با سلام؛ قرآن کریم می‌فرماید: «انّ الصّفا والمروه من شعائر الله فمن حجّ او اعتمر فلا جناح علیه ان یطوّف بهما...». اگر هفت بار سعی بین صفا و مروه واجب است؛ چرا از واژه «لا جناح» استفاده شده است؟ همین‌طور در شکسته خواندن نماز مسافر نیز مشابه چنین تعبیری وجود دارد؟

این‌که خداوند متعال در مسئله سعی بین «صفا» و «مروه» فرمود: «فَلا جُناحَ عَلَیْهِ أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِما»، به این جهت بود که مسلمانان گمان می‌کردند که صفا و مروه از بدعت‌‏هاى مردم عصر جاهلیت است؛ چون‌که بالاى کوه «صفا» بتى به نام «اساف» و بالاى کوه «مروه» بتى به نام «نائله» نصب گردیده بود، مشرکان هر زمانی که میان صفا و مروه سعى می‌کردند آنها را به عنوان تبرک مسح می‌نمودند؛ لذا مسلمانان از سعى میان صفا و مروه به واسطه همان بت‌‏ها خوددارى می‌کردند. خداوند در این مورد این آیه را نازل و اعلام کرد که با وجود این بت‌‏ها مانعى از سعى بین صفا و مروه وجود ندارد. در این صورت منظور این است که از لحاظ وجود آن بت‌‏ها مانع و اشکالى نیست، و الّا اصل سعى میان صفا و مروه مستحب بوده و در مواردی واجب است.همان‌طور که اگر انسان در مکانى محبوس باشد که نماز خواندن در آن مستلزم توجّه به نقطه‌‏اى است که توجه به آن، در حال نماز مکروه است و غیر از آن نقطه به جهت دیگر هم نماز خواندن ممکن نباشد، در این‌حال به وى بگویند مانعى براى تو از نماز خواندن به آن جهت نیست، روشن است که عدم منع در این عبارت مربوط به اصل نماز نیست، بلکه فقط مربوط به نماز خواندن به آن جهت است. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه