چه قيام هايي بعد از نهضت عاشورا در حمايت از امام حسين (علیه السلام ) انجام گرفت ؟

علاوه بر قيام مختار يكى از قيام هايى كه براى انتقام خون حسين بن على و شهداى كربلا روى داد، قيام توابين است. اولين كسى كه دست به اين نهضت زد سليمان بن صرد بود. سليمان از اصحاب حضرت محمد (ص) و حضرت على بشمار مى رفت. مسيب بن نجبه، عبدالله بن سعد بن نفيل، رفاعه بن شداد، عبدالله بن وائل تيمى در خانه سليمان بن صرد اجتماع كردند. عده اى از شيعيان على (ع) هم آمدند. سليمان در ميان آنان سخنرانى كرد و گفت: ما در محضر خدا هيچ عذرى نداريم، ما حسين بن على را يارى نكرديم و چاره اى جز اين نيست كه قاتلان آن حضرت را بكشيد. اگر چنين كرديم، شايد خداوند از ما بگذرد. رفاعه بن شداد به سليمان بن صرد گفت: خداوند تو را به بهترين گفتار هدايت كرد و تو به بهترين امر دعوت كردى. ما حرف تو را مى پذيريم. رفاعه به حاضران گفت: اگر صلاح مى دانيد رهبرى اين امر را به عهده سليمان بن صرد بگذاريم. مسيب بن نجبه گفت: من نيز با شما هم عقيده ام، پس آماده جنگ باشيد. در همين اجتماع نطفه ى قيام توابين منعقد شد. پس از آن سليمان بن صرد به شيعيان مدائن نامه نوشت و آنان را دعوت به قيام كرد. شيعيان مدائن هم پذيرفتند. سليمان نامه هاى ديگرى هم نوشت و مردم را به خونخواهى حسين بن على (ع) دعوت كرد. عده زيادى دعوت سليمان بن صرد را پذيرفتند. در كوفه شعار» يالثارات الحسين «به آسمان بلند شد. نيروهاى انقلابى به رهبرى سليمان بن صرد، حركت كردند. سليمان بن صرد از همان آغاز تصميم داشت به شام حمله كند و با عبيدالله بن زياد درگير شود. عبدالله بن سعد بن نفيل به سليمان گفت: قاتلان امام حسين همه در كوفه اند و فقط عبيدالله در شام است، بهتر است به حساب اين قاتلان برسيم ولى سيلمان گفت: اول بايد با شاميان بجنگيم. شب جمعه پنجم ربيع الاخر سال شصت و پنج هجرى قمرى راه افتادند، اول به كربلا رفتند و يك شبانه روز در آنجا ماند. پس از توبه و گريه و ناله قبر امام حسين را به سوى شام ترك كردند. شاميان فهميدند كه شيعيان حسين بن على (ع) به خونخواهى قيام كرده و به سوى شام راه افتاده اند، خود را آماده جنگ كردند. نيروهاى شامى حركت كردند و آمدند. نيروهاى انقلابى هم رفتند و به شاميان رسيدند. در» عين الورده «نيروهاى طرفين با هم درگير شدند. پيش از جنگ، سليمان صرد گفت: اگر من كشته شدم، فرمانده شما مسيب بن نجبه است، اگر او كشته شد، فرمانده عبدالله بن سعد بن نفيل است، اگر او كشته شد، فرمانده خالد بن سعد بن نفيل است، اگر او كشته شد، فرمانده عبدالله بن وائل است و اگر او هم كشته شد فرمانده شما رفاعه بن شداد است. شاميان و شيعيان به جنگ پرداختند. سليمان بن صرد فرمانده قلب لشكر شيعيان بود، عبدالله بن سعد فرمانده ميسره و مسيب بن نجبه فرمانده ميمنه. جنگ سختى درگرفت و در پايان با شكست نظامى نيروهاى سليمان بن صرد پايان يافت. براى آگاهى كامل از قيام توابين به«(1) »مراجعه شود. و مى توانيد به كتاب» قصه كربلا «نوشته آقاى نظرى منفرد مراجعه كنيد. پى نوشت ها:(1) بحارالانوار، ج 45، ص 358، چاپ ايران‏ .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه