آیا اعوان و انصار ابن زیاد به اصول اسلام مؤمن نبودند و یا به اسلام مؤمن بودند ولی گمان می کردند که امام حسین طاغی و یاغی است و خارج بر امام وقت و به حکم اسلام باید با او جهاد کرد؟

ظاهر این است که عموم آنها خالی از یک نوع ایمان عامیانه نبوده اند یعنی در سرّ ضمیر، کافر و منکر اسلام یا کافر و منکر امام حسین نبوده اند اما رؤسای آنها کر و کور رشوه و مقام بودند، همان طوری که آن مرد به امام حسین گفت: «اَمّا رُؤَساؤُهُمْ فَقَدْ اُعْظِمَتْ رِشْوَتُهُمْ وَ مُلِئَتْ غَرائِرُهُمْ». و این هم خود یک معمای عجیبی است در روح فرزند آدم که با عقیدة خود مبارزه می کند و عملی می کند به حکم حرص و آز و دنیا پرستی که با عقیده و ایمان خودش سازگار نیست.مجموعه آثار شهید مطهری ج 17ـ حماسه حسینی صفحه495،شهید مطهریبه نقل از سایت تبیان .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه