شفا دادن یک نیرویی غیبی و خارج از چهارچوب مادّی و طبیعی است و چنین قدرت غیبی، متّکی و مستند به قدرت و اراده خدا است. امام رضا (علیه السلام) همچون سایر انبیا و اوصیاى الهى به اذن خدا وسیله تجلّی و بروز قدرت غیبى می باشد و از خود استقلال ندارد، بلکه هم در هستی خویش و هم در اعمال سلطه غیبی، متّکی به پروردگار بزرگ هستند.

شفا دادن یک نیرویی غیبی و خارج از چهارچوب مادّی و طبیعی است و چنین قدرت غیبی، متّکی و مستند به قدرت و اراده خدا است. امام رضا (علیه السلام) همچون سایر انبیا و اوصیاى الهى به اذن خدا وسیله تجلّی و بروز قدرت غیبى می باشد و از خود استقلال ندارد، بلکه هم در هستی خویش و هم در اعمال سلطه غیبی، متّکی به پروردگار بزرگ هستند. قرآن کریم در این زمینه می فرماید: «وَ ما کانَ لِرَسُول أن یَأتِیَ بِ آیَة إلاّ بِإذْنِ اللهِ؛(1) هیچ پیامبری نمی تواند معجزه ای بیاورد، مگر به اذن خدا.» قران گروهى از بندگان وارسته خدا را نام می برد که به اذن پروردگار، دارای چنین قدرت شگرفی بودند؛ شما به سلطه غیبی حضرت عیسی بنگرید: «اِنّیْ أخْلُقُ لَکُمْ مِنَ الطِّیْنِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ فَأَنْفُخُ فِیْهِ فَیَکُونُ طَیْراً بِاِذْنِ اللهِ وَ اُبرِئُ الأکمَةَ وَالاْبْرَصَ وَ اُحْیِ الْمَوتی بِإذْنِ الله..؛(2) (عیسی فرمود): من مجسّمه ای را از گِل می سازم و در آن می دمم تا به اذن خدا، به صورت مرغی حقیقی درآید و نابینای مادرزاد و مبتلای به بیماری پیسی را به اذن خدا شفا می دهم و مردگان را به اذن خدا، زنده می گردانم..» حضرت رضا(علیه السلام)، مظهر رأفت و لطف الهى است. از این رو، حرم ایشان نیز مجراى فیض الهى و رحمت خداوندى است و هرکس که با شناخت و التماس در این آستان، خواست خود را مطرح کند از لطف ایزدى نیز بهره مند خواهد شد. امام رضا(علیه السلام) به رأفت، مهربانى بسیار و دلجویى مشهور است و به تعبیر علامه طباطبایى، رأفت امام رضا (علیه السلام) حسى است ؛ همین که وارد حرم مى شوى، مى فهمى که حضرت رئوف است.(3) مهم، میزان عطش و تشنگى خواهنده است و در این نکته: هرچه رویید از پى محتاج رست تا بیابد طالبى چیزى که جست حق تعالى گر سموات آفرید از براى دفع حاجات آفرید هرکجا دردى، دوا آنجا رودهرکجا فقرى، نوا آنجا رود هرکجا مشکل، جواب آنجا رودهرکجا کشتیست، آب آنجا رود آب کم جو تشنگى آور بدست تا بجوشد آب از بالا و پست(4) پی نوشت:1) رعد، آیه 38.2) آل عمران، آیه 49.3) حکمت زلال، ص 42.4) مثنوى معنوى . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه