پرسش: خداوند دارای اسامی احسنت و صفات عالیه از جمله صفت «المنّان» است. این نام و‌ صفت خداوند را چگونه باید در خود تقویت کرد!؟ در احادیث ائمه (ع) آمده که منت گذاشتن، ثواب عمل را ضایع میکند.

پاسخ: کلمه «منّان» به عنوان اسمی از اسماء الحسنی با کلمه «امتنان» به معنای منت گذاری، تنها در برخی از حروف تشابه لفظی دارند و معنای آنها متفاوت است. کلمه «منّان» از ریشه «منّ» و به معنای نعمت بخشی است. «ازدی» در كتاب «الماء» آورده است: «المَنّان‏ مِن اسماء الله تعالَى و هو المعطى ابتداء؛ منان از اسماء الهی است به معنای کسی که ابتدائا (و بدون دلیل و استحقاق) می بخشد.»(1) اما امتنان به معنای به رخ کشیدن بخششی است که انجام شده و ساحت ربوبی از آن منزه است. امام سجاد(علیه السلام) در یکی از مناجات های خود، خداوند را این گونه خطاب کرده می فرمایند: «يَا مَنْ‏ لَا يُكَدِّرُ عَطَايَاهُ بِالامْتِنَان‏؛ ای کسی که نعمت هایش را با منت گذاری تیره و تار نمی کند.»(2) بنابراین مقام خلیفة اللهی انسان در مورد صفت «منّان» با نعمت بخشی و سخاوت قابل تحقق است نه با منت گذاری و به رخ کشی. .

كانون گفتگوی قرآنی

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/27

لینک کوتاه