شبهه: پشتوانهٔ سنتى ‏هزارساله ما كهنه شده و رشته‌هاى عميق مدرن كنونى هرگز بر فلسفه فارابى و صدرايى استوار ‏نيست بلكه بر پايه‌هاى فلسفه نو تكيه مى‌كند.

يك وقت به يك سفال فرسوده و خاك خورده مى‌گويند كهنه شد و جزء ميراث فرهنگى گرديد. و ‏يك وقت به مطلبى كه هزار سال بر روى آن كار علمى شده باشد گفته مى‌شود: ميراث فرهنگى اين ديگر ‏كهنه نيست، بلكه كهن و عتيق است نه فرسوده. لذا رأى شيخ مفيد (ره) مثلاً در صورتى كه ابطال نشده ‏باشد عتيق است نه كهنه، زيرا هزار سال رويش كار شده، قرآن و سنت و عقل مُبرهَن، حق است و عتيق و ‏كهن. به همين جهت خطوط كلّى و اصلى مكتب اسلام ثابت و غيرقابل تغيير است. مثلاً در اين چهارصد سال ‏اخير خيلىها خواستند با تفكر صدرايى در مسائل جهان‌بينى مبارزه كنند، ولى نشد. امام راحل قيام نمود و با ‏تفكر صدرايى در معقول و تفكر صاحب جواهرى در فقه انقلاب كرده و همهٔ ناملايمات را تحمل كرد و بعد هم ‏تشكيل حكومت داد و مشكلات را پشت‌سر گذاشت و موفق هم شد. پس تفكرات كهن و ريشه‌دار، ثمرات ‏شيرين هم مى‌دهند «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّماءِ * ‏تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا». ‏‏‏(1)‏سورهٔ ابراهيم، آيات 24 و 25.‏مأخذ: (فصلنامه حكومت اسلامى، شماره 21، ص 68)‏ .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه