اينجانب با افراد خانواده رابطه‌ي خوبي داشته و با بهترين بيان صحبت مي‌كنم‌; اما اگر در جامعه با فردي غير از افراد هم صحبت شوم‌، نمي‌توانم خوب احوال‌پرسي كرده و ارتباط درستي برقرار كنم‌. خانواده هم به من مي‌گويند كه چرا با مردم مأيوس و نااميد صحبت مي‌كني و اين حالت تبسّم و اميدواري كه در خانواده داري‌، با ديگران نداري‌؟ در اين زمينه خيلي تلاش كردم ولي آن طور كه خودم و ديگران انتظار داشتيم‌، پيشرفت نكردم‌. لطفاً مرا راهنمايي كنيد.

توجه داشته باشيد كه هر كار دشواري با تمرين و تكرار آسان مي‌شود و چنانكه معروف است «كار نشد ندارد» تصميم و عزم جدي شما بهترين پشتوانه براي شروع در كاري است كه اكنون سخت و دشوار جلوه مي‌كند. اما همين كه خواست و انگيزه‌تان رو به فزوني گذاشت و ضرورت آن را عميقاً دريافتيد، عمل و اقدام چندان دشوار نيست‌. از حضرت علي(علیه السلام) نقل شده كه فرموده‌اند: هر گاه عملي برايتان مشكل جلوه كرد، خود را ـ به اجبار و علي رغم ميلتان ـ در آن كار وارد كنيد. به زودي سختي به آساني مي‌گرايد. آري خواهر گرامي‌، به نظر ما چنانكه حضرت فرموده‌اند، اقدام اوليه هر چند از روي اكراه و تحت فشار روحي و رواني صورت گيرد، تنها راه نجات قطعي شماست‌. سختي اوايل كار را تحمل كنيد و مدتي بر اين امر مداومت كنيد. ان‌شأالله مشكلتان حل خواهد شد و وضعيتي طبيعي پيدا خواهيد كرد. eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه