آیا فقط با اعتقاد به امامت، می توان با خدا ارتباط برقرارکرد؟

براساس روایات و  اعتقادات شیعیان، امامت، شرط قبولی اعمال است و اگر بدان عقیده نداشته باشیم در قیامت عملی از ما پذیرفته نمی شود. طبیعی است که وقتی عملی پذیرفته نشد؛ به خدا هم نمی توان رسید.  آیه اکمال دین «الیوم اکملت لکم دینکم...»( سوره مائده، آیه 3) که در غدیر خم، بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد؛ مؤید این مطلب است. بنابراین، امامت یکی از اصول دین است که سبب پذیرش اعمال می گردد. اما اگر این امامت را فارغ از نبوت، توحید و سایر اصول دین، قلمداد کنیم؛ در واقع تصویر درست و شایسته ای از آن ارائه نداده ایم. چرا که امامت در راستای توحید و نبوت قرار دارد. امام مفسر وحی و تعالیمی است که نبی مکرم اسلام، از سوی خداوند برای بشریت به ارمغان آورده است. شایان ذکر است که امامت، همراه ناگسستنی قرآن کریم است که به فرموده پیامبر صلی الله علیه و آله، تمسک به این دو باعث می شود که تا ابد گمراهی و ضلالتی به وجود نیاید.[1] در آخر نیز یادآوری می شود که ارتباط با خداوند با عمل نمودن به تعالیم امامان و باور داشتن امامت آن ها امکان پذیر است. ارتباط با خدا از طریق امامت بدین معنا است. در حالی که برخی از مکاتب و فرقه ها تنها عقیده را شرط ارتباط می پندارند و سخنی از عمل به میان نمی آورند که به استناد مطلب فوق الذکر مبنی بر برادر بودن امامت و قرآن کریم، این نظر در آیه های قرآنی به شدت مردود گشته و عمل صالح از شرایط سعادت شمرده شده است.(بقره، آیه 82 و 25) در پایان متذکر می شویم که بدون ارتباط با پیامبر هم امکان مناجات و ارتباط با خدا وجود دارد. ولی تداوم این کار موجب انحراف انسان و به شرک کشیدن او می شود. همانطور که امت های گذشته با از دنیا رفتن پیامبرشان و عدم ارتباط با ایشان، دینشان تحریف و در نتیجه وارد منجلاب شرک شدند. از آیه شریفه «وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهیمَ مُصَلًّی»( بقره، 125) استفاده می شود که بشر برای رسیدن به قرب خداوند، باید از طریق انبیا اقدام کند. خداوند در این آیه می فرماید «مقام ابراهیم را جایگاه پرستش خدا قرار دهید». لذا اگر عمره گزار و یا حاجی، دو رکعت نماز طواف را پشت مقام ابراهیم؛ به جا نیاورد؛ طواف واجبش با مشکل روبرو می شود.   .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه