در مورد اين پنج اسم خداوند توضيح دهيد؟ چگونه با اين اسماء يا کافي ـ يا غني ـ يا مغني ـ يا فتاح ـ يا رزاق به خداوند متوسل شويم؟

کافي يکي از اسماء خداوند است که در آيه أَلَيْسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ. وارد شده است. و به اين معناست که خداوند بنده اي را که بر او توکل کند کفايت کرده و مهمّات امور او را برآورده مي سازد. کافي من توکل عليه مرحوم ملا هادي سبزواري در شرح عبارت کافي مي فرمايد: يکفي مهمّات من يتوسل به باسقاط الوسايل يعني او کافي است زيرا مهمات کسي که به او توسل مي جويد را با از بين بردن واسطه‌ها کفايت مي کند. يکي ديگر از اسماء الهي غنيّ است به معناي بي نياز از غير خود. خداوند چون واجب الوجود است درنتيجه بي نياز است و به عبارت ديگر وجوب با نيازمندي منافات دارد زيرا وجوب وجود مستلزم غنا و بي نيازي از غير در هر چيزي است و از اين رو با حاجت ناسازگار است. مغنّي از همان کلمه غني، به معناي اسم فاعل بي نياز کننده است يعني او هر که را بخواهد بي نياز مي کند وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى. فتّاح: کلمه فتح چنان که راغب در مفردات به آن اشاره کرده به معناي رفع كردن موانع و مشکلات و بازکردن و قفل ها است. اين باز كردن بر دو گونه است يکي در ظاهر است مثل باز کردن در يا قفل و ديگري در باطن است مثل فتح همّ و غم (يا رفع غم و اندوه) و اين رفع غم و اندوه يا در امور دنيوي است مثل اينکه به مستمندي مالي عطا کني و يا در امور معنوي است مثل اينکه مشکل علمي از کسي حل کني. فتّاح يکي از اسماء خداوند بوده و شامل همه اين معاني است يعني او کسي است که گره و کليد همه قفل هاي مادي و معنوي به دست او بوده و با توفيق او مشکلات از انسان باز شده و رفع مي شوند. بعضي روايات اشاره دارد که ذکر يافتاح در ادعيه در حلّ بعضي از معضلات مفيد است. زيرا اين اسم الهي به صيغه مبالغه از کلمه فتح دلالت دارد بر اينکه خداوند قادر است بر حل هر مشکلي و رفع هرگونه حسرت و غمي و نيز قادر است در مهيا سازي اسباب براي حصول فتح و پيروزي. از ديگر نام هاي خداوند رزّاق است. صيغه مبالغه از رزق يعني بسيار روزي دهنده يعني او آنچه اراده کند که آن را اعطا کند، اعطا کند زيرا او قادر است هم چنين به اين معناست که او به همه عالم از مجردات و ماديات و ممکنات و مسلمان و مومن و کافر و جانور و... روزي مي دهد و به عبارت ديگر همه روزي خود را از او مي گيرند. اما اينکه چگونه به خداوند با اين اسماء توسل پيدا کنيم، به اين نکته بايد توجه داشته باشيم که بر اساس مشکلي که داريم بايد خداوند را با نام هايي بخوانيم که مرتبط با مشکل ما هستند «بنابراين مثلا کسي که مي خواهد از خداي تعالي بي نيازي را مسئلت نمايد نمي گويد اي خداي مذل يا اي خداي منتقم مرا بي نياز کن بلکه او را به اسماء غني، عزيز و قادر و امثال آن مي خواند و هم چنين مريضي که مي خواهد براي شفا و بهبوديش متوجه خدا شود مي گويد يا شافي يا معافي يا رؤوف يا رحيم بر من ترحم کن و از اين مرض شفايم ده و هرگز نمي گويد يا مميت يا منتقم مرا شفا ده قرآن کريم هم اين حکم را تصديق مي نمايد و همواره آيات را به آن اسمي از اسماء خدا ختم مي کند که مناسب با مضمون آن آيه است». بنابراين مثلا کسي که گرفتار مشکلي است همان طور که گفته شد بهتر است خداوند را در دعاهاي خود با اسم يا فتاح ياد کند. کسي که از دشمني مي ترسد يا خوف از چيزي دارد که به او برسد بهتر است از اسم يا کافي (و ديگر اسماء مرتبط) کمک بگيرد. هم چنين کسي که از فقر و نيازمندي مي نالد از اسم غنيّ و مغني و... کمک بگيرد. روش و آداب دعا در کتب دعا نيز وارد شده است. نکته مهم: براي استفاده از اين اذکار نبايد سرخود عمل کرد و بدون تحقيق و استاد عالم و باتقوا پاي در اين مسير گذاشت. کسي مي تواند از اين اذکار بهره درست و مناسب ببرد که هم به مباحث عرفاني و اخلاقي مسلط باشد و هم به تفسير و تأويل آيات و روايات آگاهي و اشراف کاملي داشته باشد و هم به افکار و احوال و ضمير دروني انسان و نوع مشکل و گرفتاري آنها، عالم باشد. هم چون پزشک حاذقي که هم مرض و دردها را خوب تشخيص مي دهد و هم درمان و داروها را مي شناسد و مي داند کدام دارو براي چه دردي مناسب است. اگر غير اين باشد، چه بسا آدمي به خطا و اشتباه و انحراف کشيده شود و به طور کلي از مسير حق و صراط مستقيم خارج شود. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه