سلام علیک ایا این روایت صحیح استاتی شاب محب الامام الجواد علیه السلام وقال: یامولای لست جیدا، ضجر قلبی من الناس التهمه، الغیبه... ماذا افعل؟ انی متعب، ضاق صدری فی هذالبلاد فقال الامام الجوادعلیه السلام: فر الی الحسین علیه السلام.ترجمه:یک جوان محب امام جواد علیه السلام امد و عرض کرد:مولای من! حالم خوب نیست، ازمردم خسته شدم، تهمت، غیبت و... چه کنم؟ بریده ام، نفسم در این بلاد بالا نمی‌اید. پس امام جواد علیه السلام فرمود: به سمت حسین (علیه السلام) فرار کن.«شعشعه الحسینیه، جلد۱ صفحه ۵۰» این کتاب متعلق به «محمد جواد یزدی مشهدی» است

بررسی هر روایتی از دو جهت صورت می پذیرد: به لحاظ سندی و به لحاظ محتوایی. به لحاظ سندی: حسب تحقیق صورت گرفته در منابع اولیه حدیثی و کتاب ها و منابع معاصر حتی در نشانی داده شده برای روایت فوق، یعنی کتاب «شعشعه الحسینی» اثر محمدجواد یزدی مشهدی، چنین حدیثی وجود ندارد.لازم به یادآوری است کتاب یادشده متعلق به قرن چهاردهم هجری قمری است و از کتاب های روایی به شمار نمی رود و موضوع آن حوادث کربلا و وقایع شهادت امام حسین (علیه السلام) است که نسخه های خطی و چاپ سنگی آن تک جلدی می باشد.بنابراین به لحاظ سندی اساساً حدیث یادشده در منابع معتبر روایی و حدیثی و حتی خود کتاب «شعشعة الحسینی، ج1،ص 50» وجود ندارد و تنها نشانی این روایت که در سایت ها و پایگاه های اینترنتی انتشار داده شده است همین کتاب «شعشعه الحسینی» از منابع قرن چهاردهم ه.ق است که چنین حدیثی در آن نیز وجود نداشته و یافت نشده است. اما به لحاظ محتوایی:همه اهل بیت خصوصا امام (علیهم السلام) قابلیت هدایت انسان به خداوند متعال را دارند و باید به آنان پناه برد. پناه بردن به معنای انتخاب مکان دفن آن امام برای زندگی نیست بلکه به معنای رجوع به معارف اهل بیت (علیهم السلام) است.اگر چه همه پیامبران و امامان (علیهم السلام) چراغهای هدایت و کشتی های نجات اند ولی یکی از برکات فردی حضرت سیدالشهدا (علیه السلام)، «چراغ هدایت» و «کشتی نجات» بودن ایشان است. چنانکه پیامبر اسلام (صل الله علیه و آله) فرمود: «انما مثل اهل بیتی فیکم کمثل سفینة نوح من دخلها نجا، و من تخلف عنها هلک».[1] همانا خانداون و اهل بیت من در میان شما مانند کتشی نوح است که هر کس داخل آن شود نجات پیدا کرده و هرکس که از آن تخلف کند هلاک خواهد شد.اما کشتی نجات امام حسین (علیه السلام) حرکتش بر امواج توفنده و گسترده دریا، سریعتر و لنگر انداختن و پهلو گرفتن آن بر ساحل های نجات آسانتر بوده و دایره بهره وری و استفاده از نور مشعل وجود حسین (علیه السلام) وسیعتر است.بنابراین عبارت «فرّ الی الحسین علیه السلام) به این معنا که در همه ابتلائات، فتنه ها و گناهان به امام حسین (علیه السلام) پناه ببرید، درست بوده و باید هم چنین کرد.لازم به ذکر است تأیید محتوایی بخشی از حدیث فوق به معنای صحت و اعتبار روایتی که اساسا وجود ندارد یا فاقد سند است، نیست.پی نوشت ها:[1] فرائد السمطین , جوینى خراسانى , ج 2 ص 246. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه