سلام.وقتی زیارت کربلا درحال حاضر خطر مرگ دارد آیا باز هم ثواب دارد؟

«زیارت امام حسین ( ع ) در روایات»براى زیارت هیچ امامى، به اندازه زیارت حسین بن على(ع) در ( کربلا ) تأکید نشده است.حتى براى زیارت رسول خدا(ص) هم آن همه سفارش و دستور نیست.گاهى در روایات، زیارت ( کربلا )، از زیارت ( کعبه ) هم برتر و بالاتر به حساب آمده است و براى زیارت سیدالشهدا، پاداشى برابر دهها و صدها حج و عمره بیان شده است. لحن و بیانى که در احادیث مربوط به زیارت سیدالشهدا(ع) به کار رفته است، بسیار جدى و آمیخته با تأکیدات فراوان است. ضرورت زیارت را در هر حال و همواره مطرح مى کند، آن را براى یک شیعه و پیرو امام، در حد یک ( فریضه ) مى شمارد، ترک آن را بسیار ناپسند مى داند و هیچ عذر و بهانه و خوف و خطر را مانع از آن به حساب نمى آورد و به رسمیت نمى شناسد.ازانبوه روایات گوناگون، به چند نمونه اشاره مى کنیم:امام صادق(ع)در دیدار با یکى از اصحاب برجسته اش به نام ( ابان بن تغلب ) ، از وى مى پرسد: اى ابان: کى به زیارت قبر حسین رفته اى ؟ابان - مدتى است طولانى که به زیارتش نرفته ام.امام - سبحان الله...تو از بزرگان و رؤساى شیعه هستى و در عین حال، حسین(ع) را رها کرده و به زیارتش نمى روى؟...( کامل الزیارات، ص 331). زیارت حسین رفتن، یک تکلیف مکتبى براى شیعه او و پیرو مکتب عاشورا است. بدون پیوند باآن مرقد و مزار، ( شیعه بودن ) داراى خلل است. این مطلبى است که خود ائمه دین فرموده اند. امام صادق(ع) فرمود: (هر کس به زیارت حسین(ع) نرود تا بمیرد، در حالیکه خود را هم شیعه ما بداند، هرگز او شیعه ما نیست.و اگر از اهل بهشت هم باشد، او مهمان بهشتیان است - من لم یأت قبرالحسین(ع) و هم یزعم انه لنا شیعه حتى یموت، فلیس هو لنا بشیعه و ان کان من اهل الجنه فهو ضیفان اهل الجنه ).( وسائل الشیعه، ج 10 ص 336). امام صادق(ع) در جاى دیگر می فرماید: کسى که توانایى زیارت حسین را داشته باشد ولى زیارت نکند، نسبت به پیامبر اسلام و ائمه ( عاق ) شده است.( وسائل الشیعه، ج 10 ص 333، حدیث 2) و نیز، آن حضرت فرموده است: زیارت حسین بن على(ع)، بر هر کسى که ( حسین ) را از سوى خداوند، (امام) مى داند لازم و واجب است - زیارة الحسین بن على واجبة على کل من یقر للحسین بالاءمامة من الله عزوجل.)( وسائل الشیعه، ج 10 ص 346 حدیث 5) و اینکه: هر که تا هنگام مرگ، به زیارت حسین(ع) نرود، دین و ایمانش نقصان دارد.( (بحار الانوار ، ج 98 (بیروتى) ص 4) امام باقر(ع) فرموده است شیعیان ما را به زیارت قبر حسین بن على دستور بدهید چرا که زیارت او، بر هر مومنى که به ( امامت الهى ) حسین(ع)، اقرار دارد، فریضه است.( (کامل الزیارت، ص 121) و در سخنى دیگر فرموده است: شیعیان ما را دستور دهید تا حسین(ع) را زیارت کنند. همانا زیارت او عمر را زیاد، رزق را افزون، و بدیها را دفع مى کند و زیارت او، بر هر مؤمنی که به امامت او از سوى خداوند اعتقاد دارد واجب است.( وسائل الشیعه، ج 10 ص 321، حدیث 8). گویا بین اعتقاد به امامت و رهبرى، با رفتن به زیارت، ملازمه است و زیارت عمل به تعهد و وفاى کامل به پیمانى است که بین هر امام و پیروان او برقرار است.«لزوم زیارت امام حسین (ع) حتی در خطرات»معاویه بن وهب، نقل مى کند که: امام صادق(ع)به من فرمود، هرگز زیارت حسین(ع) را به خاطر ترس، رها مکن. هر کس زیارت آن حضرت را واگذارد و به سبب ترس، زیارت نکند، حسرت فراوان خواهد دید. اى معاویه! آیا دوست ندارى که خداوند تو را در میان کسانى ببیند که پیامبر دعایشان کرده است؟ آیا دوست ندارى که با فرشتگان همدوش باشى و در قیامت، بى گناه به محشر آیى و جزء کسانى باشى که با پیامبر دست مى دهند؟!...( کامل الزیارات، ص 117).آنچه درزیارت حسین بن على(ع) بسیار چشمگیر است، ثوابهاى کلان و پاداشهاى عظیم و محیر العقولى است که در روایات ائمه (ع)، براى آن بیان شده است. امام صادق(ع) در روایتى، براى زیارت حسین بن على، ثوابى همچون پاداش نبرد در رکاب پیامبر و امام عادل بیان مى کند.( ثواب الاعمال، ص 81). در جاى دیگر، پاداشى همچون اجر شهیدان ( بدر ) را نوید مى دهد.( کامل الزیارت ، ص 183). و در احادیث بسیارى، ثواب حج و عمره مکرر را براى آن بر مى شمارد. و در سخنى، امام صادق(ع) براى کسى که به زیارت حسین برود، با این خصوصیت که نسبت به حق آن حضرت، معرفت و شناخت داشته باشد ( عارفا بحقه ) پاداش آزاد کردن هزار برده، و آماده کردن هزار اسب براى مجاهدان راه خدا را بشارت داده است.(کامل الزیارت ص 164).علت این همه اهمیت و تأکید در زیارت امام حسین (ع) مى توان گفت براى این است که، عاشوراى حسین و حادثه کربلا، یک (سمبل ) است. همچنانکه مخالفت و دشمنى دشمنان هم بر این مزار بسیار صورت گرفته است. چرا که کربلا در نظرشان سمبل مقاومت بوده است.البته بایدبه تاریخ نگاه کرد، تا هم عمق تأثیر عاشورا را در سرنوشت اسلام و مسلمین دریافت، و هم میزان خصومت دشمنان را با این (مزار) و ( تربت )، شناخت. تبلور درخشان خط ائمه، در حرکت عاشورا است و کینه توزى شدید دشمنان حق و اهل بیت هم، در مخالفت با آن حضرت، و اثرات شهادتش خود را نشان می دهد. حتى سالها بعد از نابودى امویان هم، بخش عظیمى از جامعه، همچنان دچار ضایعات و عوارض و آثار سوء تبلیغات و تعلیمات مسمومى بود که در آن دوره خفقان و در آن ( هزار ماه سیاه ) ایجاد شده بود. و تشویق مؤکد به زیارت کربلا، در جهت خنثى کردن و محو نمودن هر چه بیشتر این ضایعات و سموم می باشد.کربلا، از یک سو، سمبل مظلومیت آن پیشوایان عدل است، و از سویى، مظهر دفاع بزرگ آل على و عترت پیامبر، از اسلام و قرآن، حتى به قیمت جانهاى عزیز و گرانقدر و قتل عامهاى شگفت و هولناک. توجه و روى آوردن به مزار سید الشهدا، در واقع تکرار و یادآورى همه روزه و همواره حق و مظلومیت و تکلیف و تعهد است، تا دلها به آن جهت و آن سو، تمایل پیدا کند و امت اسلام، ( کربلایى ) شود و فکر و ذکر و نشست و برخاست و آغاز و انجام شیعه، همواره ( حسینى ) گردد.خداوند اگر براى زیارت کربلاى حسین، پاداش هزار حج و عمره مى دهد، چون حج هم به برکت عاشورا باقى مانده است.حج را هم حسین زنده کرد. حیات اسلام در سایه خون پاک شهیدان کربلا است. اگر نامى و سخنى از پیامبر و کعبه و قبله و دین و قرآن مانده است، به برکت وجود حسین و خون و شهادت اوست. اسلام، مدیون سید الشهداء است. از اینجاست که مى گوییم:کربلا، همه چیز ماست، چون اساس دین را حفظ کرد.مگر نه اینکه امویان، کمر به هدم اسلام بسته بودند؟! مگر نه اینکه برنامه هاى ضد اسلام رجعت طلبان، در راستاى ارزشهاى جاهلى، یکى پس از دیگرى احیا مى شد؟مگر نه اینکه آل امیه، اسلام را به بازیچه گرفته بودند و خلافت اسلام را همچون توپى میان خود دست به دست مى گرداند؟! مگر نه اینکه حسین بن على فرمود: در شرایطى که امت اسلامى به والى و زمامدار ناپاک و نالایقى همچون ( یزید) گرفتار شده است، ( فعلى الاسلام السلام ) باید با اسلام خداحافظى کرد و با دین، بدرود گفت؟! بنابر این، حرکت عاشورا، پیش از آنکه یک نهضت شیعى و در جهت احیاى حق آل محمد باشد، یک حرکت اسلامى و براى نجات دین خدا بود، که در آستانه زوال و نیستى قرار داشت.پس کربلا، تنها مربوط به شیعیان نیست، بلکه قبله گاه همه مسلمین است، چرا که فسق علنى یزید و بدعتها و تحریفها و ستمها و اسلام زدایى هاى بنى امیه،ازنظر اهل سنت هم مطرود و محکوم است و ایستادن در مقابل آن رجعت فاحش یک عمل ارزشمند است. سخن خود حسین، این بود که اگر استوارى و استقامت دین جدم با مرگ من است، پس: اى تیغها بیایید بر فرق من فرود...ان کان دین محمد لا یستقم الا بقتلى یا سیوف خذینى.آن همه تأکید،براى آن است که حسین، اسلام را زنده کرد و خون او، بقاء دین را بیمه نمود. و پیامبر، در وجود حسین، تداوم یافت. (حسین منى و انا من حسین ) شاید یکى از معانى اش این باشد که همچنانکه حسین از من است، من هم از حسینم، یعنى اگر نام من و دینم و کتاب آسمانى ام، حیات و ابدیت یافته است. به برکت حسین است و من نیز از حسینم. پس، چون کربلاى حسین، مظهر و سمبل و اسوه است، مزار او نیز چنین است و زیارت قبرش هم، بیش از همه مورد سفارش پیشوایان دین قرار گرفته است.ضمن اینکه با برنامه های امنیتی که اخیراً برای زائرین کربلا ترتیب داده شده است خطرات تا حدّ بسیار زیادی کاهش یافته است و سلامت این کاروانها تأمین شده است.با استفاده از کتاب :کربلا کعبه دلها - اثر: جواد محدثى. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه