سلام. بنده به مشکل شب خوری دچار هستم. هر زمان که برای خواب به رختخواب میرم. بعد از یکی دو ساعت از خواب بیدار میشم و به سمت یخچال میرم تا چیزی بخورم. بعضی شبها تا چندین بار به صورت ناخودآگاه بیدار شده و چیزی میخورم. غالبا اندازه ای که میخورد دستم نیست و باعث شده اضافه وزن زیاد بیارم.و هر روز هم به وزنم اضافه میشه. خیلی خیلی تو روحیه ام تاثیر داره. باعث میشه تو اعمال عبادی هم تاثیر بذاره. بعضی وقتها به خاطر خوردن بیش از حد نماز صبح هم قضا میشه.و در کل خیلی باعث کاهش کارآمدی بنده شده. یه سری دکتر هم رفتم . دارویی دادن ولی اونهم تاثیری که داشت این بود که فقط یک بار بیدار میشدم. البته خانواده ام اصلا راضی نبودن از اون داروها استفاده کنم میگفتن بهشون عادت میکنی و تاثیرشون رو از دست میدن و مدام باید دز دارو رو ببری بالا که برات ضرر داره. حق هم دارن.خلاصه که روحیه ام رو دارم از دست میدم. هر جور هم برنامه ریزی میکنم حداقل اگه میخورم،کم بخورم نمیشه. لطفا راهنماییم کنید . به کی و کجا باید مراجعه کنم.خودم فک میکنم از ناآرامی روحمه.

از اینکه در افزایش آگاهی‌ها و عبور از مشکلات خود به این نهاد اعتماد نمودید، متشکریم. شما در مورد وضعیت روانی و جسمی خود مطلبی نگفتید. در ادامه کمی در مورد پرخوری عصبی با شما سخن می‌گوییم تا بهانه‌ای برای مکاتبات بعدی و ارسال سؤال جدید یا رفع ابهام باشد.درمورد پرخوری عصبی (Nervosa Bulimia) باید گفت؛ نوعی بیماری روانی تغذیه ای است. افراد مبتلا شدیدا تمایل به مصرف مقادیر بسیار زیاد غذا دارند. مبتلایان به این اختلال دارای حالت ولع عجیب بوده و نیاز شدیدی به خوردن و بلعیدن مواد غذایی پرانرژی و ساده ای پیدا می کنند که زمان زیادی برای جویدن و بلعیدن و آماده کردن آنها لازم نباشد اما پس از خوردن و فروکش کردن حالت ولع و تمایل به پرخوری، عذاب وجدان، پشیمانی و ناراحتی آنها شروع می شود. خوردن با ولع عبارت است از خوردن میزانی از غذا در یک دوره زمانی مشخص که بطور آشکار بیش از آن چیزی است که بیشتر افراد تحت شرایط مشابه خواهند خورد.در این مرحله سعی می کنند به هر شکلی غذا را از بدن خود خارج نمایند; متداولترین روش جبرانی، ایجاد استفراغ پس از یک دوره خوردن با ولع است. روش دیگر، رفتارهای تخلیه ای شامل مصرف ملین ها و مدرها است. استفاده از تنقیه ها نیز بندرت مورد مشاهده شده است. از دیگر رفتارهای جبرانی نامناسب می توان به روزه داری یا ورزش کردن مفرط اشاره کرد. به همین علت پس از گذشت مدت کوتاهی عادات غذایی شخص وارد نوعی چرخه معیوب شده و عملا کنترل ارادی از روی روند خوردن و باز پس زدن غذا برداشته می شود. سیر این اختلال ممکن است مزمن یا متناوب و همراه با دوره های از بهبودی و برگشت های متناوب خوردن با ولع باشد. با وجود این، در پیگیری دراز مدت، نشانه های بسیاری از افراد ظاهرا کاهش می یابد. پر اشتهائی عصبی افزایش مرگ و میر مختصری دارد و تعداد کمی از بیماران به تدریج بی اشتهائی عصبی پیدا می کنند. بیماران پر خوری که با موفقیت درمان شده اند همچنان در معرض ریسک بالای وابستگی به الکل و داروهای دیگر قرار دارند. ویژگیهای اصلی پرخوری عصبی عبارت از: 1. خوردن با ولع و روشهای جبرانی نامناسب برای پیشگیری از افزایش وزن است. 2. خودسنجی فرد مبتلا، به شدت تحت تأثیر شکل و و زن بدن قرار می گیرد و این عوامل بطور معمول مهمترین عوامل در تعیین عزت نفس هستند.3. برای تأیید این تشخیص، خوردن با ولع و رفتارهای جبرانی نامناسب باید بطور متوسط دست کم دوبار در هفته و به مدت سه ماه روی دهند.4. مبتلایان بطور معمول در قبال مشکلات مربوط به خوردن، احساس شرمندگی کرده و درصدد پنهان ساختن نشانه های خود برمی آیند.خوردن با ولع معمولا در خفا روی روی می دهد، یا تاحد امکان بطور نامشهور انجام می گیرد و ممکن است تا زمانی که فرد بر اثر سیری به شدت دچار ناراحتی، یا حتی درد می شود ادامه یابد. 5. خوردن با ولع بطور عادی در اثر حالتهای خلقی ملالت بار، عوامل تنش زای بین فردی، گرسنگی شدید پس از رژیم غذایی، یا احساسهای مرتبط با وزن بدن، شکل بدن و غذا تحرک ایجاد می شود. 6. خوردن با ولع ممکن است بطور موقت ملال را کاهش دهد، امام خود ملامتگری تحقیر کننده و خلق افسرده را درپی خواهد داشت.7. در مبتلایان به پرخوری عصبی، فراوانی نشانه های افسردگی (مانند عزت نفس ضعیف) یا اختلالهای خلقی (بویژه اختلال افسرده خویی و اختلال افسردگی عمده) دیده می شود. این آشفتگی های خلقی و اضطرابی، بیشتر به دنبال درمان مؤثر پرخوری عصبی بهبود می یابند.8. بخش قابل توجهی از مبتلایان دارای ویژگی های شخصیتی هستند که با ملاک های تشخیصی یک یا چند اختلال شخصیت (بیشتر اختلال شخصیت مرزی) مطابقت دارند. 9. یافته های معاینه بدنی نشان می دهد که دندانها به علت استفراغ زیاد و برخورد مایع معده با آنها در معرض خرد شدن، بی نظمی و کرم خوردگی قرار می گیرند و در پاره ای افراد غده های بزاقی بویژه غده های بناگوشی ممکن است بطور محسوسی بزرگ شوند. بی نظمی های قاعدگی یا فقدان قاعدگی گاهی در میان زنان مبتلا روی می دهد.10. افراد مبتلا گاهی دو بار در هفته دچار حمله بیماری می شوند. حتی برخی از افراد مبتلا در فاز بی قراری و حالت حمله بیماری قادر هستند غذاهایی را که کالری فراوانی دارند حتی بیشتر از نیاز روزانه شان (البته چند برابر) بخورند که در این حالت قادر به کنترل مقدار و سرعت غذا خوردن نبوده و اراده ای از خود برای پایان دادن به خوردن ندارند.11. سه نوع برنامه غذایی وجود دارد: - پرهیز از خوردن در فواصلی از روز - پرهیز از خوردن انواع خاصی از غذاها - محدود کردن مقدار کلی غذایی که خورده می‌ شودبیشتر بیماران مبتلا‌ به پُرخوری عصبی، از هر سه نوع برنامه غذایی پیروی می‌ کنند و اغلب به‌ طرز افراطی، این کار، بیش ‌خواری را بیشتر می ‌کند.12. حملات‌ مکرر غذا خوردن‌ افراطی‌ طی‌ مدتی‌ کوتاه‌ (معمولاً در کمتر از 2 ساعت‌)13. ترجیح‌ برای‌ غذاهای‌ راحت‌الحلقوم‌ و پرکالری‌ به‌ هنگام‌ حمله‌ 14. نوسانات‌ مکرر وزن‌ به‌ مقدار بیش‌ از 5/4 کیلوگرم‌ که‌ به‌ علت‌ رژیم‌ گرفتن‌ و غذا خوردن‌ افراطی‌ پشت‌ سر هم‌، رخ‌ می‌دهد. 15. عدم‌ وجود بیماری‌ جسمانی‌ زمینه‌ساز16. ضعف اعتماد به نفس، اشتهای بسیار زیاد به غذا حتی در مواقع سیری، احساس ضعف و بی حالی شدید، فرو رفتن گونه ها و لرزش فک، همچنین خشکی پوست دست و پا و افتادن که همگی ناشی از کمبود شدید ویتامین و مواد معدنی هستند نیز جزو علائم و ویژگی های پرخوری عصبی به شمار می روند. شیوعدر نمونه های بالینی و جمعیتی، 90 درصد از مبتلایان را زنان تشکیل می دهند. پرخوری عصبی معمولا در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود. اکثر مبتلایان به این اختلال، زنان جوان یا دانشجویان دخترانی هستند که سن آنها بین 18 تا 34 است، گرچه در زنان و به ندرت در مردان، البته در سنین بالاتر نیز ممکن است این اختلال مشاهده شود. آمار و ارقام کشورهای اروپایی و آمریکا نشان می دهد به طور میانگین 18 تا 20 درصد دختران دچار این بیماری هستند. علل1. وجود محیط‌ خانوادگی‌ خشک‌ و برخوردار نبودن از محبت خانوادگی2. تضاد موجود در خانواده ها3. برخورد نامناسب خانواده ها با مسائل درسی فرزندان4. استفاده از رژیم های نامناسب کاهش وزن5. تمایل به داشتن وزن متعادل و فرم بدنی مناسب 6. وسواس‌ در انجام‌ کارها و کمال‌طلبی 7. افسردگی‌ 8. استرس‌، از جمله‌ هرگونه‌ تغییر در شیوه‌ زندگی‌، مثلاً اسباب‌کشی‌ یا رفتن‌ به‌ یک‌ مدرسه‌ جدید، یا شروع‌ یک‌ کار جدید 9. اختلالات‌ شخصیتی‌ درماناز آنجا که ابتلا به بی اشتهایی عصبی نوعی اعتیاد محسوب می شود و ضرر فراوانی برای بدن به همراه دارد، لذا اقدام جهت درمان فوری آن بسیار ضروری است. چرخه درمانی نیز شامل مشاوره با یک روان شناس مجرب جهت درمان زمینه های روانی این اختلال و مراجعه به متخصص تغذیه جهت تغییر عادات غذایی، جایگزین کردن مواد مغذی از دست رفته، درمان کردن اختلالات گوارشی ایجاد شده ناشی از استفراغ عمدی و متعادل کردن فعالیت بدنی افراد مبتلا است که به طور همزمان استفاده می شوند. همکاری همه جانبه خانواده و دوستان فرد مبتلا به پرخوری عصبی جهت درمان وی، موجب تسریع روند بهبودی می شود.بیماران پر خور به طور معمول برای مشکلات فیزیکی و فیزیولوژیک خود نیازمند بستری شدن در بیمارستان نمی باشند. اما درمان سرپائی روان پزشکی مفید خواهد بود. رفتار درمانی شناختی که در آن روش تفکر بیمار، مورد ارزیابی قرار می گیرد و به دنبال آن فرایند فکری، احتمالا بر درمان اضطراب یا درمان با داروهای ضد افسردگی ارجحیت دارد. تجویز دزیپرامین و در صورت لزوم درمان با فلوکساتین نیز ممکن است موثر واقع شود. حد اقل یک سوم بیماران در مدت پیگیری 2 ساله عود را تجربه خواهند کرد که در این حادثه بیشتر در 6 ماه اول رخ می دهد و نیازمند درمان اضافی خواهند بود. استفاده از مکمل های غذایی: دکتر جوزف بیسلی، نویسنده کتاب درمان با غذا، برای بیماران مبتلا به اختلالات غذا خوردن، مکمل های ویتامینی و مینرال توصیه می کند. برخلاف گذشته، متخصصان اکنون می دانند که برقراری مجدد تغذیه مناسب، قبل از آن که درمان روان شناختی مؤثر واقع شود، حیاتی است. در بسیاری از موارد، مصرف مکمل های ویتامینی و مینرال به هموار کردن راه درمان کمک می کند. متخصصان آگاهند که مکمل ها نمی توانند جای غذا را بگیرند. بدون دریافت کالری کافی نیز بدن قادر به جذب و استفاده مناسب از ویتامین ها و مواد معدنی نخواهد بود. بدون درمان، در دراز مدت، مبتلایان به پرخوری عصبی دچار افزایش خطر بروز عوارض جدی، نظیر ضربان غیر طبیعی قلب و پارگی معده، خواهند شد. بنابراین، حتی اگر در حال مصرف مکمل ها هستید، باید برای آموزش مجدد غذا خوردن طبیعی با یک متخصص همکاری کنید. متعادل کردن الکترولیت ها: الکترولیت ها مواد معدنی ای هستند که وقتی در مایع بدن حل می شوند، بار الکتریکی پیدا می کنند. آن ها مسؤول کنترل ضربان قلب و فشار خون هستند. پتاسیم و سدیم، الکترولیت های اصلی بدن هستند. از آن جا که مصرف بیش از حد پتاسیم می تواند شما را بیمار کند، بهتر است مقدار نیاز روزانه این ماده معدنی (3500 میلی گرم) را با خوردن میوه ها و سبزی هایی همچون موز، پرتقال، اسفناج و کرفس تامین کنید. مکمل های منیزیوم در انواع مختلف غذاها وجود دارند، ولی خوردن غذاهای دریایی و سبزی های پررنگ، جهت کسب مقدار نیاز روزانه (400 میلی گرم) منیزیوم می تواند به شما کمک کند. افراد مبتلا به بیماری های کلیوی یا قلبی یا دیابت، قبل از مصرف این مواد معدنی باید با پزشک خود مشورت کنند. درمان افسردگی: افسردگی چنان مشکل شایعی در اختلالات غذا خوردن است که هم اکنون بسیاری از پزشکان برای درمان پرخوری عصبی از داروی «فلوگزتین » استفاده می کنند. با این حال، بسیاری از متخصصان که روش غیر دارویی را ترجیح می دهند، معتقدند که افسردگی یکی از پیامدهای طبیعی محرومیت از غذاست و با تغذیه مناسب می توان آن را درمان کرد. دکتر بیسلی، کمبودهای «تیامین » و «نیاسین » را در موارد خاصی که منجر به علائم روانی از جمله افسردگی می شود، متذکر می گردد. مقدار نیاز روزانه تیامین (5/1 میلی گرم) است. این ویتامین واقعا در تمام غذاهای گیاهی و جانوری وجود دارد، اما در برنج، غذاهای دریایی و حبوبات بیشتر یافت می شود. نیاسین در گوشت بدون چربی، ماهی و مرغ فراوان است و مقدار نیاز روزانه آن (بیست میلی گرم) می باشد. پرهیز از مصرف قند و شکر: به گفته دکتر جوزف بیسلی، بیماران مبتلا به اختلالات غذا خوردن، برای مقابله با احساس ضعف و افسردگی، اغلب از کافئین و شکر به منظور بالا بردن قند خونشان استفاده می کنند. او می گوید: «اگر از رژیم غذایی متعادلی استفاده کنید، بهتر از حفظ این چرخه دارای فراز و نشیب است که همواره موجب می شود احساس کنید حالتان بدتر شده است». متخصصین بیماری های اعصاب و روان به اهمیت آموزش بیمار از سوی درمانگر، در مقابله با پُرخوری عصبی یا بولیمیا (bulimia) معتقدند. آموزش ها می توانند شامل موارد زیر باشند:1. برقراری‌ الگوی‌ تغذیه‌ای‌ سالم‌ برای‌ دستیابی‌ به‌ وزن‌: این‌ کار را می‌توان‌ تحت‌ نظر یک‌ فرد متخصص‌ و با تغییررفتار انجام‌ داد.2. بیمار باید غذاها و زمان‌ خوردن‌ را در دفترچه‌ای‌ ثبت‌ کند. تدریجاً باید غذاهایی‌ که‌ بیمار از آنها می‌ترسد نیز به‌ رژیم‌ اضافه‌ شوند.3. درباره وزن مطلوب برای سن و قد خود، به اطلاعات علمی دقیق اعتماد نمایید. نگران وزن دقیق مطلوب نباشید و از انتخاب رژیم غذایی بیش از حد متوسط، پرهیز کنید.4. عوارض جسمی پُرخوری عصبی را در نظر داشته باشید. 5. بدانید که با مصرف مقدار زیاد غذا، مقدار زیادی انرژی وارد بدن می‌ شود و استفراغ عمدی، همه موادی را که خورده شده، دفع نمی ‌کند و استفاده از مسهل‌ها، اثر بسیار کمی در دفع انرژی دارند و اثر آنها در کاهش وزن بدن مانند داروهای مدر، کوتاه‌ مدت است.6. برخی از بیماران تمایلی به خوردن غذای اصلی یا غذای سبک در وعده‌های منظم ندارند، چون فکر می ‌کنند افزایش وزن پیدا می ‌کنند. باید اطمینان داد که معمولاً برعکس این موضوع اتفاق می ‌افتد، چون پیروی از این الگوی غذایی از افراط در پُرخوری عصبی و حریصانه می کاهد و به این ترتیب، مقدار کالری که وارد بدن می ‌شود، کم خواهد شد.‌7. غذای خود را به سه یا چهار وعده تعیین شده، به علاوه یک یا دو وعده از غذای سبک که از پیش مشخص شده است، محدود کنید. نباید بیش از سه ساعت، بین وعده‌های غذایی فاصله باشد و باید همیشه زمان وعده بعدی را بدانید. در فاصله این وعده‌های غذایی، باید کوشش کنید تا از خوردن هر ماده غذایی پرهیز کنید. خوردن غذا در سه وعده باعث می‌ شود که از انجام دادن تلاش‌های غیر واقع ‌بینانه برای به تعویق انداختن خوردن، جلوگیری شود و به این ترتیب یکی از انواع فعالیت‌های رژیمی حذف شود. البته این الگوی غذایی باید متناسب با مسئولیت‌های روزانه تنظیم شود و معمولاً‌ لازم است که در تعطیلات آخر هفته، تغییراتی در این الگوی صرف غذا داده شود. 8. استعدادها و نقاط مثبت خود را یادداشت و از انکار آنها بپرهیزید. 9. از آرزوها ی غیر معقول و بلند پروازانه دست بردارید.10. هنگام هجوم هیجانات مثبت و منفی، به سرعت آن را با نوشتن، بصورت کلامی یا رفتاری، تخلیه نمایید.11. آن‌ دسته‌ از بیمارانی‌ که‌ خود را متعهد به‌ درمان‌ می‌کنند بهترین‌ شانس‌ را برای‌ بهبودی‌ دارند.12. محدویت ها و ضعف های خود را بشناسید و آنها را قبول کنید. بسیاری از ما برای خود اهداف دست نیافتنی ، آرمان گرایانه و غیرمنطقی تعیین می کنیم ، در نتیجه هر قدر هم که کارایی و عملکرد ما بالا باشد یک نوع حس شکست یا عدم کفایت و صلاحیت در خود احساس می کنیم . این نکته ی مهم را نباید فراموش کنیم که ما هرگز نمی توانیم کامل و بی نقص باشیم. پس برای خود اهدافی تعیین کنید که دست یافتنی و قابل دستیابی باشند.13. در زندگی بازی ، تفریح و سرگرمی داشته باشید. برای مراقبت از قلب وعروق 3 تا4 بار در هفته ورزش کنید ( تمرینات ریتمیک طولانی مدت مانند پیاده روی ، شنا ، دوچرخه سواری ، دو میدانی جزو بهترین تمرینات هستند ) کار شناسان معتقدند افرادی که در معرض استرس قرار دارند باید به قدم زدن وبازی با بچه ها پردازندتا هورمون شادی در بدنشان بیشتر ترشح شود . همچنین معتقدند که تمرینات ورزشی با حالات روانی رابطه دارد زیرا این تمرینات باعث کم شدن سطح کورتیزول می شود وسروتونین را که از آن به هورمون شادی تعبیر می شود افزایش می دهد .14. گناه و معصیت و نافرمانى خداوند متعال از عوامل اصلى ناراحتى هاى روانى است. گناه یعنى خارج شدن از مسیر خداوند. گناه به معناى برآشفتن و تیره ساختن درون و باطن است. روح آدمى با رسیدن به ساحل پاکى و اجتناب از گناهان، به قرار و آرامش مى رسد؛ چون روح با طهارت سنخیت دارد و با گناه ناسازگار است. از این رو، گناه قرار را از انسان مى گیرد. هر گناه قبح فعلى و قبح فاعلى در بردارد. قبح و زشتى فعلى به مفاسد موجود در خود عمل مربوط است و قبح فاعلى به شرایط ذهنى و روحى گنهکار مربوط مى شود. شرایط ذهنى گنهکار عبارت است از داشتن روح تمرّد، طغیان، قانون شکنى و عدم اهتمام به حقوق خدا و خلق. چنین روحى جز با ترک گناه به آرامش دست نخواهد یافت. منابعی که در این مقال در آن استفاده شد: 1. کتاب « DSM-IV-TRمتن تجدید نظر شدۀ راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی»، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمۀ محمد رضا نیکخو و هایاک آوادیس یانس، تهران، مشر سخن، 13812. مجله یاس، آبان 1382، شماره 8 3. سایت تبیان4. سایت وزارت بهداشت و اموزش پزشکی (behdasht.gov.ir) 5. روزنامه افرینش26/11/87 دوست گرامی، همراهی با شما در عبور از ابهامات و ناملایمات را قدر می دانیم و منتظر مکاتبات بعدیتان هستیم. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه