لطفاً در مورد وطی به شبهه به سؤالات زیر پاسخ دهید: الف) آیا در تحقّق شبهه، وجود ظنّ معتبر به استحقاق وطی شرط است؟ یا هر گونه ظنّی برای تحقّق شبهه کفایت می کند؟ یا اصلا ظن لازم نیست، و احتمال استحقاق وطی کافی است؟ ب) آیا حلیّت وطی شرط تحقّق شبهه می باشد، یا با حرمت وطی نیز شبهه محقّق می شود؟ ج) آیا در مورد فرد جاهل قاصر و مقصّر نسبت به مقدار عدّه و حکم آن، شبهه تحقّق می یابد؟ د) آیا واطی به شبهه صاحب فراش محسوب می شود، یا تنها مؤاخذه نمی شود؟ ه) آیا وطی نائم و مجنون و مکرَه، و نیز وطی ناشی از نکاح فاسد، وطی به شبهه محسوب می گردد؟

الف) احتمال کافی نیست; و ظن اگر سبب شود که او خود را مستحق بداند کفایت می کند. ب) شبههآن است که انسان آن وطی را برای خود مجاز بداند; هر چند بر اثر عوارض آن را حرام ببیند. مثلا تصوّر کند که ازدواج شرعی واقع شده، ولی در ماه رمضان یا در زمان عادت با همسر خود نزدیکی کند. این هم مصداق وطی به شبههاست. ج) در صورتی که باور کند آن وطی برای او حلال است، حکم وطی به شبههجاری است. د) واطی به شبههصاحب فراش نیست. و اگر آن زن شوهری داشته باشد، فرزند به شوهر ملحق می شود. ه) هیچ کدام وطی به شبههنیست، هر چند تکلیف از چنین اشخاصی برداشته شده است. ولی در نکاح فاسد، اگر خیال می کرده نکاح صحیح است، وطی به شبههمحسوب می شود. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع: آیت الله مکارم شیرازی

ایجاد شده در 1401/04/02

لینک کوتاه