در بسیاری از احادیث دیده و خوانده یا شنیده ایم که بعد از فوت پیامبر اکرم(ص)، حضرت زهرا(س) بسیار می گریستند آن هم با صدای بلند(ناله هایی با صدای بلند) به قدری که همسایه ها می گفتند یا شب گریه کنید یا روز. استاد بزرگوار، خانم حضرت زهرا(س) قله ای از حیا و عفت و معصومیت بودند، نمی دانم شاید اشکال از فهم ما در درک حدیث است که نمی توانیم با خود کنار بیاییم، آن هم در ارتباط با اینکه چطور انسان معصومی که در نمازهای خود دیگران را بر خود مقدم می داشتند و برای دیگران و همسایه های خود بسیار بسیار زیاد دعا می کردند، حال بخواهند با ناله های خود باعث آزار و اذیت همسایه ها شوند، آن قدر که آنها زبان گشوده و اظهار نارضایتی و آزار و اذیت نمایند و یا اینکه اصلا چطور ممکن است با حیاترین بانوی دو عالم آن قدر با صدای بلند گریه کنند که همسایه ها صدای ایشان را بشنوند( البته اعتراف می کنم بنده خیلی مطالعه در این زمینه نداشته ام و شاید اصلا فهم و درک و استنباط حقیر از حدیث ها و اندک مطالعه که اکنون در ذهن دارم و بر روی ورق آوردم کاملا اشتباه بوده باشد به هر حال تقاضا دارم، لطف کرده و برایمان حقیقت مطلب را بازگو کنید.

در پاسخ به این پرسش توجه به چند نکته لازم است : 1- اصل گریه های طولانی و شدید حضرت زهرا –ع- در فراق پدر بزرگوارشان و مصائبی که دشمنان اسلام بر دین وارد نمودند از نظر تاریخی امری مسلم است و درمنابع مختلف و معتبری این موضوع وارد شده است .2- گریه های فاطمه زهرا –ع- گریه هایی معنا دار و همراه با پیام های متعددد و عمیقی بوده است . در واقع بهترین ابزار و روش برای ابلاغ مظلومیت خود و شوهر گرامی اش و رساندن صدای مظلومیتش به گوش جهانیان در طول تاریخ بوده است ونیز عکس العملی طبیعی در فراق پدر بزرگوارشان بوده است . 3- این گریه ها به قصد آزار مردم و همسایگان نبود ه است بلکه عکس العمل طبیعی خانمی است که عزیزترین و محبوبترین همدم خود را از دست داده است و گرفتار غربت و ظلم و جور دشمنان قرار گرفته است . 4- گریه های حضرت زهرا –ع- دفاع از اول مظلوم عالم بوده است و راهی برای ابلاغ مظلومیت ولی خدا و وصی پیامبر بوده که حقش راغضب کرده اند و او را خانه نشین نموده اند و در واقع وظیفه ای الهی و راهی برای رسوا نمودن ظالم و ستمگر بوده است واهمیت آن از موضوع آزار و اذیت همسایگان بسی بالاتر و حیاتی تر بوده به گونه ای که آن را تحت الشعاع خود قرا می داده و بر آن مقدم بوده است . 5- موضوع رسیدن صدای گریه آن حضرت به گوش همه مردم مدینه به دلیل بلندی غیرعادی صدای آن حضرت نبوده است بلکه به این دلیل بوده که همسایگان آن حضرت با شنیدن صدای گریه ایشان گریه می کردند و صدای آنها به همسایگانشان می رسید و به تدریج تمام شهر مدینه که در آن زمان بسیار کوچک و محدود بود غرق گریه و ضجه می شد . برای آگاهی بیشتر ر. ک : 1- بحار الانوار ، ج 432- فاطمه زهرا از ولادت تا شهادت ، سید محمد کاظم قزوینی ، ترجمه دکتر حسین فریدونی 3- بیت الاحزان ، تالیف شیخ عباس قمی ، ترجمه موسوی زرندی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه