در روايات وارد است که ايوب پيامبر به علت بيماري بدنش حالت کرم زده بود و از طرفي چون امام يا نبي بايد سر آمد و پاکترين مردم باشند تا مريدانشان جذب آنان شوند آيا اين نوع بيماري باعث فرار امّت زمانش نمي شد است و به يک نوع زشت منظري ايشان ارتباط نداشته است.

حضرت ايوب از پيامبران قوم بني اسرائيل است که دوره اش بعد از حضرت يوسف و قبل از حضرت موسي ـ عليه السلام ـ بوده است و مردم را به آئين ابراهيم ـ عليه السلام ـ دعوت مي کرد. در قرآن کريم در بعضي از سوره ها و آيات به نام و برخي حوادثي که براي ايوب پيش آمد اشاره شده است که در سوره صاد آيات 41 تا 44 به امتحان و بلائي که ايوب ـ عليه السلام ـ آزمايش شد اشاره مي کند. آري امتحان و آزمون الهي آنقدر وسيع و گسترده است که حتي انبياء بزرگ با شديدترين و سخت ترين آزمايش ها آزموده مي شوند، چرا که طبيعت زندگي اين جهان بر اين اساس گذارده شده است و اصولا بدون آزمايش هاي سخت استعدادهاي نهفته انسان ها شکوفا نمي شود. در قرآن کريم فقط به درد و رنج به صورت سر بسته و از دست دادن اولاد ايوب اشاره شده است امّا در روايات درباره حضرت ايوب نقل هاي متفاوتي بيان شده است به خصوص درباره ابتلاي ايوب به بيماري. شيخ طوسي مي نويسد: رنج و تعب ايوب ـ عليه السلام ـ از وساوس شيطاني بود که او را درباره از دست دادن اولاد و اموال وسوسه مي کرد و زجر مي داد و نيز گفته شده که رنج و سختي ايوب در اين بود که شيطان قوم ايوب را وسوسه کرد تا او را از ميان خود دور کنند به خاطر جذام و برصي که ايوب به آن گرفتار شده بود. برخي هم گفته اند که خداوند شيطان را بر ايوب مسلط کرد که او را به شديدترين مرض گرفتار نمود. شريف مرتضي: در اين باره مي نويسد: کساني که اين نسبت ها را به پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مي دهند نمي دانند که خداوند ابليس را بر خلق خود مسلط نمي کند و ابليس قدرت ندارد که در بدن انسان ها مرض ايجاد کند و گرفتاري ايوب ـ عليه السلام ـ به درد و مشقت از سوي خداوند بوده که بخاطر امتحان کردن آن حضرت بوده است. بر اساس برخي نقل ها که برگرفته از اخبار جعلي و اسرائيلات است چنين آمده است که هنگام بيماري ايوب ـ عليه السلام ـ بدنش کرم برداشت و متعفن شد و از بوي بد مردم به اذيت افتادند و ايوب را از شهر و ديار خود اخراج کرده و از او دوري جستند و ايوب و زنش تنها در خارج از شهر زير سايباني زندگي مي کردند. بيشتر علما چنين اخباري را مجعول دانسته اند هر چند که در لابلاي کتب حديث ذکر شده اند زيرا رسالت پيامبران ايجاب مي کند که مردم در هر زمان بتوانند با ميل و رغبت با آنها تماس بگيرند و آنچه موجب تنفر و بيزاري مردم و فاصله گرفتن افراد از آنها مي شود خواه بيماري هاي تنفر آميز باشد و يا عيوب جسماني و يا خشونت اخلاقي، در آنها نخواهد بود چرا که با فلسفه رسالت آنها تضاد دارد. خداوند در قرآن مي فرمايد: فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ کنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِک فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکلْ عَلَي اللّهِ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَکلِينَ. در پرتو رحمت الهي براي آنها نرم و مهربان شدي که اگر خشن و سنگدل بودي از گرد تو پراکنده مي شدند. اين آيه دليل بر آن است که پيامبر نبايد چنان باشد که از اطرافش پراکنده شوند. امّا همان طور که اشاره شد درباره ايوب نقل هايي شده که با مقام نبوت آن حضرت سازگار نيست، وقتي به کتب يهوديان به خصوص تورات تحريف شده مراجعه مي کنيم، مي بينيم که کتاب مفصلي درباره ايوب نبي ديده مي شود که قبل از مزامير داود قرار دارد اين کتاب مشتمل بر 42 فصل است که در هر فصل بحث هاي مشروحي دارد در بعضي از اين فصول مطالب زننده اي به چشم مي خورد. از جمله اين که در فصل سوم مي گويد: ايوب زبان به شکايت باز کرد و از ابتلائات خود شکوه نمود. در حالي که در قرآن او را به مقام صبر و شکيبايي ستوده است وَخُذْ بِيَدِک ضِغْثًا فَاضْرِب بِّهِ وَلَا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ. ما ايوب را صابر يافتيم نيکو بنده اي بود که توجهش به ما بود. از امام صادق ـ عليه السلام ـ روايت شده که حضرت فرمودند: همانا ايوب ـ عليه السلام ـ با وجود گرفتاري به شديدترين مرض ها، بوي بدي از او استشمام نشد و چهره اش بد منظر نبود و هيچ خوني از زخم بدن او بيرون نيامد و هيچ کسي از دين ايوب احساس نفرت نکرد و هيچ فردي با ديدن او به وحشت نيفتاد و بدنش اصلا کرم نداشت و خداوند هر يک از پيامبران خود را به نوعي امتحان کرد و او نيز چنين امتحاني داشت. بنابراين آنچه از برخي روايات درباره گرفتاري ايوب نبي ـ عليه السلام ـ به مرض و کرم برداشتن بدن آن حضرت دلالت دارند از روايات جعلي و اسرائيليات مي باشند که با ساحت پاک و منزه انبياء سازگاري ندارد و نيز با روايات مخالفي که بيان مي دارند که با وجود اين که ايوب به شديدترين دردها گرفتار بود و حتي زمين گير شده بود ولي چنان نبود که مردم از او دوري جويند و يا از ديدن او منزجر باشند. سازگار نيست. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه