با سلاممیخواستم بدونم که احسان و حسن خلق نسبت به پدر و مادر باید با علاقه ی قلبی باشه یا فقط ظاهر نیکوی اخلاق کفایت میکنه. من چند وقتیه تمام تلاشمو می کنم که رفتار بدی باهاشون نداشته باشم اما قلبن نمی تونم دوستشون داشته باشم.

دوست محترم؛ اسلام از نظر حقوقى حساب ویژه اى براى پدر و مادر بازکرده همان گونه که در جنبه هاى عاطفى نیز حساب جداگانه اى براى آنها در نظر گرفته است لذا در روایات آمده که اگر پدر و مادرى از فرزندانشان راضى باشند موجب خیر و برکت و سعادت فرزند مى شود اگر در حق فرزندان خود دعا کنند خداوند به این دعا توجه خاصى مى نماید و اگر والدین از فرزندان ناراضى باشند و خداى ناکرده به آنها نفرین کنند ممکن است، خداوند بر چنین فرزندانى که موجب ناراحتى والدین می شوند قهر و غضب نماید حتى از نظر حقوقى در بخش قصاص و دیات آمده که اگر پدرى خداى ناکرده فرزند خود را به قتل برساند قصاص نمى شود مگر در یک شرایط استثنایى با تشخیص حاکم شرع، همچنین از نظر شرعى پدر و مادر مى توانند به اندازه نیازشان از اموال فرزند خود بردارند و مسائلى از این قبیل در فقه اسلامى زیاد وجود دارد یا در روایات آمده «نیکى کردن به والدین بزرگترین فریضه است» و یا اینکه مى فرماید «بهشت زیر پاى مادران است» این همه آیه و روایت که در این زمینه وارد شده حاکى از اهمیتى است که خداوند براى والدین قائل شده است و اینها بدون حکمت نیست چه اینکه اینها در مقابل زحماتى که والدین براى فرزندان متحمل مى شوند ناچیز است آنها از لحظه انعقاد نطفه تا هنگام تولد و همچنین بعد از تولد دوران شیرخوارگى و بعد کودکى مشکلاتى بسیار زیادى را متحمل شده اند بنابراین خداوند نیز در مقابل زحمات آنها حقوق ویژه ای را براى آنها قائل شده است. از این رو باید در هر شرایطى احترام آنها را نگه داشت هر چند در بعضى اوقات دربرخورد با فرزندان خود دچار اشتباه شوند. بنابراین در همه حال ما وظیفه داریم به والدین خود احترام بگذاریم حتى اگر آنها به ما بى احترامى کنند فقط اگر آنها بخواهند ما را به کار حرامى وادار کنند یا از انجام تکلیف واجبى باز بدارند، اطاعت از آنها جایز نیست چه اینکه اطاعت خداوند بر هر کس دیگر حتى والدین نیز مقدم است.در زیر به بعضی از آداب و وظایف اعضای خانواده اشاره می شود: وظایف و مسؤولیت های فرزندان (برگرفته از سوره ی اسراء آیه 23 و 24): 1. اطاعت و فرمانبرداری از پدر و مادر. 2. نیکی و احسان و خدمت به پدر و مادر. 3. اف و سخن رنجش آور به پدر و مادر نگفتن . 4. بر سر والدین داد و فریاد نکردن (بلکه با آنها با سخن نیکو صحبت نماید). 5. بال تواضع و فروتنی را برای والدین , فرود آوردن . 6. حتی المقدور نیازهای والدین را برآوردن . 7. احترام والدین را نگه داشتن که در زیر به مواردی از آن اشاره می شود:الف) جلو والدین , پاهایش را دراز نکند. ب ) در مناسبت های مختلف مثل روز مادر یا روز پدر, هدیه به آنها بدهد. ج . از شوخی های نابجا و زدن حرف های زشت پیش آنها پرهیز و اجتناب کند. د. در حق آنها و برای سلامتی آنها دعا کند.ه ) در کارهای خانه به آنها کمک کند. امید است با عمل کردن به این وظایف و دستورات که برگرفته از کلام خداوند است احترام متقابلی بین اعضای خانواده برقرار شود.دوست عزیز؛ آدمى داراى دو نوع رفتار و شخصیت مى تواند باشد: 1. رفتار طبیعى، 2. رفتار اخلاقى. در رفتار طبیعى، فرد آن گونه عمل مى کند و عکس العمل نشان مى دهد که خواسته و میل طبع او است؛ مثلاً به هر دلیل وقتى از کسى بدش آمد، دلش مى خواهد او را کتک بزند و یا فحش بدهد و... . ولى در رفتار اخلاقى، فرد کمال یافته، سعى بر آن دارد که خود را از بند تمایلات برهاند و رفتارى معقول و بر طبق ضوابط شرعی و اخلاقی در پیش گیرد؛ مثلاً ممکن است در پاسخ کسى که به او فحش مى دهد، بى اعتنایى و یا حتى در حق او دعا کند. تفاوت این دو گونه رفتار، در طبیعى بودن و اخلاقى بودن آنها است. روشن است که انسان هاى فهمیده اى که بر ارزش هاى اخلاقى پاى مى فشرند، رفتار اخلاقى را برمى گزینند؛ هر چند برخلاف تمایل باطنى و طبیعى آنان باشد. بنابراین, در آن هنگام که احساس می کنید ازوالدینتان بدتان می آید وظیفه اخلاقى شما آن است که باید مواظبت کنید که در رفتارتان، به هیچ وجه این امر منعکس نگردد؛ بلکه با کمال عطوفت، با پدر و مادر خود برخورد کنید؛ چرا که نگاه مهربانانه به پدر و مادر، خود از عبادات بزرگ است. سعادت شما در گرو این رفتار اخلاقى است. خلاصه کلام آن که:وظیفه جوانان در مقابل والدین اینست که احترام آنها را حفظ کنند و در مواردی که اختلاف سلیقه یا اختلاف در سطح دانش و فهم وجود دارد تا آنجایی که امکان دارد با آنها هماهنگ باشند و هر کجا اشتباه آنها کاملا آشکار و روشن است با حفظ حرمت آنها ما کار خودمان را بر اساس فهم خودمان انجام دهیم.جوانان باید توجه داشته باشند که چند کلاس سواد و تحصیلات نباید باعث غرور شود و فکر کنند همه چیز را می فهمند و والدین را متهم به نفهمی کنند بلکه باید توجه داشته باشند که رشد علمی آنها مرهون زحمات والدین است و در هر حال باید قدردان والدین باشند.به همین جهت سفارش شده که با در نظر گرفتن برخی خوبیهای آنها و حق پدری یا مادری، به آنها محبت داشته باشیم. ان شاءالله خداوند از راههای مختلف جبران خواهد کرد.دلیل این همه احترام و نیکی در حق پدر و مادر در یک چیز است و آن بزرگترین نعمت خداوند یعنی حق حیات است که اگر پدر و مادر نبودند؛ فرزندانی هم به وجود نمی آمدند از این رو هر چه درباره پدر و مادر احترام و احسان شود به جا خواهد بود. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه