مناجات خمس عشره از شرط چهارم کلمه ی لا إله إلاّ الله، حضرت امام علی بن الحسین علیهما السّلام : العاشِرَه : « مُناجات المُتوَسِّلین» ؛ دهم : مناجات توسّل کنندگان

مناجات خمس عشره از شرط چهارم کلمه ی لا إله إلاّ الله، حضرت امام علی بن الحسین علیهما السّلام : العاشِرَه : « مُناجات المُتوَسِّلین» ؛ دهم : مناجات توسّل کنندگان اِلهى لَیْسَ لى وَسیلَةٌ اِلَیْکَ اِلاَّ عَواطِفُ رَاْفَتِکَ، وَ لا لى ذَریعَهٌ اِلَیْکَ اِلاَّ عَوارِفُ رَحْمَتِکَ، وَ شَفاعَهُ نَبِیِّکَ نَبِىِّ الرَّحْمَهِِ، وَ مُنْقِذِ الْأُمَّهِِ مِنَ الْغُمَّهِ، خدایا وسیله اى به درگاهت ندارم جز عواطف مهرت و به سویت دست آویزى ندارم جز آن چه معروف است از رحمتت و شفاعت پیامبرت پیامبر رحمت و نجات ده امّت از غم و اندوه، فَاجْعَلْهُما لى سَبَباً اِلى نَیْلِ غُفْرانِکَ وَ صَیِّرْهُما لى وُصْلَةً اِلىَ الْفَوْزِ بِرِضْوانِکَ، وَ قَدْ حَلَّ رَجآئى بِحَرَمِ کَرَمِکَ وَ حَطَّ طَمَعى بِفِنآءِ جُودِکَ، فَحَقِّقْ فیکَ اَمَلى ، وَ اخْتِمْ بِالْخَیْرِ عَمَلى ، پس اى خدا، همان دو را وسیله ی رسیدنم به آمرزشت قرار ده و سببى براى رسیدنم به سعادت خوشنودیت گردان، زیرا که بار امیدم در حریم کرمت فرود آمده و مرکب طمعم به آستانه ی جود تو زانو زده، پس اى خدا، به آرزوى من جامه ی عمل پوشان و پایان کارم را به خیر گردان، وَ اجْعَلْنى مِنْ صَفْوَتِکَ الَّذینَ اَحْلَلْتَهُمْ بُحْبُوحَةَ جنَّتِکَ، وَ بوَّأْتَهُمْ دارَ کَرامَتِکَ، وَ اَقْرَرْتَ اَعْیُنَهُمْ بِالنَّظَرِ اِلَیْکَ یَوْمَ لِقآئِکَ، وَ اَوْرَثْتَهُمْ مَنازِلَ الصِّدْقِ فى جِوارِکَ، و در زمره ی آن دسته از برگزیدگانت قرارم ده که در وسط بهشتت فرودشان آوردى و در خانه ی بزرگوارى خویش جاشان دادى و دیده ی آن ها را در روز دیدار به همان نظر کردن شان به سویت روشن کردى و جایگاه هاى راستى را در جوار خویش بدیشان سپردى، یا مَنْ لا یَفِدُ الْوافِدُونَ عَلى اَکْرَمَ مِنْهُ، وَ لا یَجِدُ الْقاصِدُونَ اَرْحَمَ مِنْهُ، یا خَیْرَ مَنْ خَلا بِهِ وَحیدٌ، وَ یا اَعْطَفَ مَنْ اَوى اِلَیْهِ طَریدٌ اِلى سَعَهِِ عَفْوِکَ، اى که واردین بر کریم تر از او وارد نشوند و قاصدان مهربان تر از او نیابند، اى به ترین کسى که شخص در تنهایى با او خلوت کند و اى مهربان ترین کسى که شخص آواره به درگاهش جا و مسکن گیرد، مَدَدْتُ یَدى ، وَ بِذَیْلِ کَرَمِکَ اَعْلَقْتُ کَفّى ، فَلا تُولِنِى الْحِرْمانَ وَ لا تُبْلِنى بِالْخَیْبَةِ وَ الْخُسْرانِ، یا سَمیعَ الدٌّعآءِ، یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ. به سوى عفو وسیعت دست (نیاز) دراز کرده و به ذیل کرم تو چنگ (حاجت) انداخته ام، پس مرا محروم بر مگردان و به زیان و خسران دچارم مساز، اى شنواى دعا ؛ اى مهربان ترین مهربانان. برگرفته از کتاب شریف (( مفاتیح الجنان ؛ فصل هشتم )) ؛ تألیف محدّث بزرگ حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه