تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
پاسخ:«وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا»؛و مردانى از آدميان به مردانى از جن پناه مى بردند و بر سركشى آنها مى افزودند(1)
ظاهرا در عرب رسم بوده که هر گاه قافله ها یا مسافران از وادیی در شب عبور می کردند از ترس اینکه جنیان به آنان آزار نرسانند به بزرگ آن جن پناه می بردند و میگفتند به عزیزاین وادی از شر سفیهان قومش پناه میبرم.
مطلب عنوان شده در ایه، ناظر به این مساله است. در تفاسیر مختلف من جمله مجمع البیان، نمونه، المیزان و ... این مساله بیان شده است.
در تفسیر المیزان مطلب به این توضیح بیان شده است:
«در عرب رسم بوده كه وقتى در مسافرت در شب به بيابانى بر مى خوردند از شر جانوران و شر سفيهان جنى به عزيز آن بيابان كه سرپرست جنيان است پناه مى بردند و مى گفتند: من پناه مىبرم به عزيز اين وادى از شر سفهاى قومش. و بعيد نيست مراد از" پناهنده شدن به جن" اين باشد كه براى رسيدن به مقاصدشان به كاهنى مراجعه نموده، از او بخواهند جن را به كمك دعوت كند، و اينكه گفته اند: رسم بوده هر گاه از اذيت و مضرت جن مى ترسيدند، به مردانى از انس مراجعه مى كردند، به همين معنا برگشت مى كند.»(2)
و اما در خصوص سوال خاص شما تا جایی که بنده جستجو کردم چیزی در تفاسیر ندیدم اما شاید بتوان گفت (والله اعلم) ذکر رجال در آیه شریفه به این دلیل است که بر اساس نقلی که از تفاسیر در خصوص حرکت افراد در بیابانها بیان شد، عموما مردان چنین سفرهایی را انجام میدادند و حتی اگر با خانواده هم همسفر بودند، قافله سالار کاروان، مرد بوده و نیز بزرگ جنیان که به او پناه می بردند به زعمشان مرد بوده است اما در کل، طایفه جن نیز بر اساس همین آیه شریفه، زن و مرد دارند. .
كانون گفتگوی قرآنی
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.