وقتی علی(ع) می‌دانست که خداوند او را خلیفه قرار داد؛ چرا با ابوبکر و عمر و عثمان بیعت کرد؟! اگر بگویید قدرت و توانایی نداشت، پس کسی که قدرت ندارد صلاحیت امامت را ندارد؛ چون فقط کسی می‌تواند امام باشد که توانایی به دوش گرفتن بار امامت را داشته باشد. و اگر بگویید امام توانایی داشت؛ اما او خودش از توانایی‌اش استفاد نکرد، پس این خیانت است و خائن نمی‌تواند امام باشد! و برای رهبری مردم نمی‌توان به او اعتماد کرد. و امام علی(ع) از خیانت و ... پاک است. حاشا بر او که خائن باشد. پاسخ شما چیست؟

اولاً: امام علی(ع) و عده‌ای از اصحاب ایشان و بعضی از یاران پیامبر(ص) ابتداءً با ابوبکر بیعت نکردند و زمانی هم که با او بیعت کردند فقط به دلیل حفظ اسلام و مصالح حکومت اسلامی بود.ثانیاً: همه‌ی مشکلات با شمشیر و شجاعت حل نمی‌شود و همه‌جا، جای به کار بردن زور بازو نیست، و انسان حکیم و خردمند هر مشکلی را با ابزار خاص خود حل می‌کند.ثالثا: اگر امام برای مصلحت با ارزشی؛ نظیر حفظ دین خدا و زحمات طاقت‌فرسای رسول گرامی اسلام(ص)، با عده‌ای بیعت کند به این معنا نیست که از قدرت آنان بر جان خود ترس و واهمه‌ای دارد، و یا از آنان در امامت و رهبری جامعه اسلامی قدرت و توانایی کمتری دارد.رابعا: از تاریخ و کلام علی(ع) استفاده می‌شود که ایشان بارها اعتراض خود را به وضعیت موجود در زمان خلفا اعلام کرد، ولی نهایت کوشش خود را در راه حفظ و تقویت حکومت اسلامی در مقابل دشمنان اسلام به کار می‌برد. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه