چه شيوه هايي براي مبارزه با فتنه و فتنه گران وجود دارد ؟

«فتنه» مانند بسياري از پديده هاي پيچيده اجتماعي نياز به شناخت و واکاوي ابعاد آن دارد. چنانچه در قرآن آمده است أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ، وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْكاذِبِين آيا مردم گمان کردند همين که بگويند ايمان آورديم، به حال خود رها مي شوند و آزمايش نخواهند شد. ما کساني را که پيش از آنان بودند آزموديم، بايد علم خدا درباره کساني که راست مي گويند و کساني که دروغ مي گويند تحقق يابد. فتنه در حقيقت جلوه اي اجتماعي از آزمايش و امتحان الهي است. در حالت کلي فتنه داراي اضطراب، ابهام، فضاي فکري غبارآلود، سردرگمي، سوالات بسيار بي جواب، عدم شناخت ظالم و مظلوم، عدم شناخت دوست و دشمن و عدم شناخت حق و باطل مي باشد . همچنين منشأ فتنه همواره يک شک بزرگ در قلب آدمي است. بر اين اساس بهترين راه براي مبارزه با فتنه و در حقيقت سربلند بيرون آمدن از آن رفع اين شک در دل خود و ديگر افراد جامعه است. مبارزه در فضاي فتنه در دو جبهه مبارزه با فتنه گران و مبارزه با فتنه انجام مي گيرد. مبارزه با فتنه گران در فضاي غبارآلود فتنه دو جبهه پديد مي آيد و در هر دو جبهه دو قسم نيرو وجود دارد. عده اي به راه و اعتقاد خود اعم از حق يا باطل يقين دارند و عده اي به اعتقاد خود يقين گروه اول را ندارند يا پس از يقين سابق به حق ، دچار شک و ترديد مي شوند. مقصود از فتنه گران عده اي هستند که معتقد به راه خود در جبهه باطل بوده و آماده فداکاري و ايثار در راه آن هدف باطلند و در اين راه با غبار آلود کردن فضا راه را براي تشخيص درست ديگران مي بندند. سيره حضرت اميرالمومنين ـ عليه السلام ـ که در برخورد با اصحاب جمل و نهروان جلوه گر شد اين بود که تا زماني که فتنه گران قيام علني عليه حاکميت نکرده و مرتکب خونريزي و قتل يا غارت نشده اند، به شيوه فرهنگي با آنان مقابله مي کرد . به عبارتي از نظر امام علي ع در مرحله اول مبارزه با فتنه گران به صورت مدارا و تبليغ ارشادي به شيوه هاي گوناگون قلمي، زباني و رفتاري و... خواهد بود ولي هنگامي که اقدامات آنها تبديل به تهديدي براي امنيت امت اسلامي در اثر قتل، غارت و يا قيام عليه حاکميت حق شود به سختي بايد سرکوب شوند. مبارزه با فتنه براي مبارزه با اقدامات فتنه گرانه و در عين حال تبليغي فتنه گران، اموري لازم است که در ذيل مي آيد: 1. صبر و مدارا همراه با روشنگري و افشاگري و سعي در تبيين مسأله نه براي فقط خود بلکه براي ديگران. 2. حرف زدن به صورت رسا، روشن و مبين و پرهيز کردن و پرهيز دادن ديگران از ابهام گويي و چند پهلو حرف زدن. 3. دوري از هرگونه حب و بغض فردي و ساير هواهاي نفساني در يافتن حق و باطل. 4. پرهيز از شخص و شخصيت محوري و تکيه بر آموزه هاي ديني در تشخيص حق و باطل. 5. عمل بر اساس يقين و نه بر اساس شايعات و مشهورات. 6. بالا بردن آگاهي تاريخي و سياسي خود و ديگران با مطالعه وقايع حساس تاريخي خصوصاً تاريخ خلافت حضرت اميرالمومنين ـ عليه السلام ـ و تاريخ معاصر از مشروطه تا حال. 7. شناسايي جريان هاي فکري و فرهنگي ـ سياسي حاضر در صحنه فتنه. 8. پايبندي به ارزش ها و هنجارهاي اسلامي و ملاک قرار دادن آنها به عنوان معياري براي شناسايي حق از باطل. 9. شناخت خصوصيات منافقين در قرآن و روايات. 10. رعايت تقوا که در همه حال ياري خداوند را همراه خواهد داشت که حضرت علي ـ عليه السلام ـ در اين باره فرمود: «اعلموا انه من يتق الله يجعل له مخرجاً من الفتن و نوراً من الظلم؛ آن کس که تقوا پيشه کند و از خدا بترسد راهي براي رهائي از فتنه ها به رويش مي گشايد». در مجموع در شرايط فتنه، حق و باطل با هم مخلوط مي شوند و باطل لباس حق بر تن کرده و جلوه نمايي مي کند. در چنين شرايطي، براي عبور از فتنه و کسب رتبه قبولي در آزمون، بصيرت و اراده محکم و استوار، دو رکن اساسي براي پيروزي در مسابقه عبور از فتنه است. با شناخت عميق و پرهيز از سطحي نگري مي توانيم مسير صحيح را تشخيص دهيم. اين رکن اول است اما از آنجا که همه نمي توانند در تمام ابعاد به شناخت عالي برسند، بايد از شناخت ديگران مدد گرفت. خداوند نعمت بزرگ انبيا و ائمه معصومين و در اين زمان ولي فقيه را به ما ارزاني داشته تا در اين شرايط گمراه نشويم. بنا بر اين اگر ما گوش به فرمان آن ها باشيم، هرگز به بيراهه نخواهيم رفت. حداقل فايده اين کار اين است که از لحاظ ظاهري وظيفه خود را انجام داده ايم و حتي در صورت خطا نيز در پيشگاه خداوند معذور هستيم. مرحله بعد از شناخت که به وسيله پيروي از اولياء و راهنمايي آنها حاصل مي شود تقويت اراده است که رکن دوم در مقابله با فتنه است، زيرا با اراده قوي مي توانيم در اجرا و انجام آنچه فهميديم، ثابت قدم باشيم. البته اين مرحله دشوارتر از مرحله قبل است، درتاريخ اسلام افراد فراواني بودند که سال ها در رکاب پيامبر ـ صلي الله عيه و آله و سلم ـ و علي ـ عليه السلام ـ جنگيدند، اما با وجود اين که حق را مي شناختند، از سر عافيت طلبي، خود خواهي و يا فريب شيطان و هواي نفس به مخالفت با حق پرداخته و در برابر آن ايستادند و گمراه شدند. ما در کنار کارهاي تشکيلاتي و مانند آن بايد براي تقويت اراده از عبادات و توسل به اولياء و ائمه ـ عليهم السلام ـ غافل نشويم و از آن ها هم براي تشخيص و هم عمل به تشخيص مدد بجوييم. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه