از ایراداتی که وهابیت بر ما می گیرند این است که شما شیعیان مقام اهل بیت پیامبر را از انبیاء الهی نیز بالاتر می دانید . لطفاً علت این اعتقاد را تبیین بفرمایید.

در مکتب تشیع و در آموزه های دینی ما پیامبران و اولیای الاهی و امامان شیعه مقام و منزلت مشخصی دارند و برتری امام معصوم (ع) بر همه پیامبران، غیر از حضرت پیامبر اکرم (ص) قابل اثبات است که در این جا به بعضی از این دلیل ها اشاره می کنیم : 1 . منصب امامت بر منصب نبوت برتری دارد قرآن کریم در شأن حضرت ابراهیم (ع) می فرماید: وَ إِذِ ابْتَلى إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتی قالَ لا یَنالُ عَهْدِی الظَّالِمینَ.( بقره، 124) علامه طباطبائی در تفسیر این آیه می فرماید: حضرت ابراهیم (ع) در اواخر عمر شریفش بعد از پیروزی در امتحان های مختلف و سنگین به مقام امامت رسید، در حالی که قبل از این، جایگاه رسالت را در اختیار داشت، ولی در عین حال ظرفیت پذیرش مقام امامت را نداشت. (موسوی همدانی، سید محمد باقر، ترجمه تفسیر المیزان، ج 1، ص 405، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه، 1374 ش.) 2 . امام (ع) هدایت کننده ای است که با امری ملکوتی که در اختیار دارد هدایت می کند، و امامت از نظر باطن یک نحوه ولایتی است که امام (ع) در اعمال مردم دارد، و هدایتش؛ مانند هدایت انبیا و رسولان و مؤمنان صرف راهنمائی از طریق نصیحت و موعظه حسنه نیست، بلکه هدایت امام (ع) گرفتن دست خلق و به راه راست رساندن است.( همان، ص 411.) 3 . حضرت عیسی که از پیامبران اولوالعزم و دارای مقام نبوت است، هنگام ظهور امام زمان (ع) ظاهر خواهد شد و به آن حضرت اقتدا می کند.( مجلسی، بحارالأنوار، ترجمه دوانی، ص 167، انتشارات دارالکتب اسلامیة، چاپ 28، تهران، 1378ش.) در توضیح این مطلب باید گفت که به حسب موازین کتاب و سنت، و قواعد حکمت متعالیه و اصول معارف عرفانیه که در حقیقت همان شرح و تفسیر بطون و اسرار کتاب و سنت هستند، صحیح است که انسانی به حقائق و دقائق اسماءالله تعالی متصف باشد، ولی دارای مقام نبوت که منصب تشریعی است نباشد، و در غیر این منصب از جهات دیگر بر نبی مقدم و راهنمای او باشد؛ مانند کسی که دارای منصب قضاوت است و حکم او نافذ است، ولی جایگاه او عرضی و زوال پذیر است، اما ممکن است در کنار او شخص دیگری باشد که دارای مقام قضاوت نباشد، ولی اعلم و افضل از او باشد. بنابراین، هر چند حضرت عیسی (ع) به حسب ولایت تشریعی افضل است، ولی حضرت مهدی (ع) در ولایت تکوینی افضل است و از این جهت بر پیامبران حتی حضرت عیسی که یکی از پیامبران اولوالعزم است برتری دارد.( حسن زاده آملی، حسن، انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه، ص 84، چاپ دوم، انتشارات قیام، قم.) شاهد این مطلب پیروی موسای پیامبر (ع) از خضر است که در چند آیه از قرآن کریم بیان شده است. در این آیات آمده است که موسای صاحب شریعت که مقام رسالت و امامت را دارا بود و کلیم الله نیز بود، از عبدی از عباد الاهی که معلم به علم لدنی بود و صاحب کتاب و شریعتی نبود (حضرت خضر) درخواست می کند که او را به همراهی خودش بپذیرد و آنچه را که خودش می داند به او تعلیم دهد، و خضر به موسی خطاب می کند که شما هرگز تحمل همراهی مرا نداری، بلکه با خطابی شدیدتر به او می گوید مگر نگفتم تو نمی توانی با من همراه شوی و در نتیجه خطاب شدیدتر از آن این که به موسی (ع) گفت: دیگر بیش از این نمی توانی با من همراه باشی.( کهف،60 الی 82) 4 . امام باقر(ع) فرمود: اسم اعظم 73 حرف است.ودر پیش آصف بن برخیا یک حرفش بود که با به کار بردن همان یک حرف در یک لحظه تخت بلقیس را آورد، و پیش ما (امامان) 72 حرف از اسم اعظم هست.( اصول کافی،‌ج1، ص 230، حدیث 1) و نیز نقل شده اسم اعظم الاهی هفتاد و سه حرف است که «آصف بن برخیا»یک حرف آن را، حضرت عیسی (ع) دو حرف، حضرت موسی چهار حرف، حضرت ابراهیم (ع) هشت حرف، نوح (ع) پانزده حرف،حضرت آدم (ع) بیست و پنج حرف و حضرت محمد (ع) هفتاد و دو حرف را در اختیار داشتند و همچنین به امامان بعد از پیامبر اعظم (ع) نیز همان هفتاد و دو حرف داده شد. 5 . تمام وسائلی که پیغمبران در دست داشتند؛ از جمله عصای موسی در دست امامان شیعه قرار گرفت و اکنون در دست امام زمان (ع) قرار دارد.( کلینی، اصول کافی، ترجمه، کمره ای، ج 2، ص 215، چاپ چهارم، انتشارات اسوه، قم، 1379ش.) 6 . همه آنچه را که پیامبر اعظم (ص) داشت، امام معصوم (ع) نیز دارد مگر این که امام نبی نیست. نبی مکرم اسلام (ص) خطاب به حضرت علی (ع) می فرماید: آنچه را که من می بینم تو هم می بینی و آنچه را که من می شنوم تو هم می شنوی، مگر این که تو نبی نیستی»(سید رضی، نهج البلاغه، خطبه 192 ، خطبه قاصعه ؛حسن زاده آملی، انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه، ص80، چاپ دوم، انتشارات قیام، قم.) امام حسن (ع) می فرماید: احدی از پیشینیان یعنی انبیا و اوصیا و اولیا بر امام (ع) در هیچ فضیلتی سبقت نگرفته اند، مگر به فضل نبوت.(مسعودی، مروج الذهب، ج 1، ص 341) 7.جهت دیگر افضلیت ائمه علیهم السلام آیه مباهله است.( سوره آل عمران (3): آیه 61.)وقتى امیرالمؤمنین نفس رسول الله صلى الله علیه وآله باشد و رسول الله از دیگر پیامبران الاهى برتر باشد ناگزیر امیرالمؤمنین از دیگر پیامبران الاهى افضل خواهند بود . 8.در قرآن مجید موارد بسیارى نسبت به انبیاى سلف داریم که به لحاظ عصمت آنان ـ که از خود قرآن استفاده مى شود ـ همه این موارد را بر ترک اولى حمل مى کنیم. اما از ائمه علیهم السلام ترک اولایى صادر نشده است. اگر ترک اولایى صادر شده بود، دشمنانشان آن را بزرگ مى کردند و از آن، داستان هایى مى ساختند. بنابراین، همان گونه که رسول اکرم (ص) از تمام پیامبران برتر است، امامان معصوم (ع) شیعه نیز از تمام پیامبران جز پیامبر خاتم (ص) برترند. پس به جاست که ما بگوییم : فَبَلَغَ اللَّهُ بِکُمْ أَشْرَفَ مَحَلِّ الْمُکَرَّمِینَ، وَ أَعْلَى مَنَازِلِ الْمُقَرَّبِینَ، وَ أَرْفَعَ دَرَجَاتِ الْمُرْسَلِینَ ; پس خداوند شما را به شریف ترین جایگاه بزرگواران، والاترین مرتبه هاى مقرّبان و بالاترین درجه هاى رسولانش رساند. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه