بوده است و فعل معصوم نیز برای ما حجت است . یاد مرگ، راه نفوذ شیطان را سد می کند و فکر گناه را یا از بین مى برد و یا کم مى کند که این به شدت و ضعف فرو رفتن در فکر مرگ بستگى دارد اگر انسان با این واقعیت انس بگیرد و مردن را باور دل سازد نقشى سازنده و بالا برنده دارد. قال امیرالمؤمنین على(ع): «اذکروا هادم اللذات و منغض الشهوات و داعى الشتات؛ یاد کنید (مرگ را) درهم کوبنده لذات را و تیره و تلخ کننده شهوات را و دعوت کننده جدایى ها را»، (الغرر والدرر، باب الموت، به نقل از سرالاسراء، استاد على سعادت پرور، ج 2، ص 159).یاد مرگ دل را از تعلق به شهوات جدا مى سازد و انسان را از گناه و فکر گناه باز مى دارد آنچه که بسیار مهم است این است که اولاً این فکر هر روز و مستدام باشد اگر شبانه روزى نیم ساعت باشد کافى است ثانیا در مکان خلوتى باشد مخصوصا اگر آن مکان خلوت خود محیط قبرستان باشد به هر گونه که این فکر در مرگ با جان عجین شود و باور دل گردد بسیار مطلوب است مثلاً یکى از کیفیت هاى فکر در مرگ را یکى از بزرگان چنین مى فرمود: تمام خاطرات تلخ و شیرین گذشته را در حد امکان مثل یک فیلم از ذهن بگذراند و به خود بباوراند که همه اینها گذشت و چند روز باقى مانده عمر هم مى گذرد لحظات جان دادن، وقتى که خویشان و نزدیکان را رها مى سازد و از تمام تلخ و شیرینى ها وداع مى کند و... همه و همه را به خوبى تأمل کند تا دل بلرزد و چشم بگرید.امام صادق ( علیه السلام ) می فرماید : یاد مرگ خواهش‌های نفس را می میراند و رویشگاه های غفلت را ریشه کن می کند و دل را با وعده های خدا نیرو می بخشد و طبع را نازک می سازد و پرچم های هوس را درهم می شکند و آتش آزمندی را خاموش می سازد و دنیا را در نظر کوچک می کند ( میزان الحکمه / ج 12 / ص 5681) بطور مسلم چنین کسی با چنین اعمالی مرگی راحت خواهد داشت . رسول خدا ( صلی الله علیه و آله ) فرمودند : «بهترین زهد به دنیا یاد مرگ است و برترین عبادت اندیشیدن است . پس هر که یاد مرگ وجودش را پر کند گور خود را باغی از باغهای بهشت بیابد» ( میزان الحکمه / ج 12 / ص 5681) از حضرت سؤال شد : آیا کسی با شهداء محشور می شود ؟ فرمود : «آری کسی که شبانه روز بیست مرتبه مرگ را یاد کند» .یکی از اموری که در فرهنگ اسلامی و شیعی به آن توصیه شده، زیارت اهل قبور و خواندن فاتحه برای آنان است. حضرت علی(ع) می فرماید: « اموات خود را زیارت کنید چون آن ها به خاطر زیارت شما خوشحال می شوند .» مهم ترین اثر دنیوى زیارت اهل قبور براى انسان، تذکر مرگ و یادآورى این رخداد مهمّ است و این خود، موجب باز داشتن انسان از بازى هاى دنیوى، (نگا: نهج البلاغة، ترجمه دکتر سید جعفر شهیدى، خطبه 84، ص66) مانع انجام کارهاى زشت و ناروا، (همان خطبه 99، ص 92) باعث انجام اعمال و کردار نیک، (همان، کلمات قصار، 31، ص 364) سبب بى رغبتى و کم خشنودى از دنیا، (همان،کلمات قصار 349، ص 423) و زمینه ساز عبرت آموزى است، (همان، خطبه 221، ص 252) . پیغمبر اکرم (ص) ما را دعوت کرده است به زیارت قبور، و فرمود: «زروا القبور فإن لکم فیها عبرة»، شما به زیارت قبور بروید ‌که در زیارت قبور عبرتی است برای شما، درس بی وفایی را از دنیا و جهان یاد می‌‌گیرید، خیلی به این دنیا نمی‌‌چسبید، دنیایی که آخرش همین است، چند متر لباس سفید است و آخرش زیر خاک، نباید برای آن این همه تلاش کرد و آدمی را کشت و مظلومی‌ را از بین برد، در حقیقت در زیارت قبور یک‌نوع عبرتی است،‌ چه کلمه‌ زیبائی است « زروا القبور فإنّ لکم فیها عبرة»در یک مورد رفتن به قبرستان کراهت دارد. بر اساس روایات و بر طبق فتوای مراجع در رساله های عملیه رفتن به قبرستان و ماندن در آن در شب مکروه است .اشک بر معصومین و شهدا:اشک بر اهلبیت (علیهم السلام) نه تنها موجب افسردگی نمی شود بلکه آثار مفیدی در دنیا و آخرت به دنبال دارد. تکرار یاد اهلبیت و مصایب آنها موجب ایجاد محبت می شود و این محبت به تدریج، اطاعت و هم سنخی می آورد. وکسی که در دنیا بر اساس سیره ی اهلبیت (علیهم السلام) وشهدا زندگی کند، در آخرت از جایگاه خوبی برخوردار خواهد بود. دوست خوبم، به عنوان نمونه، بر طبق روایات، گریه بر حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السّلام) باعث راحتی در قبر، فرحناک و شادان شدن مرده، شادان و پوشیده بودن او در هنگام خروج از قبر است در حالی که او مسرور است فرشتگان الهی به او بشارت بهشت و ثواب الهی را می‌دهند. تذکر: اگر گریه ی برای شهیدی  به جهت ناشکری باشد که «چرا چنین شخصی شهید شد؟» این گریه نه تنها اجری ندارد، بلکه گناه است.   .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه