در سن 16 سالگی عاشق پسری شدم ولی خبر از نیت او نداشتم و نا خواسته از روی غفلت از خدا و به دلیل علاقه ای که به او داشتم به گناهی کبیره تن دادم ولی مدتی بعد او ازدواج کرد و من را با مشکلاتم تنها گذاشت من از آن روز به خدا پناه بردم و روز به روز اعتقادم بیشتر شد ولی گاهی به گناه خود ارضایی می پرداختم ولی بارها ترس از خدا من را به توبه کشاند بارها توبه ام را شکسته ام ، اخیرا با مشکلی مواجه شده ام دائما شیطان مرا وسوسه می کند هرگاه به عبادت می پردازم به همه چیز (وجود خدا، راستی قرآن، وجود ائمه) شک می کنم با اینکه می دانم شکم باطل است ، دائما احساس گناه می کنم ، چگونه از شر شیطان خلاص شوم؟ ممکن است خدا مرا طرد کرده باشد؟ من خدا را دوست دارم.

گناه و معصیت، مانند لجن زار متعفنی است که انسان، هر چه بیشتر در آن فرو می رود، خود را به نابودی نزدیک می کند، اما توبه و تصمیم جدی انسان به ترک گناه حرکت به سوی نجات و خود یک پیروزی بزرگ است که درهای رحمت الهی را به روی انسان می گشاید. کسی که به این مرحله (توبه) رسیده به پیروزی بزرگی دست یافته است، و باید سعی کند انگیزۀ خود را برای مبارزه با گناه، قوی تر نماید، و برای همیشه این حالت را در خود حفظ کند.نکتۀ بسیار مهم در این راه، استعانت از لطف و عنایتی است که خداوند نسبت به توبه کنندگان دارد؛ زیرا توبه واقعی همه مبغوضیت های گناه و عقوبات اخروی و آثار منفی آنرا در پیشگاه خداوند از بین می برد، همانطوریکه خداوند فرموده است: «اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كرده‏ايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مى‏آمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.»[1]قطعا می دانید وسوسه ها و شک هایی که در فکر و قلب شما پیدا می شود قطعاً توسط شیطان است که بشدت خواهان دوری و جدا کردن شما از درگاه معبود مهربان است. برای مبارزه با این وسوسه ها نباید فراموش کنید که شیطان موجود پلیدی است که دشمن انسان است و قسم یاد کرده تا بندگان خدا را گمراه و به ضلالت بکشاند[2] تمام سعی او این است تا با ایجاد چنین وسوسه هایی موجبات دوری بندگان صالح را از خداوند متعال، مهربان و بخشنده فراهم نموده و آنها را چنان غرق در گناه و معصیت نماید که از رحمت و هدایت خداوند مأیوس شوند. در حالی که خداوند همه بندگانش حتی گناه کاران و ظالمان را نیز دوست دارد و خواهان هدایت و سعادت آنان است. البته از اعمال و کارهای ناشایست آنان بیزار است به همین جهت بهترین و عزیز ترین بندگان خود یعنی انبیاء و ائمه(ع) را برای راهنمایی هدایت آنان فرستاده و به همین دلیل است که دراین زمان یکی از عزیزترین اولیاء خود یعنی حضرت مهدی (عج) را زنده و در حال غیبت نگه داشته تا بتواند فارغ از مکر و توطئه دشمنان از طریق نائبان و نمایندگان خود آنان را در یافتن مسیر هدایت یاری رساند پس هیچ گناه کاری در هیچ شرایطی هر چند گناهان او زیاد باشد حق ندارد از رحمت پرودگار مأیوس باشد. همانطوریکه خداوند فرموده است: «اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كرده‏ايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مى‏آمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است[3].»چرا که یأس از رحمت خداوند ، سوء ظن به او و بزرگ ترین گناه است؛ زیرا هر چه گناه بزرگتر باشد باز رحمت الهی واسع تر است.براین اساس همین اندازه که در خلوت خود در پیشگاه خدا از گناهان خود، احساس شرمندگی می کنید، نشان از طینت پاک شما دارد و نشانه این است که خداوند مهربان به شما عنایت دارد،و همین که شما به دنبال راهی برای جبران گناهان و لغزش های گذشته خود هستید، علامت این است که خداوند چنین فکری را به ذهن شما وارد کرده تا به این وسیله خود را با کمک و عنایت خالق مهربان از بیماری گناهانتان نجات دهید. پس این لطف و عنایت پروردگار را غیمت شمرده و قبل از اینکه فرصت از دست برود با توبه واقعی برای همیشه خود را از آثار گناهان خود پاک سازید و بدانید که خداوند در این راه یار و مددکار شما و همواره در کنار شماست و شما را تنها نخواهد گذاشت.امید به رحمت پرودگار و ندامت و پشیمانی از گناهان و در نهایت توبه واقعی و خالصانه گامی مهم به سوی محبوب خدا شدن و راهی است هموار به سوی هدایت، که شیطان از آن نگران و ناراحت است.پی نوشتها:[1]. زمر،53، قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ.[2] ص ،82،قالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ [3] . زمر،53، قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ.http://farsi.islamquest.net .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه