آيا «يا علي» و «يا حسين» گفتن مصداق خواندن غير خدانيست كه به صراحت در قرآن كريم نهي شده است: «فلا تدعوا مع الله أحداً»؟

مقصود از دعا و خواندن در آيه شريفه «أنّ المساجد لله فلا تدعوا مع الله أحداً»;{1} هر نوع خواندن غير خدا نيست؛ بلكه آن خواندني است كه عبادت و پرستش غير خدا و مصداق شرك در عبادت است. در قرآن مواردي هست كه از عبادت و پرستش به «دعا و خواندن» تعبير شده است؛ از جمله: «ادعوني أستجب لكم انّ الذين يستكبرون عن عبادتي سيد خلون جهنّم داخرين»;{2} «بخوانيد مرا تا اجابت كنم شما را، كساني كه از عبادت من كبر مي‏ورزند، به زودي و با خواري وارد دوزخ مي‏گردند». مقصود از خواندن در آيه «فلا تدعوا»، به قرينه «ان المساجد لله» خواندن به نحو عبادت است كه اعتقاد به الوهيت يا ربوبيت، يكي از اركان آن است. شاهد ديگر، كلمه «مع الله» است كه نشان مي‏دهد مقصود از خواندن در آيه شريفه، خواندني است كه در آن كسي هم رتبه، هم شأن و شريك خداوند قرار داده شده است؛ نه هر گونه خواندن و درخواست كمك از كسي. ذكر «يا علي» و «يا حسين» و بردن نام اولياي الهي، كمك خواستن از آبرومندان درگاه الهي - به عنوان واسطه‏هاي فيض او - است؛ از اين‏رو به يكي از انواع توسّل برمي گردد و روشن شد كه اين توسّل، صحيح است و شرك در ربوبيت يا عبادت نيست. پی نوشتها:[1].جن (72)، آيه 18. [2].غافر(40)، آيه 60.eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه