بحث تعیین امام از طرف خدا و معصومیت از چه منبعی اخذ شده است؟" و چرا امامت تا زمان امام جعفر صادق(ع) پدیدار نشده است؟

باید دانست که امامت مبحثی جدی در عصر پیامبر(ص) و قرآن کریم است.  در سوره بقره آیه 124 خداوند مقام امامت را برای حضرت ابراهیم(ع) بعد از آن همه ابتلائات و امتحانات که بوده است قائل می شود و آیه ولایت و جریان غدیر خم و حدیث ثقلین - و حدیث خلفاء 12گانه که در آثار اهل سنت هم به حد تواتر وارد شده است. آیه تطهیر (آیه 34 سوره احزاب) هم آیه ای است که عصمت اهل البیت(ع) که به تواتر قطعی روایات اهل سنت و شیعه پنج تن آل کساء هستند یعنی محمد علی فاطمه حسین و حسین علیهم السلام می باشند، ثابت می شود. و دهها حدیث قطعی الصدور و آیات فراوان قرآن کریم که همه دلالت بر امامت امیر المؤمنین و اهل بیت پیامبر اکرم(ص) دارند چیزی نیست که بتوان راحت از کنار آ ن گذشت. 2. اگر چه ما شیعه را همان اصل اسلام ناب محمدی(ص) می دانیم و تکون آن را همزاد و همزمان با حدیث دار و یوم الإنذار می دانیم یعنی اولین جلسه ای که پیامبر اکرم(ص) علنا انجام داد و در آن جلسه به عرضه اسلام و نبوت خود پرداخت و در همان جلسه فرمود که کسی که امروز به نبوت من ایمان بیاورد برادر و وصی و خلیفه من خواهد بود و جز حضرت علی(ع) که نوجوانی نورسته بودند کسی پاسخ مثبت نداد و حتی با مسخره گفتند که این پیامبر را باید مثل این بچه حمایت و تأیید کند ولی تشیع و امامت در عصر معاویه هم کاملا هویدا بود و خیلی از یاران امام علی(ع) را به جرم رافضی و شیعه علی بودن کشت و حجر بن عدی و .... از آن جمله بودند. 3. با شهادت سید و سرور شهیدان خط ائمه اهل البیت(ع) پر رنگ تر و آشکار تر شد و کاملا هویت تشییع برجسته شد و شیعه آل ابوسفیان در مقابل شیعه آل محمد قرار گرفت. 4. در عصر امام صادق(ع) که تا اواخر نیمه اول قرن دوم هجری ادامه داشت عصر خط کشی فقهی و همه جانبه بین مکاتب فکری و مذهبی بود علت این مسأله هم این بود که در این عصر تا حدودی زمینه انتشار عقائد شیعی و آزادی برای بیان افکار ائمه اهل البیت(ع) پیش آمده بود امام از فرصت استفاده فرهنگی کرد و هر چه بیشتر جنبه های تفسیری فقهی و اعتقادی ائمه اهل البیت علیهم السلام را تبیین و تفسیر کرد و قبل از آن تقریبا در خانه اهل البیت به روی مردم بسته بود چنان چه بعدها هم این گونه شد و در این فرصت بسیاری از سر در گمی های توده های مردم بر طرف شد. و به این جهت فقه ما را و مکتب ما را جعفری(علیهم السلام)نامیده اند. 5. عجیب تر آن است که مکاتب اهل سنت به لحاظ فقهی منحصر در چهار مکتب است که همه آنان بعد از قرن اول هجری بوده است، امام صادق(ع) در سنه 83 متولد و 148 هجری رحلت فرمودند. این در حالی است که امام شافعی در سال 150 هجری به دنیا آمد احمد بن حنبل در سال 164 هـ. به دنیا آمد. ابو حنیفه که ایرانی الاصل بوده در سال 80 متولد و سال 150 از دنیا رفته است مالک بن ا نس متولد 93 و متوفای 179 است. یعنی همه این امامان اهل سنت متأخر از حضرت امام صادق(ع) بوده و رهبر فکری و عقیدتی اهل سنت ابوالحسن اشعری است که متولد 270 یعنی نیمه دوم قرن سوم هجری بوده است و در سال 320 یا 330 درگذشته است. این در حالی است که امام صادق(ع) متصل به امام باقر(ع) و او به امام سجاد(ع) و او به سید شهدا(ع) و او به امام علی(ع) و او متصل به پیامبر اکرم(ص) می باشد. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه