تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
گرچه خواب به عنوان یکی از نعمتهای الهی در آیات فراوانی از قرآن کریم به بشر گوشزد شده است، اما در همان کتاب مقدس، بارها توصیه به تهجد و شب زنده داری و نیز کار و کوشش شده است که پیامد طبیعی آن خودداری از خواب زیاد است. به عبارتی، خواب اندک، نعمت است و خواب بیش از اندازه، نقمت و نکبت.در همین راستا در منابع حدیثی در نکوهش خواب زیاد از جابر بن عبد الله نقل شده که رسول خدا(ص) فرمود: «مادر سلیمان بن داود(ع) به فرزندش سلیمان چنین گفت: ای فرزندم! از خوابیدن زیاد در شب بپرهیز؛ زیرا زیاد خوابیدن در شب، انسان را در روز قیامت فقیر و تهیدست مینماید».[1]در سند این حدیث -غیر از جابر بن عبدالله- بقیه افراد مجهول هستند؛[2] از اینرو، این روایت از جهت سندی، روایت ضعیفی ارزیابی میشود.اما باید به این نکته توجه داشت که در احکام اخلاقی از باب «تسامح در ادله سنن»،[3] معمولاً به سند روایت توجهی نمیشود، بلکه بیشتر به محتوا و مضمون روایت پرداخته میشود؛ از اینرو، با صرف نظر از سند این حدیث؛ درباره محتوای آن باید گفت که این روایت منطبق بر بسیاری از آیات و روایات است و بدان جهت به نکوهش پرخوابی در شب میپردازد که خداوند قسمتی از شب را مناسب با عبادت دانسته است:[4]«إِنَّ ناشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قِیلًا»؛[5] «به یقین نماز و عبادت شبانه گامى استوارتر و گفتارى پایدارتر است». و از آنجا که رضوان خدا و نعمت بهشت تنها با تلاش و کار و زحمت به دست میآید و پرخوابی شبها نشانگر تنبلی و بی رغبتی نسبت به آخرت است؛ این پرخوابیها بدان خواهد انجامید که انسان در عرصه قیامت دستش خالی باشد. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.