در قرآن هدف از آفرینش انسان راعبادت و عبودیت معرفی کرده است در حالی که خداوند نیازی به عبادت ما ندارد؟

بله قرآن کریم هدف آفرینش انسان را بندگی خدا معرفی کرده است. عبودیت سیستم تربیتی خدای متعال است که هم هدف خلقت و زندگی انسان را مشخص می کند و هم رمز موفقیت و کمال او می باشد.  در سوره ذاریات خدای متعال به هدف خلقت اشاره کرده و فرموده: و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون. در تفسیر آیه نیز آمده : ای لیعرفون. یعنی خلق نکردم جن و انس را مگر برای عبادت، عبادتی که خود نوعی معرفت و قرب به خداوند است. (ذاریات، 56) و در سوره توبه به ماموریت انسان در زندگی اشاره کرده و فرموده است: و ما امروا الا لیعبدوا الها واحدا لا اله الا هو سبحانه عما یشرکون. یعنی انسان ها هیچ ماموریتی در این دنیا جز پرستش توحیدی و خالصانه خداوند ندارند. کسی که معبودی جز او نیست. پاک و منزه است از شرک مشرکان. (توبه،31) منتهی لازم است به دو نکته در این زمینه توجه نمایید: عبادت، هدف خلقتی انسان است و خدای متعال از آفرینش انسان برای خود هدفی ندارد و دنبال چیزی نیست، انسان است که با عبادت و قرب به خدا و صفات الهی، به کمال مطلوب خود می رسد. به عبارت دیگر، انسان است که با عبادت و نزدیک شدن به خدا، به عنوان منبع کمال، نیاز دارد، نه خدا، خدای متعال کمال و بی نیاز مطلق است.  دلیل نیاز انسان به بندگی خدا را باید در ماهیت عبادت و تاثیر آن در رشد و کمال انسان جستجو نمود. همانطور که می دانید و در روایت آمده است، بندگی خدا ظاهرش بندگی است، باطن اش ربوبیت و تربیت خود انسان است. در مصباح الشریعه آمده است که: العبودیه جوهره کنه الربوبیه. عبودیت گوهری است که باطن اش ربوبیت است، یعنی جنبه تربیتی دارد برای انسان و انسان را به مقام ربوبیت می رساند. بنابراین بندگی به معنای این است که انسان خود را تحت تربیت و ربوبیت خداوند قرار دهد و با عبادت و نزدیک شدن به او، به نهایت رشد و شکوفایی برسد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه