آیا تعریف و تمجید پیامبر اکرم (ص) از خود و امام علی (ع) و حضرت زهرا (س) دلیل برتری جویی نیست؟

پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ معصوم بوده و در کلمات ایشان هیچ گونه خودخواهی و خطا و اشتباه راه ندارد . «و ما یَنْطِقُ عَنِ الهَوی (3) اِنْ هُوَ اِلاّ وَحْیٌ یُوحی [1]» طبق این آیه شریفه: او از روی هوی سخن نمی‌گوید هرچه می‌گوید وحی است، او از خودش چیزی نمی‌گوید و هر آنچه می‌گوید همه از ناحیه خداست و این که پیامبر از روی هوی سخن نمی‌گوید و آنچه می‌گوید وحی الهی بوده و از جانب خداست. یعنی هر سخنی از پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ نقل می‌شود از جانب خداست. جلال الدین سیوطی می‌گوید: روزی رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ دستور داد تمام درهای خانه‌هایی که به داخل مسجد پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ گشوده می‌شد جز در خانة امام علی ـ علیه السّلام ـ بسته شود، این امر به مسلمانان گران آمد تا آن جا که «حمزه» عموی پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ از این کار گله کرد، که چگونه در خانة عمویت و عباس عموی دیگرت و ابوبکر و عمر را بستی، امّا درِ خانة پسرعمویت علی ـ علیه السّلام ـ را باز گذاردی؟ و او را بر دیگران ترجیح دادی. هنگامی که پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ متوجّه شد که این امر بر آن ها گران آمده است مردم را به مسجد دعوت فرمود: و خطبة بی‌نظیری در تمجید و توحید خداوند ایراد کرد، سپس افزود: ای مردم من شخصاً درها را نبستم و نگشودم و من شما را از مسجد بیرون نکردم، و علی ـ علیه السّلام ـ را ساکن ننمودم، آن چه بود وحی الهی و فرمان خدا بود. سپس این آیات را تلاوت فرمود:« و النّجم اِذا هَوی ... اِن هو اِلاّ وَحیٌ یُوحی»[2] .یکی از ویژگیهایی‌ که پیامبران نداشتند اخلاق زشت است که موجب تنفّر شود و خودخواهی که یکی از اخلاق زشت است که پیامبران عموماً و رسول خدا خصوصاً از آن اخلاق زشت به دور بوده‌اند. امّا هدف پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ از تعریف کردن در مورد امیر مؤمنان حضرت علی ـ علیه السّلام ـ مأموریتی بود که از طرف خداوند به پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ محوّل شده بود که علاوه بر جایگاه و مقام بالای معنوی امام علی ـ علیه السّلام ـ و خدمات ایشان مسئلة مهم و سرنوشت‌ساز جانشینی پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ و امامت امّت اسلامی بود و اگر ما می‌بینیم احادیث زیادی از پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ در فضائل و مناقب حضرت علی ـ علیه السّلام ـ در کتب شیعه و اهل سنّت نقل شده برای معرّفی مقام امامت و لیاقت و شایستگی آن حضرت بوده است ، زیرا جانشین پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ نمایندة او در تحکیم و گسترش احکام و حفظ شریعت و از بین برنده هر گونه فتنه و فساد و برپا دارندة حدود الهی است و هر کسی برای چنین مقام عظیمی صلاحیت ندارد. جز آن فردی که در ارزش های والای اسلامی مانند: تقوا، جهاد، علم، هجرت، زهد، سابقة نیک، سیاست و کیاست، عدالت، شجاعت، سعة صدر و بلندنظری، اخلاق نیک و .... از همگان برتری داشته باشد و چنین فردی به گواهی تاریخ و روایات شیعه و سنّی، کسی جز علی بن ابیطالب ـ علیه السّلام ـ نخواهد بود. و علّت اینکه پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ از حضرت زهرا و امام حسن و امام حسین ـ علیهم السّلام ـ تعریف نموده، و احادیث زیادی در کتب اهل سنّت و شیعه در فضیلت اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ از پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ نقل شده نیز ریشة قرآنی دارد که خداوند آیة «مودّت»‌ را بر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ نازل کرد که در مورد اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ می‌باشد، در سورة شوری می‌فرماید: «قُل لا اَسْئَلُکُم علیه اَجراً اِلاّ المَوَدّةَ فی القُربی»[3] .ای پیامبر بگو من هیچ پاداشی از شما برای رسالتم درخواست نمی‌کنم، جز این که اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ مرا دوست داشته باشید. علماء شیعه بالاتفاق معتقدند که منظور از «قربی» در آیه ، اهل بیت پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ است که همان حضرت زهرا و حضرت علی و امام حسن و امام حسین ـ علیهمم السّلام ـ می‌باشند. مفسّران اهل سنّت در ذیل این آیه شریفه حدیث طولانی از پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ پیرامون محبّت و مودّت اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ نقل کرده‌اند از جملة فخر رازی در کتاب تفسیرش می‌گوید: آل محمّد ـ صلّی الله علیه و آله ـ کسانی هستند که بازگشت امرشان به سوی اوست، کسانی که ارتباط شان محکم‌تر و کامل‌تر باشد «آل» محسوب می‌شوند: و شکّی نیست که فاطمه ـ سلام الله علیها ـ و علی و حسن و حسین ـ علیهم السّلام ـ محکم‌ترین پیوند را با رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ داشتند، و این از مسلّمات و مستفاد از احادیث متواتر است.بنابراین آنچه از پیامبر گرامی اسلام در رابطه با امام علی ـ علیه السّلام ـ و فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ و اولاد آن حضرت ذکر می‌شود نه تنها دلیل بر خودخواهی و برتری جویی نیست بلکه به تصریح آیات قرآن اخلاق پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ خیلی عظیم و بزرگ بوده و سخنان او دستور خدا در معرفی خاندانش بوده است و اگر توسط کسی خدای نکرده با علم به عصمت پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ و ائمه معصومین ـ علیهم السّلام ـ یک صفت مذمومی به پیامبر و اهل بیت نسبت داده شود لازم است که حتماً استغفار صورت بگیرد. معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:1. تفسیر نمونه، ج22، ناصرمکارم شیرازی 2. فروغ ابدیّت، جعفر سبحانی. پاورقی ها:[1] . النجم/4 .[2] . سیوطی ، جلال الدین ، تفسیر درالمنثور، ج6، ص 122، به نقل از تفسیر نمونه، ج 22، ص 482، چاپ 1363، چاپخانة مدرسة امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ ، قم. [3] . مکارم شیرازی ، ناصر ،آیات ولایت در قرآن، ص 186 و 181، چاپ 1381، انتشارات نسل جوان. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه