اطلاعاتی در مورد زندگینامه آیت الله بهجت می خواستم.

حضرت آیت الله بهجت در اواخر سال 1334 ه ق در خانواده ای متدین و تقواپیشه در شهر فومن از استان گیلان، چشم به دنیا گشودند. در 16 ماهگی مادرشان از دنیا رفت و طعم تلخ یتیمی را از همان اوان کودکی چشید. آیت الله بهجت تحصیلات ابتدایی را در مکتب خانه فومن به پایان برد و در همان شهر به تحصیل علوم دینی پرداخت. از همان کودکی ذکاوت و زیرکی و پاکی و ایمان در ایشان آشکار بود. از بازی های کودکانه پرهیز می کرد و انس به معاشرت و مصاحبت علما و بزرگان داشت به طوری که عشق فوق العاده به کسب علم و نبوغ در زندگی ایشان جلوه گر بود. پس از طی دوران مقدماتی در شهر فومن در سال 1348 ه ق در حالی که تقریبا 14 ساله بود به عراق مشرف گردید و در کربلای معلی اقامت گزید و در آنجا علاوه بر تهذیب و خودسازی حدود چهار سال برخی از کتب فقه و اصول را در محضر اساتید بزرگ آنجا فرا گرفت. در سال 1352 ه ق برای ادامه تحصیل به نجف اشرف مشرف گردید و قسمت های پایانی دروس سطح حوزه را در محضر آیات عظام آنجا از جمله مرحوم آقا شیخ آیت الله طالقانی به پایان رساند. ایشان پس از درک محضر آیات عظام «آقا ضیاء عراقی، میرزای نائینی» به حوزه درس ارزشمند آیت حق «حاج شیخ محمد حسین غروی اصفهانی» وارد شد و در محضر این علامه کبیر به تکمیل نظریات فقهی و اصولی خویش پرداخت و از تفکرات عمیق و دقیق این مرد بزرگ بهره ها برد. در فقه بیشتر از مرحوم آقا شیخ محمدکاظم شیرازی و در اصول از مرحوم آقای نایینی و بیشتر از مرحوم غروی اصفهانی بهره برد. آیت الله بهجت در ضمن تحصیل از ابتدا و پیش از دوران بلوغ به تهذیب نفس و استکمال معنوی همت گمارده بود. در کربلا در اوایل دوران بلوغ به دنبال استاد و مربی اخلاقی بود. آنگاه به آیت الله قاضی که در نجف بودند در صدد کسب معرفت از ایشان برآمدند و لذا به محض ورود به نجف در سن 18 سالگی به محضر پرفیض عارف کامل حضرت آیت الله سید علی قاضی بار یافتند و مورد توجه و عنایت ویژه ایشان قرار گرفتند. آیت الله مصباح در این باره می گوید: ایشان از مرحوم قاضی مستقیما در جهت اخلاقی و معنوی بهره برده و سال ها شاگردی ایشان را کرده بودند. مرحوم قاضی از کسانی بودند که ممحض در تربیت افراد در جهات معنوی و عرفانی بودند. مرحوم علامه طباطبایی و شیخ محمد تقی آملی و شیخ علی بروجردی و عده زیادی از بزرگان و حتی مراجع از وجودشان در جنبه های اخلاقی و عرفانی بهره برده اند. آیت الله بهجت اشارات ابن سینا و اسفار ملاصدرا را نزد مرحوم سید حسین بادکوبه ای فرا گرفته است. این عالم وارسته بعد از تکمیل دروس در سال 1324 هجری شمسی به ایران مراجعه کردند و چند ماهی در وطن خود یعنی فومن اقامت کردند و بعدا در حالی که آماده بازگشت به حوزه علمیه نجف اشرف را داشتند، قصد زیارت حرم مطهر حضرت معصومه و اطلاع یافتن از وضع حوزه علمیه قم را کردند و چند ماهی در قم توقف کرد. در طی این مدت خبر رحلت استادان بزرگ نجف را شنید و لذا تصمیم به اقامت در قم گرفتند. در قم از محضر حضرت آیت الله حجت کوه کمری استفاده کردند و در بین شاگردان آن فقید سعید درخشیدند. ورود آیت الله بهجت به شهر مقدس قم چند ماه بعد از اقامت آیت الله بروجردی در قم بود و به همراه امام خمینی و آیت الله گلپایگانی و بزرگان دیگر به درس مرحوم بروجردی حاضر شد. آیت الله بهجت ضمن حضور در جلسات درس و تهذیب نفس به تعلیم و تدریس نیز اشتغال داشتند و سطوح عالیه را در نجف اشرف تدریس می کرد. در مجموع بیش از 40 سال به تدریس خارج فقه و اصول اشتغال داشت و غالبا به واسطه شهرت گریزی در منزل تدریس کرده و فضلای بزرگی که اکنون از مجتهدین نامور به شمار می آیند از محضر پرفیض ایشان بهره برده اند. =ویژگی های اخلاقی حضرت آیت الله بهجت:1. تقوا و خودسازی: ایشان خود در آغاز جوانی به میدان خودسازی گام نهاد و همواره در آموزش های اخلاقی بر این نکته اصرار داشت که تلاش پیگیر و ریاضتی فراگیر لازم است تا انسان در جبهه ستیز با رذیلت هایی اخلاقی و جهاد با هواهای نفسانی پیروز گردد و به سازندگی خود بپردازد و چون تهذیب اصل و اساس ارزش ها است و منشأ خدمت به دیگران است همواره معتقد به لزوم همپایی و همراهی دانش و اخلاق بود و خطر جدایی علم و تزکیه را پیوسته گوشزد می کرد و زیان عالم غیر مهذب و دانش بدون تزکیه را از هر ضرری بالاتر می دانست. ایشان انسان مخلص و مشتاقی است که در همه حال به یاد خدا است و کوشیده تا پیوسته در حوزه جاذبه الهی قرار گیرد و به همه چیز و همه کس با دید خدا خواهی بنگرد. یکی از مجتهدان بزرگ درباره ایشان گفته است: ایشان را نمی شود گفت آدم با تقوایی است بلکه عین تقوا و مجسمه تقوا است. 2. زهد و ساده زیستی: ایشان زاهد عارفی است که بی رغبت به دنیا و بی تکلف بوده است. زندگی ساده او در خانه ای قدیمی و محقر در قم و مقاومت ایشان در برابر خواسته های مکرر علما و مردم برای تعویض خانه، گواهی صادق بر روح بزرگ و زاهدانه این پیر فرزانه است. آیت الله مصباح در مورد زهد ایشان می گوید: آقای بهجت منزلی اجاره کرده بود که ظاهرا دو اطاق بیشتر نداشت و آن اتاقی که ما برای درس خدمت ایشان می رسیدیم، وسطش پرده ای کشیده بود که پشتش خانواده ایشان زندگی می کردند و ما این طرف پرده می نشستیم. زندگی بسیار ساده و دور از هرگونه تکلف و توأم با یک عالم نورانیت و معنویت. 3. عبادت: از عوامل مهم در موفقیت ایشان که می تواند الگویی برای دیگران باشد تقید و تعبد ایشان است. ارتباط ایشان با خداوند متعال، ذکرهای پی در پی، به جا آوردن نوافل، شب زنده داری های کم نظیر ایشان بسیار عبرت انگیز است. سالهاست که نماز جماعت ایشان از شورانگیزترین و روح نوازترین نمازهای جماعت ایران اسلامی است. در نماز جماعت ایشان جا برای نمازگزاران تنگ می گردد. بعضی از حضرت آیت اله بهجت نقل کرده اند که ایشان فرموده بود: اگر سلاطین عالم می دانستند که انسان ممکن است در حال عبادت چه لذت هایی ببرد، هیچگاه دنبال مسایل مادی نمی رفتند. 4 .زیارت و توسل: ایشان با این سن و سال هر روز با نهایت ادب به محضر مقدس حضرت معصومه(س) شرفیاب می گردد و با خشوع و خضوع در مقابل ضریح مطهر می ایستند. 5. تواضع و فروتنی: شهرت گریزی، و فروتنی از دیگر ابعاد برجسته این شخصیت معنوی است. در مجالسی که از طرف ایشان برگزار می شده است، ایشان به خطبای مجالس توصیه می کردند از ذکر نام ایشان در مجالس خودداری کنند. 6. سیر و سلوک و مقام معنوی: در سیر و سلوک این عبد صالح خداوند، سابقه ده ها ساله دارد و در همان جوانی، مراحلی را درعرفان سپری کردند. عارف بزرگی چون امام خمینی به ایشان عنایتی خاص داشتند و بعد از بازگشت به قم در اول انقلاب، در منزل ایشان حضور یافته وایشان را دیدار می کند.7. کرامت: از ویژگی های ایشان این است که اهل کرامت است و این نتیجه خودسازی وتهذیب نفس است. البته ایشان همواره طوری برخورد می کرده اند که این کرامات از ایشان ظاهر نگردد. 8. اهتمام و عنایت به رعایت شرعیات: مهمترین ویژگی در روش تربیتی ایشان، عنایت به رعایت آداب شرعی و شیوه و سیره اهل بیت است. ریزه کاری ها و ظرافت های بسیاری در گفتار و رفتار و نشست و برخاست اولیای خدا وجود دارد که فهمیدن آنها خود یک علمی می خواهد چه رسد به این که آدم بتواند دقیقا آنها را رعایت کند و همین ها است که بنده را در راه بندگی به پیش می برد و در نزد خداوند عزیز می کند و به مقامات بلند می رساند. ایشان در پاسخ به درخواست نصیحت تأکید دارند که مسلمات شرع را درست رعایت کنید به ویژه به نماز اهمیت ویژه ای می دهند و حالات ایشان و سوز و گداز و گریه ایشان در حال نماز خود بهترین درس اخلاق و سازندگی است و بسیاری از ویژگی های دیگر که محتاج صرف وقت بسیار و نوشتن کتاب های فراوانی است. در این باره به کتابهای ذیل مراجعه نمایید: 1- برگی از دفتر آفتاب 2- ستارگان هدایت 3- بهجت عارفان .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه