اگر فاميلى قصد درگيرى و نزاع با فاميل ديگرى داشته باشد، و بخواهد از طرف مقابل كسى را بكشد، يا حتّى مجروح نمايد، برای این کار با كليّه افراد فاميل خود مشورت نموده، و آنها را در جريان موضوع قرار داده، و سپس هم قسم مى‏شوند، و چنين جرمى را انجام می ‏دهند به این طریق كه شبانه دو نفر از آنها به منزل آن فرد حمله كرده، و او را جلوى چشم زن و فرزندان خردسالش به قتل رسانده، و متوارى مى‏شوند! زمانى كه مقتول هنوز جان داشت، عمويش بر بالين او حاضر مى‏شود. مقتول به عمويش مى‏گويد: «فلانى مرا با اسلحه مجروح نموده است.» و از طرفى دو سه نفر از فاميل قاتل (برادر و پسر عموى قاتل) شهادت داده‏اند كه قاتل اين كار را انجام نداده است. آيا شهادت فاميل قاتل، كه در برنامه‏ريزى قتل مشورت و مشاركت داشته، و از روى غرض شهادت مى‏دهند، مورد قبول است؟

شهادت به قاتل نبودن فايده‏اى ندارد؛ هر چند شهود متّهم نباشند، و در اينجا طبق آنچه در فرض مسأله آمده شهود متّهم نيز مى‏باشند، ولى شهادت مقتول نيز اثرى ندارد؛ مگر اين كه قاضى از شهادت او و بستگانش (كه حضور داشته‏اند) و قرائن ديگرى از اين قبيل، علم پيدا كند كه شخص مذكور قاتل است. .

پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

مرجع: آیت الله مکارم شیرازی

ایجاد شده در 1400/12/14

لینک کوتاه