دين در دوران پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ کامل گرديد؛ زيرا خداوند مي ‌فرمايد: {Qالْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْQ}؛ امروز، دين شما را كامل كردم). (مائده / 3) و مذهب شيعه بعد از وفات پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ پديد آمده است؟!

آغاز پيدايش شيعه را که براي اوّلين بار به شيعه علي ـ عليه السلام ـ معروف شدند، همان زمان حيات پيغمبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ بايد دانست و جريان ظهور و پيشرفت دعوت اسلامي در 23 سال زمان بعثت موجبات زيادي را در برداشت که طبعا پيدايش چنين جمعيتي را در ميان ياران پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ را ايجاب مي کرد. به طوري که اوّلين اسمي که در زمان رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ پيدا شده بود «شيعه» مي باشد که سلمان، ابوذر، مقداد و عمّار با اين اسم مشهور شدند. اين نشان گر اين است که پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ قبلا به ولايت علي ـ عليه السلام ـ تصريح کرده بودند که به عنوان مثال مي توان به شأن نزول آيه وانذر عشيرتک الاقربين اشاره کرد که پيامبر در اوّلين روزهاي بعثت مأموريت يافت که خويشان نزديک خود را به دين اسلام دعوت کند و فرمودند اين شخص (علي ـ عليه السلام ـ ) برادر و وصي و جانشين من مي باشد بايد از او اطاعت نمائيد. بديهي است که امتيازات و فضايل اختصاصي ديگر که مورد اتفاق همگان بود و علاقه مفرطي که پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ به علي ـ عليه السلام ـ داشتند طبعا عده اي از ياران پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ را که شيفتگان فضيلت و حقيقت بودند بر اين وا مي داشت که علي ـ عليه السلام ـ را دوست داشته به دورش گردآيند و از او پيروي کنند چنان که عده اي را بر حسد و کينه آن حضرت وا مي داشت. گذشته از همه اينها نام «شيعه علي» و شيعه اهل بيت ـ عليهم السلام ـ در سخنان پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ بسيار ديده مي شود چنان که جابر بن عبدالله انصاري مي گويد نزد پيغمبر اسلام بوديم که علي ـ عليه السلام ـ از دور نمايان شد پيغمبر فرمود: سوگند به کسي که جانم در دست اوست؛ اين شخص (علي ـ عليه السلام ـ ) و شيعيانش در قيامت رستگار خواهند بود. ابن عباس مي گويد: وقتي آيه ان الذين آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خير البريه نازل شد پيغمبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ به علي ـ عليه السلام ـ فرمودند: مصداق اين آيه، تو و شيعيان تو هستید که در قيامت خشنود خواهيد بود. و خدا هم از شما راضي مي باشد. اينها نمونه هايي است از آنچه که در زمان پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ اتفاق افتاده است. پيروان و هواخواهان علي ـ عليه السلام ـ نظر به مقام و منزلتي که آن حضرت پيش پيغمبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و صحابه و مسلمانان داشتند، مسلّم مي دانستند که خلافت و مرجعيت پس از رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ از آن علي ـ عليه السلام ـ مي باشد زيرا بارها پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ خلافت و جانشين بعد از خود را معرفي کرده بود که در منابع اهل تسنن اين گونه احاديث زياد به چشم مي خورد. ولي بعد از وفات و رحلت پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ به طوري که ابن عباس و زبير و سلمان و مقداد، ابوذر و عمار پس از فراغ از دفن و کفن پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و اطلاع يافتن از جريان غصب خلافت درمقام انتقاد برآمده و به خلافت انتخابي و کارگردانان آنان اعتراض نمودند ولي پاسخي شنيدند که صلاح مسلمانان در اين است. اين انتقادات و اعتراضات بحدّي شد که اقليتي را از اکثريت جدا کرد و پيروان علي ـ عليه السلام ـ را به همين نام «شيعه علي ـ عليه السلام ـ» به جامعه شناساندند و دستگاه خلافت نيز به مقتضاي سياست وقت، مراقب بود که اقليت نامبرده به اين نام معروف نشوند تا خلافت را اجماعي تلقي کنند. بنابراين شيعه در زمان پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مشهور بود و استمرار دين اسلام حقيقي بود و آيه اليوم اکملت لکم دينکم نشان گر اين است اعلان قضيه پيش از اين از پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ خواسته شده بود ولي پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ بنابر مصلحت هايي از جمله آن، ترس از نپذيرفتن مردم و سوء قصد بر جان پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و علي ـ عليه السلام ـ آن را به تأخير انداخته بودند و هم چنين اعلام آن از لحاظ زمان و مکان دقيقا مشخص نشده بود و آن حضرت منتظر بود تا در بهترين فرصت مناسب آن را بيان کند که در روز غدير خم دستور ابلاغ آمد و الاّ قبلا ولايت علي ـ عليه السلام ـ و شيعه جزو دين اسلام و حتّي عين دين اسلام بود. قهرا بسياري از مسلمانان اين حکم را براي اوّلين بار شنيده بودند. لذا پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ شروع به دعا کردن کرد و فرمود: «اللهم وال من والاه و عاد من عاداه» و اين ناظر بر کمال يافتن دين خدا در تشريع و تماميت يافتن ولايت با نصب اولوالامر مي باشد. که غير از آن را شامل نمي شود زيرا تمام احکام و دستورات ديني به طور کامل گفته شده بود و تمام مسلمانان آنها را مي دانستند ولي ولايت علي ـ عليه السلام ـ قبلا تصريح شده بود ولي تمام مسلمانان آن را نمي دانستند که در روز غدير همگي از آن اطلاع يافتند. بنابراين اکمال همان نصب حضرت علي ـ عليه السلام ـ به عنوان خليفه و جانشيني پيامبر مي باشد و شيعه نه تنها بعد از کامل شدن دين به وجود نيامده بلکه همان دين کامل است که يکي از ارکان آن امامت امام علي ـ عليه السلام ـ مي باشد و بدون پذيرش امامت امام علي ـ عليه السلام ـ و امامان بعد از او کامل بودن دين معنا ندارد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه