لطفادر باره اینکه امام خميني در اوايل انقلاب اجازه حضور روحانيت در بعضي از جايگاه هاي سياسي مانند رياست جمهوري را نمي دادند.امابعد نظرشان عوض شد،توضیح دهید.

حضرت امام(ره) در رابطه با دخالت و تصدي روحانيت در امور اجرايي کشور به خصوص مساله رياست جمهوري در دو مقطع مختلف دو نظر متفاوت را ارائه داده اند. ايشان قبل از پيروزي انقلاب اسلامي بيان مي داشتند که روحانيون شغل شان يک شغل بالاتر از اين مسائل اجرايي است و لذا مي بايست در مسائل اجرايي نظارت داشته باشند و خود را درگير مسائل اجرايي نکنند. اساس اين نظريه گوياي اين مطلب است که وظيفه و جايگاه روحانيون در حکومت اسلامي ارشاد و هدايت، تبليغ و ترويج اسلام، تربيت و تهذيب نفوس و بيدار کردن مردم است. در همين راستا امام(ره) فرمودند: «روحاني بايد خدمتگزار ارواح مردم باشد، قلوب مردم را حفظ بکند، شماها مأموريد که قلب هاي مردم را حفظ بکنيد». اما بعد از پيروزي انقلاب و خصوصاً در جريان دولت موقت جريان ها و گروه هايي همچون ملي گراها، و توده اي ها و ليبرال ها وارد صحنه شدند و با نفوذ در برخي از امور اجرايي سعي در انحراف انقلاب را داشتند. امام(ره) با تشخيص اين موضوع فرمودند: «الآن هم عرض مي کنم هر روزي که ما فهميديم که اين کشور را يک دسته از اين افرادي که روحاني نيستند، به آن طوري که خداي تبارک و تعالي فرموده است، اداره مي کنند، آقاي خامنه اي تشريف مي برند سراغ شغل روحاني بزرگ خودشان و نظارت بر امور و ساير آقايان هم همين طور. حضرت امام درباره شبهه اي که برخي از افراد مطرح کرده اند در رابطه با تصدي رياست جمهوري توسط آقاي خامنه اي و اين که ايشان چون روحاني هستند و شما خودتان گفته بوديد روحانيت نبايد در امور اجرايي دخالت کند فرمودند: «بنابراين مساله يک چيزي نيست که آقايان به ما بگويند شما آن روز اين جوري گفتيد، راست است، ما آن روز خيال مي کرديم که در اين قشرهاي تحصيل کرده و متدين و صاحب افکار، افرادي هستند که بتوانند اين مملکت را به آن جوري که خدا مي خواهد، ببرند، آن طور اداره کنند، وقتي ديديم که نه، ما اشتباه کرديم، آمدند بعضي شان خودشان را به ما جا زدند، ما هم که غيب نمي دانيم، و بعضي شان هم خوب بودند لکن رأي شان با رأي ما مخالف بود، ما در حرفي که در مصاحبه ها گفتيم عدول کرديم و موقتاً تا آن وقتي که اين کشور را غير روحاني مي تواند اداره کند آقايان روحاني به ارشاد خودشان و به مقام خودشان بر مي گردند... اگر در يک ميليون احتمال، يک احتمال ما بدهيم که حيثيت اسلام با بودن فلان آدم يا فلان قشر در خطر است، ما مأموريم که جلويش را بگيريم تا آن قدري که مي توانيم هر چه مي خواهند به ما بگويند، بگويد که کشور ملايان، حکومت آخونديسم و از اين حرف هايي که مي زنند و البته اين هم يک حربه اي است براي اين که ما را از ميدان به در کنند، ما نه، از ميدان بيرون نمي رويم». مساله ديگر اين است که حضور روحانيت در عرصه امور اجرايي اساساً در انديشه امام نفي نشده است بلکه به دليل اهميت رسالت روحانيت در حوزه انديشه و تبليغ، ورود به عرصه اجرايي باز ماندن از آن رسالت تلقي شده است. و قانون اساسي کشور در مورد ورود يا عدم روحانيون در مشاغل دولتي و اجرايي نظري نداده است البته در مورد مناصبي چون رياست قوه قضاييه وجود اجتهاد امري بديهي است. لکن در مورد رياست جمهوري يک روحاني هم به عنوان عضوي از خانواده ملت حق نامزدي در انتخابات را دارا است و اين يک حق شهروندي است که همگان از آن برخوردارند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه