در آیه ۲۴۶ و ۲۴۷ سوره بقره داستان یکی از انبیاء بنی اسرائیل آمده است که بنی اسرائیل از او خواستند که برای آنها پادشاهی قرار دهد که تحت فرمان او با دشمنان بجنگند و این پیامبر طالوت را به آنها معرفی کرد؟ در کتب عهد عتیق یهودیان نام این پیامبر سموئیل ذکر شده و در تفسیر مجمع البیان نامش به نقل از معصوم اسماعیل آمده؛ و در تفسیر نمونه هم اشموئیل،آیا این اسماعیل همان اسماعیل صادق الوعد است که در سوره مریم آمده یا خیر؟

دیدگاه های مختلف در مورد اسماعیل در این آیاتدر مورد اسماعیل (ع) ذیل آیه شریفه اختلاف شده، که آیا قرآن کریم سخن از یک اسماعیل به میان آورده، که فرزند ابراهیم خلیل (ع) است؟ یا علاوه بر وی از اسماعیل فرزند حزقیل نبی (ع) نیز سخن گفته است؟ از این رو دو دیدگاه ابراز شده است:1 - در هر جای قرآن که نام اسماعیل (ع) آمده است مقصود فرزند ابراهیم (ع) است.2 - مقصود از اسماعیل «صادق الوعد» در آیه فوق و آیه بعدش فرزند حزقیل نبی (ع) است که از انبیاء بنی اسرائیل محسوب می شوند اما در بقیه موارد ذکر نام اسماعیل بر فرزند ابراهیم (ع) دلالت دارد، و تنها در همین آیه از فرزند حزقیل سخن گفته است. دیدگاه های مفسرینگروه بسیاری از مفسران و به ویژه مفسران اهل سنت و مورخان آن ها معتقدند که وی همان اسماعیل فرزند ابراهیم است و مسعودی نیز همین را نقل کرده اما در چند روایت از روایات شیعه، او را پیغمبر دیگری دانسته و فرموده اند که او اسماعیل بن حزقیل بوده است. به هر حال بین مفسرین اخلاف نظر است:الف - دیدگاه طبرسی در مجمع البیانطبرسی در مجمع البیان می فرماید «مقصود از اسماعیل صادق الوعد فرزند ابراهیم (ع) است که از ویژگی هایش این بود که وقتی به چیزی وعده می داد به آن وفا می کرد و هرگز از آن تخلف نمی ورزید چنان که از ابن عباس نقل می کنند که حضرت اسماعیل به شخصی وعده داد که در مکانی منتظرش بماند تا بیاید، آن شخص فراموش کرد قرارش را اما اسماعیل بنابر قولی سه روز و بنابر قولی یک سال آنجا ماند تا آن مرد بیاید، از این رو به صادق الوعد شهرت یافت. و نیز گفته شده مقصود از اسماعیل صادق الوعد فرزند حزقیل نبی است که قومش پوست سر و صورت او را کندند، و خداوند او را مخیر کرد بین تقاضای عذاب برای قوم یا عفو آنها، لکن وی تقاضای عذاب برای قومش نکرد بلکه راضی به رضای خدا شد و کار آنها را به خدا واگذار نمود و راضی به رضای خدا شد.»اما در جوامع الجامع می فرماید: «اسماعیل فرزند ابراهیم است که این ویژگی را داشت که به هر چیزی وعده می کرد بدان وفادار می بود و ذکر اسماعیل به این ویژگی اگرچه دیگر انبیاء هم نیز چنین بودند. یا به خاطر شرافت و تکریم از اوست، و یا به خاطر این است که او نفس خود را در ماجرای ذبح به صبر وعده داد و فرمود: ستجدنی ان شاءالله من الصابرین؛ اگر خدا بخواهد مرا از صابران خواهی یافت. (صافات/ 102) و به وعده اش وفا نمود.» ب - دیدگاه علامه طباطبایی در المیزانعلامه طباطبایی در المیزان می فرماید: «مفسرین در اینکه اسماعیل صادق الوعد کیست؟ اختلاف کرده اند، لکن بیشتر آنها گفته اند او فرزند ابراهیم خلیل (ع) است. اما بعضی دیگر گفته اند: اسماعیل صادق الوعد فرزند حزقیل نبی و یکی از انبیای بنی اسرائیل بوده است زیرا اسم او در کنار نام اسحاق و یعقوب ذکر نشده است، در مقابل این دلیل گفته شده اینکه نام اسماعیل در اینجا در کنار نام اسحاق و یعقوب نیامده برای این بوده است که نسبت به خصوص او عنایتی وجود داشته از این رو بدون نام آنها ذکر شده است.» علامه این دلیل را صحیح نمی داند و می فرماید «اگر این حرف درست باشد جا داشت که نام وی بعد از نام ابراهیم و قبل از داستان موسی ذکر می شد و حال آنکه بعد از داستان موسی ذکر شده.» علامه سپس چنین ادامه می دهد که داستان اسماعیل بن حزقیل جز در این دو آیه (مریم/ 54- 55) (که در آن شک و تردید کرده اند) در جای دیگری از قرآن نیامده، البته ذیل آیه مذکور روایاتی نقل شده که مقصود از اسماعیل فرزند حزقیل است نه فرزند ابراهیم خلیل (ع). ج - دیدگاه آیةالله مکارم شیرازی در تفسیر نمونهمکارم در تفسیر نمونه می فرماید: «در این آیه شریفه و آیه بعد از آن پنج صفت از صفات برجسته اسماعیل بزرگترین فرزند ابراهیم (ع) به میان آمده است و یاد ابراهیم را با یاد فرزندش اسماعیل، و برنامه هایش را با برنامه های او تکمیل می کند که می تواند برای همگان این ویژگی ها و این شخصیت الگو باشد.» د – دیدگاه مؤلف قاموس قرآنمؤلف قاموس قرآن می فرماید: «اسماعیل نام دو نفر از پیامبران است، اسماعیل پسر ابراهیم خلیل (ع)، و اسماعیل پسر حزقیل که از انبیاء بنی اسرائیل بوده است. اما بعضی اسماعیل را یک نفر دانسته اند که همان فرزند ابراهیم (ع) است و معتقدند اسماعیل صادق الوعد در آیه 54 مریم همان اسماعیل فرزند ابراهیم (ع) است و متصف شدنش به صادق الوعد احتمالا بدین جهت است که او به پدرش در ماجرای ذبح قول داد که بر مأموریت ذبح صبر نماید و به وعده اش عمل کرد تا پای جان.» مؤلف قاموس سپس می فرماید: «اما با استمداد از آیات قرآن خواهیم دید که اسماعیل نام دو پیامبر است زیرا اسماعیل فرزند ابراهیم معمولا نامش در کنار نام ابراهیم و اسحاق و یعقوب آمده مانند آیات: 125، 127، 133، 136، 140 سوره بقره و 84 آل عمران و 163 نساء و 39 ابراهیم. اما اسماعیل صادق الوعد نه تنها در کنار ابراهیم و اسحاق و یعقوب ذکر نشده بلکه در ردیف انبیاء بنی اسرائیل آمده است مانند آیه 86 انعام و 85 انبیاء و 48 ص و 54 مریم، پس این نحوه ذکر نام از اسماعیل مؤید دو شخص است نه یک نام. به علاوه در جایی از قرآن اسماعیل را فرزند ابراهیم و یعقوب خوانده در حالی که اسماعیل فرزند ابراهیم عموی یعقوب است پس باید اسماعیل دیگری باشد که فرزند یعقوب باشد. علاوه بر سیاق آیات در تفسیر برهان ذیل آیه انه کان صادق الوعد هشت روایت ذکر کرده است که اسماعیل صادق الوعد به غیر از اسماعیل فرزند ابراهیم است.»در ادامه قاموس می گوید راجع به اسماعیل پسر ابراهیم خلیل (ع) در قرآن کریم آیاتی (بقره/ 136، آل عمران/ 84، نساء/ 163) دال بر پیامبر بودن اوست و آیاتی (بقره/ 127) شرکت او با ابراهیم (ع) در بنای کعبه را ذکر می نماید و آیاتی (صافات/ 102- 108) که مسئله قربانی شدن او را بیان می فرماید اما در مورد اسماعیل صادق الوعد سه مرتبه نامش همراه با ادریس و یسع ذکر شده و نیز در سوره مریم 54 و 55. و نیز از آیه 55 استفاده می شود که وی تنها بر خانواده خود مبعوث شده است، و بنابر نظر دیگری او بر قوم خود مبعوث شده است.نتیجهبا توجه به فرمایش مجمع البیان و المیزان و تفسیر نمونه نام اسماعیل در آیات شریفه قرآن بر فرزند ابراهیم (ع) دلالت دارد اگرچه بر اساس روایاتی بعضی از مفسرین آیه شریفه 54 و 55 سوره مریم را به اسماعیل فرزند حزقیل مربوط دانسته اند اما راجع به آیات دیگر چنان که ذکرش گذشت و در مباحث آتی نیز بحث خواهد شد بدون شک مقصود اسماعیل فرزند ابراهیم خلیل (ع) است. حتی آیه مورد اختلاف را نیز ما در ردیف آیاتی که در مورد اسماعیل فرزند ابراهیم (ع) است ذکر نموده ایم چنانچه در بعضی تفاسیر چنین کرده اند. بنابراین بدون در نظر گرفتن اختلاف (در یک مورد) دوازده مرتبه نام حضرت اسماعیل فرزند ابراهیم خلیل (ع) در قرآن کریم ذکر شده است._________________________________سید محمدحسین طباطبایی- ترجمه المیزان- جلد 14 صفحه 85 – 87عین الله ارشادی- سیمای الگویی پیامبران در قرآن کریمحسین فعال عراقی- داستانهای قرآن و تاریخ انبیا در المیزانسیدهاشم رسولی محلاتی- تاریخ انبیاءابوعلی فضل بن الحسن الطبرسی- مجمع البیان- جلد 6 صفحه 518ناصر مکارم شیرازی- تفسیر نمونه- جلد 3 صفحه .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه