برخی ادّعا می‌کنند، کتاب‌های معتبر شیعه و اقوال فقهای ایشان بر این نکته صراحت دارند که تنها دشمن شیعه، سنّیان هستند؛ از همین رو آنها را (عامّه) و (نواصب) می‌خوانند. آیا چنین چیزی درست است و شیعه چنین نگاهی نسبت به اهل سنت دارد؟

الف. این سخنان؛[1] تبلیغاتی جهت از بین‌بردن وحدت مسلمانان است؛ چرا که علمای شیعه - با آن‌که در مورد اعتقادات اهل سنت تردیدی ندارند - چنین چیزی را در کتاب‌های خود نمی‌گویند، حتی در موارد بسیاری، اهل سنّت را در کتاب‌های خود برادران خویش می‌خوانند و احادیث ائمّه اهل بیت(ع) به حُسن معاشرت با اهل سنّت و دوستی با ایشان تشویق می‌کنند. معاویة بن وهب می‌گوید: به امام صادق(ع) گفتم: در رفتار خویش با مردم کوی و برزنمان که بر آیین ما نیستند چگونه باشیم؟ آن‌حضرت فرمود: «به پیشوایان خود که از آنها پیروی می‌کنید بنگرید و همان کنید که آنها می‌کنند، به خدا سوگند که ایشان بیماران آنها را عیادت می‌کنند و به تشییع جنازه‌شان می‌روند و به آنها یا بر آنها گواهی می‌دهند و امانتشان را ادا می‌کنند».[2] عبدالله بن سنان می‌گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که می‌فرمود: «شما را به تقوای خدای عزّ و جلّ سفارش می‌کنم و این‌که مردم را بر دوش خود حمل نکنید که خوار می‌شوید. خداوند تبارک و تعالی در قرآن می‌فرماید: با همه مردم به خوبی گفت‌وگو و معاشرت کنید[3] ». سپس فرمود: «بیماران ایشان را عیادت کنید و در تشییع جنازه‌شان شرکت کنید و به آنها و بر آنها گواهی دهید و در مساجدشان همراه ایشان نماز گزارید».[4] شیخ محمّد ابوزهره اعتراف می‌کند که شیعیان به اهل سنّت دوستی می‌ورزند، نه نفرت. او می‌گوید: «هم اکنون امامیه اثناعشری در عراق یافت می‌شود و شیعیان در عراق، که شماری نزدیک به نیم دارند، در اعتقادات، نظم، احوال شخصی، ارث، وصیت، اوقاف، زکات و همه عبادات به مقتضای مذهب اثناعشری رفتار می‌کنند. بیشتر مردم ایران نیز چنین هستند، و شماری از شیعیان در سرزمین‌های سوریه، لبنان و بسیاری از کشورهای اسلامی پراکنده‌اند و به همسایگان سنّی خود دوستی می‌ورزند و از کینه‌توزی کناره می‌گیرند».[5] ب. «عامه» به معنای اکثریت در مقابل خاصه به معنای اقلیت است؛ چون شیعیان همواره در اقلیت بودند و حکومت نیز در دست آنان نبود؛ از این‌رو به اهل سنت، «عامّه» می‌گفتند.[6] به علاوه؛ شیعه تمام اهل سنت را از نواصب نمی‌شمرد و این موضوع کراراً در کتاب‌های شیعی بیان شده است. ر.ک: «معنای ناصبی و سلفی»، سؤال 42958.   [1] . ادعایی که در پرسش به آن اشاره شده است از نویسنده کتاب «للَّهِ ثُمّ للتاریخ» است؛ کتاب «اهل‏بیت از خود دفاع می‌کند» ترجمه شده همین کتاب است. ر.ک: آل محسن، علی، آژیر، حمیدرضا، افشای یک توطئه (پاسخی به کتاب اهل بیت(ع) از خود دفاع می‌کنند)، ص 9 – 11، تهران، نشر مشعر، چاپ دوم، 1385ش. [2] . کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‏2، ص 635، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. [3] . بقره، 83. [4] . شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج ‏8، ص 301، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1409ق. [5] . ابوزهره، محمد، تاریخ المذاهب الاسلامیه فی السیاسة و العقائد و تاریخ المذاهب الفقهیة، ص 46، قاهره، دارالفکر العربی، بی‌تا. [6] . مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، ص 329، مشهد، آستان قدس رضوی، چاپ دوم، 1372ش. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه