آیا حدیث زیر از نظر علم حدیث‌شناسی از احادیث درست و قابل اعتماد هستند؟ معنایش چیست؟قالَ الصَّادِقُ(ع): «کَانَ الْقَلْبُ کَحَبِّ الصَّنَوْبَرِ لِأَنَّهُ مُنَکَّسٌ فَجَعَلَ رَأْسَهُ دَقِیقاً لِیَدْخُلَ فِی الرِّئَةِ فَتَرَوَّحَ عَنْهُ بِبَرْدِهَا لِئَلَّا یَشِیطَ الدِّمَاغُ بِحَرِّهِ».

شیخ صدوق روایتی را از ربیع نگهبان منصور دوانیقی نقل می‌کند که در مجلس منصور؛ طبیبی هندی حضور داشت که امام صادق(ع) از او سؤال‌هایی درباره علت آفرینش شکل ظاهری اعضای بدن انسان پرسید و او نتوانست جواب دهد و امام خود پاسخ دادند.[1] امام صادق(ع) در بخشی از این گفت‌وگو درباره آفرینش شکل ظاهری قلب می‌فرماید: «... [خداوند] قلب را مثل تخم صنوبر آفرید؛ زیرا وارونه است پس سرش را باریک کرده تا در ریه در آید و از باد زدن آن، ریه خنک شود تا مبادا مغز از حرارت خود بسوزد».[2]این حدیث از جهت سندی ضعیف است؛[3] چون بیشتر راویان آن مجهول‌اند و نامی از آنها در منابع رجالی برده نشد، مگر أبو العباس محمد بن إبراهیم بن إسحاق طالقانی که شیخ صدوق با عبارت دعایی «رَضِیَ اللَّهُ عَنْه‏»(خدا از او راضی و خشنود باشد) به‌گونه‌ای او را توثیق می‌کند.[4]اما از جهت محتوایی؛ بیانگر یک واقعیت خارجی پزشکی است که در صورت تأیید توسط اندیشمندان این علم، ضعف سند حدیث جبران خواهد شد. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه