تخمین زمان مطالعه: 3 دقیقه
تاریخ طبری ج 3 ص 198 تالیف محمد بن جریر الطبری:زیاد بن کلیب از مغیره نقل میکند که : عمر بن الخطاب به سوی منزل علی رفت . در منزل او طلحه و زبیر و عده از مهاجران بودند . عمر گفت : به خدا قسم همه شما را اتش میزنم یا اینکه برای بیعت بیرون بیایید .مروج الذهب ج 3 ص 77 تالیف مسعودی:عروه بن زبیر در توجیه کار برادرش نقل میکند : برادرم هنگام محاصره بنی هاشم و جمع کردن هیزم برای آتش زدن انها به این علت با عمر و هم دستانش هماهنگ شد که قصد داشت بنی هاشم را وادار به بیعت کند چون انها از بیعت سر باز میزدند .انساب الاشراف ج 1 ص 586 تالیف : احمد بن یحی معروف به بلاذری:ابو بکر علی را برای بیعت فراخواند ولی او سر پیچی کرد . در این هنگام عمر به سوی خانه علی رفت در حالی که در دستان او مشعلی از اتش بود . فاطمه او را بر درب خانه اش مشاهده کرد . فاطمه گفت : ای پسر خطاب ایا میخواهی درب خانه ی من را اتش بزنی و ما را بسوزانی ؟ عمر گفت : بله . این کار باعث محکم شدن دین پدرت میشود .الامامه و السیاسه ج 1 ص 12 تالیف : ابن قتیبه الدینوری چاپ مصر: عمر به سوی خانه علی رفت و فریاد کشید تا بیرون بیایند . ولی انها بیرون نیامدند . پس دستور داد تا هیزم بیاورند . عمر گفت : قسم به ان کسی که جان عمر در دست اوست یا بیرون بیایید یا خانه را با اهلش اتش میزنم . عده ای به عمر گفتند : ای ابا حفص در این خانه فاطمه است . عمر گفت : اگر چه فاطمه باشد .السقیفه والخلافه ص 14 تالیف عبد الفتاح عبد المقصود : عمر و عده ای به سوی خانه علی و فاطمه و حسن و حسین رفتند در حالی که همراه انها هیزم و اتش بود . عده ای در حالی که از این کار منصرف شده بودند به عمر گفتند : ای ابا حفص در این خانه فاطمه است . عمر گفت : اگر چه فاطمه باشد .اثبات الوصیه ص 123 تالیف مسعودی صاحب کتاب مروج الذهب: پس راه خانه علی را در پیش گرفتند و به او یورش بردند و درب خانه اش را اتش زدند و او را به زور بیرون کشیدند و چنان سیده النساء را میان در و دیوار فشار دادند که محسن او سقط شد و علی را برای بیعت بردند و به علی گفتند بیعت کن او گفت این کار را نمیکنم انها گفتند اگر بعیت نکنی تو را میکشیم .
.
پرسمان دانشگاهیان
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.