دختر 4 ساله‏اى دارم كه بسيار خيالبافى مى‏كند. آيا اين خيال‏پردازى‏ها نگران كننده است؟

خيال‏پردازى در كودكان تا 4 سالگى كاملا طبيعى و جزئى از روند رشد آنان است و ويژگى جاندار پندارى آنان، آن را تشديد مى‏كند. اين ويژگى باعث مى‏شود كه به اشيا جان بدهند و با آنان صحبت كنند. كودك شما در ذهن خود چيزهايى را مجسم مى‏كند كه اصلا وجود خارجى ندارند. قدرت تخيل در اين سن آن قدر زياد است كه مى‏تواند خود را به جاى ديگران بگذارد و اين كه در بازى‏ها، خود را قهرمان مى‏داند و درباره والدين خود اغراق مى‏كند و دوستان خيالى دارد، به همين ويژگى بر مى‏گردد؛ به همين دليل، توصيه مى‏كنم فرزند خود را به سبب خيالبافى‏هايش تمسخر نكنيد و از موجودات خيالى مانند غول و ديو و هيولا نترسانيد. اين ترس‏ها تشديد كننده خيالبافى است. خيالپردازى در اين سن نگران كننده نيست؛ بنابراين، لزومى ندارد او را از اين كار باز داريد و مطمئن باشيد كه ضررى برايش ندارد و به تعادل روحى او لطمه‏اى نمى‏زند. او را هرگز به دروغگويى متهم نكنيد؛ چون خيالبافى كودك (عروسكم مى‏گه، خرسم گفت، با گنجشكاى روى شاخه درخت حرف زدم و...) در اين سن، دروغگويى مصطلح بين بزرگسالان نيست. وقتى به شما مى‏گويد: با اسب پرنده‏ام در آسمان پرواز كردم، بگوييد: دوست دارى يك اسب پرنده داشته باشى، مگه نه؟ خوب است او را در قالب داستان و در زمينه كارتون‏ها و فيلم‏ها با دنياى واقعى آشناتر سازيد تا بين دنياى خيالى و واقعى فرق بگذارد و بداند كه وقتى در يك كارتون تلويزيونى، موش يا گربه زير ماشين مى‏رود و پس از تبديل شدن به يك ورق كاغذ، با يك تكان دادن به خود، به حال اول باز مى‏گردد، واقعى نيست. منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388 .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه