مقاله در مورد موانع آمرزش گناهان در قرآن؟

شرایط پذیرش توبه:1. گناه را از روی جهالت و نادانی و طغیان غرایز و تسلط هوس های سرکش و چیره شدن آنها بر نیروی عقل و ایمان انجام داده باشد, نه از روی انکار حکم خداوند و عناد و دشمنی، چون چنین گناهی حکایت از کفر انسان می کند و توبه از آن قبول نیست مگر این که از این حالت بازگردد و دست از عناد و انکار بشوید.2. هنوز چندان زمانی از گناه نگذشته توبه کند و زود پشیمان شود و به سوی خدا بازگردد، زیرا توبه کامل آن است که آثار و رسوبات گناه به کلی از روح و جان انسان شسته شود و کمترین اثری از آن در دل باقی نماند و این در صورتی است که در فاصله نزدیکی قبل از ریشه دواندن گناه در دل، انسان پشیمان گردد، در غیر این صورت غالبا اثرات گناه در زوایای قلب و جان انسان باقی می ماند، پس توبه کامل آن است که زود انجام پذیرد.البته منظور این نیست که کسی که توبه را به تاخیر می اندازد, توبه اش مورد قبول نیست؛ بلکه مقصود این است که هر چه در توبه و جبران گذشته تاخیر شود, راه بازگشت و اصلاح گذشته, سخت تر خواهد شد.آموزه توبه، که با دگرگونی درونی انسان همراه است، بازگشت او به خداوند ، پاکی از آلودگیهای دور کننده انسان از خدا و زمینه ساز شقاوت او، ورود به منزل کرامت و طریق سعادت ، وخلاصه استقرار ریشه سعادت ، یعنی ایمان ، و شاخ و برگ های آن ، یعنی عمل صالح را در وجود انسان، به دنبال دارد. 3. پیداست ، چنین انقلابی درونی با آن همه پیامد های درخشان، در لحظات پایانی عمر، حاصل شدنی نیست. قرآن کریم نیز بدین حقیقت ، اشاره می فرماید: «انما التوبه علی الله للذین یعملون السوء بجهاله ثم یتوبون من قریب اولئک یتوب الله علیهم و کان الله علیما حکیما و لیست التوبه للذین یعملون السیئات حتی اذا حضر احدهم الموت قال انی تبت الان ؛ پذیرش توبه از سوی خداوند ، تنها برای کسانی است که ، کار بدی را از روی جهالت انجام داده، سپس زود توبه می کنند. خداوند، توبه چنین اشخاصی را می پذیرد ، و خدا دانا و حکیم است. برای کسانی که کارهای بد را انجام می دهند ، و هنگامی که مرگ یکی از آنها فرا می رسد، می گوید: الان توبه کردم ، توبه نیست» (نسا ، آیات 17-18) و حقیقت آن است که گفتن الفاظ مزبور درچنان حالتی، از آن روست که گوینده، نزدیکی مرگ را درک کرده و اهوال و ترسناکی آخرت رامشاهده نموده است . معنای چنین واکنشی آن است که: من توبه می کنم، چون می بینم مرگ حق است و جزا نیز بر حق این همان سخنی است که در تعابیر آیه دوزادهم سوره مبارکه سجده آمده است: «و لوتری اذ المجرمون ناکسو رؤوسهم عند ربهم ربنا ابصرنا و سمعنا فارجعنا نعمل صالحا انا موقنون؛ و اگر بینی مجرمان را ، هنگامی که در پیشگاه پروردگار شان سر به زیر افکنده، می گویند: «پروردگارا ، آن چه وعده کرده بودی، دیدیم و شنیدیم ما را بازگردان تا کار شایسته ای انجام دهیم ما (به قیامت) یقین داریم.» .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه