آيا واقعاً حضرت ايوب ـ عليه السلام ـ بدنشان از مريضي کرم برداشت (در حالي که اين مخالف شأن پيامبري است)؟

ايوب پيامبري از نسل اسحاق نبي که صبر و بردباري او در برابر بلايا، شهرت فراوان دارد و در قرآن کريم نيز به اين صفت ستوده شده است. خداوند مي فرمايد: «ايوب را صابر يافتيم و نيکو بنده اي بود که توجهش به ما بود». باز در قرآن کريم هست خداوند متعال او را به ناراحتي جسمي و به داغ فرزندان مبتلا نمود و سپس عافيتش داده و فرزندان ديگر به وي عطا کرد. ماجراي ايوب در چهار سوره از سوره هاي قرآن آمده و در هيچ کدام به نوع بيماري ايوب اشاره نشده است. ولي در تفسير آيات مربوط به ايوب و همچنين در کتب «قصص أنبياء» مطالبي در اين باره وارد شده که در برخي از آنها به اينکه ايوب بيمار شد و بدنش کرم برداشت و مردم از او متنفر شدند اشاره شده است. در مقابل رواياتي از ائمه معصومين ـ عليهم السلام ـ بالاخص از امام صادق ـ عليه السلام ـ نقل شده که در تضاد با مطالب گفته شده مي باشد. امام صادق ـ عليه السلام ـ مي فرمايد ايوب هفت سال مبتلا شد، بدون اين که گناهي کرده باشد. چون انبياء به خاطر عصمت و طهارتي که دارند گناه نمي کنند و حتي به سوي گناه، هر چند گناه کوچک، متمايل نمي شوند. و نيز فرمود: در بيماري هاي ايوب ـ عليه السلام ـ عفونت نبود (برخلاف آن چه که معروف است)، و نيز صورتش زشت و زننده نگرديد و حتي ذره اي خون و يا چرک از بدنش بيرون نيامد. و احدي از ديدن او (به خاطر بيماري) تنفّر نيافت و از مشاهده اش وحشت نکرد و هيچ جاي بدنش کرم نيانداخت. چون رفتار خداي عز و جل درباره انبياء و اولياي مکرمش که مورد امتحان قرار مي دهد اين چنين است. و اگر مردم از او دوري کردند به خاطر بيماري او نبود بلکه به خاطر ناداري و ضعف ظاهري ايوب بود، چون مردم نسبت به مقامي که او نزد پروردگارش داشت جاهل بودند و نمي دانستند که خداي تعالي او را تأييد کرده است. شريف مرتضي: در اين باره مي نويسد: کساني که اين نسبت ها را به پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مي دهند نمي دانند که خداوند ابليس را بر خلق خود مسلط نمي کند و ابليس قدرت ندارد که در بدن انسان ها مرض ايجاد کند و گرفتاري ايوب ـ عليه السلام ـ به درد و مشقت از سوي خداوند بوده که بخاطر امتحان کردن آن حضرت بوده است. اما رواياتي که مبني بر کرم داشتن بدن حضرت ايوب ـ عليه السلام ـ وارد شده است. رواياتي مجعول هستند که ساخته جاهلان و دشمنان انبياء بوده است که بر طرق مختلف وارد متون ديني و روايي شيعه شده است. چرا که رسالت پيامبران ايجاب مي کند که مردم در هر زمان بتوانند و با ميل و رغبت با آنها تماس گيرند و آن چه موجب تنفر و بيزاري مردم و فاصله گرفتن افراد از آنها مي شود خواه بيماري هاي تنفر آميز باشد، يا عيوب جسماني و يا خشونت اخلاقي، اين صفات در انبياء نبوده چرا که با فلسفه رسالت آنها در تضاد هست. علاوه بر آن رواياتي که بر کرم اندختن بدن حضرت ايوب ـ عليه السلام ـ اشاره مي کنند، بيان مي دارند که اين بيماري در نتيجه تسلط يافتن شيطان بر آن حضرت بود که اين هم با حکمت خداوند و عصمت انبياء سازگاري ندارد. بنابراين ايوب مورد امتحان الهي قرار گرفت و به مرض گرفتار شد ولي نه آن گونه که مورد تنفر مردم واقع شود. دوري مردم از آن حضرت به خاطر فقر و ناداري و گرفتاري به انواع امتحانات الهي بود که مردم جاهل آن را نوعي شومي تلقي مي کردند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه