تخمین زمان مطالعه: 1 دقیقه
الف) احتمال کافى نیست; و ظن اگر سبب شود که او خود را مستحق بداند کفایت مى کند.ب) شبهه آن است که انسان آن وطى را براى خود مجاز بداند; هر چند بر اثر عوارض آن را حرام ببیند. مثلا تصوّر کند که ازدواج شرعى واقع شده، ولى در ماه رمضان یا در زمان عادت با همسر خود نزدیکى کند. این هم مصداق وطى به شبهه است.ج) در صورتى که باور کند آن وطى براى او حلال است، حکم وطى به شبهه جارى است.د) واطى به شبهه صاحب فراش نیست. و اگر آن زن شوهرى داشته باشد، فرزند به شوهر ملحق مى شود.ه) هیچ کدام وطى به شبهه نیست، هر چند تکلیف از چنین اشخاصى برداشته شده است. ولى در نکاح فاسد، اگر خیال مى کرده نکاح صحیح است، وطى به شبهه محسوب مى شود. منبع: makarem.ir .
راسخون
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.