در برخی سایتها و وبلاگها این شبهه را زیاد مطرح می کنند که جمهوری اسلامی در برخورد با مخالفانش بسیار شدید برخورد می کند در حالی که مثلا خوارج در زمان امام علی(ع) تا زمانی که فقط فحش می دادند و توهین می کردند و شبهه افکنی می کردند حضرت هیچ کاری با آنها نداشت و فقط زمانی با خوارج برخورد کرد که آنها دست به شمشیر بردند.

برخورد حضرت با خوارج و مماشات با آنها به دلیل ناآگاهى و کج اندیشى و غفلت بسیارى از آنان بر پایه مماشات ومسالمت و برخورد همراه با محبت با آنان به منظور آگاهى بخشیدن به آنها و زدودن پرده هاى جهل و نادانى آنان بود حضرت با این اقدام تلاش نمودند تا زمینه هاى انحراف آنها و کسانى که به دلیل ناآگاهى و بیخبرى تحت تاثیر افکار آنها قرار گرفته اند را از بین ببرند از این رو حضرت تا زمانى که خوارج دست به سلاح نبردند با کمال بزرگوارى با آنان برخورد کرد و نه تنها حقوقشان راقطع نکرد ، بلکه اجازه اظهار نظر و برپایى اجتماعات نیز به آنان داد . حضرت در مورد خوارج فرمود : « الا ان لکم عندى ثلاث خلال ما کنتم معنا آگاه باشید تا با ماهستید ( نه بر ما و مخالف مسلحانه ) شما را از سه حق ممنوع نخواهم کرد : « ان نمنعکم مساجد الله ان یذکر فیها اسمه و لانمنعکم فیئا ما کانت ایدیکم معنا و لا نقاتلکم حتى تقاتلوا ( ابن اثیر , الکامل فى التاریخ , ج , 2 ص 398 ) 1 - شما را از حضور در مسجد براى یاد خدا ممنوع نخواهیم کرد 2 - حقوقتان را مادامى که با ما هستید قطع نخواهیم ساخت 3 - تا وقتى که دست به سلاح نشدید با شما نخواهیم جنگید . ثم اخذ فى خطبته . . . سپس حضرت خطبه خود را ادامه داد در سخنى دیگر آمده است که حضرت فرمود : « ان سکتوا ترکناهم و ان تکلموا حاججناهم و ان افسدواقاتلناهم اگر سکوت کنند ، آنان را به حال خودشان واخواهیم گذاشت و اگرحاضر به گفت و گو باشند با آن ها گفت و گو و محاجه خواهیم کردو اگر افساد کنند با آنان خواهیم جنگید . » آنچه در این جا گفتنى است آن است این حق « انتقاد » و مبارزه سیاسى تا وقتى است که بوى توطئه از آن به مشام نرسد . و دلیل آن تاکیداتى است که مولا در این زمینه دارد : « ما کنتم معنا » تا وقتى با ما هستید یعنى توطئه علیه اساس نظام ندارید . « ان افسدوا قاتلناهم اگر ایجاد افساد کنند با آنان مى جنگیم » . از این دوجمله و از سیره عملى ( ع ) برمى آید که حد آزادى بیان ، توطئه ، مقاتله و افساد است . و در ازاء هر کدام از اینها چنانچه مشخص است محدودیتى خاص اعمال مى گردد . حضرت در جمله اولى به خوارج مى فرمایند مادامى که دستتان در دست ما باشد حقوقتان را از بیت المال قطع نمى کنیم . این سطحى از برخورد است . به عبارتى اگر مسجل بشود که دست شما در دست بیگانه است حقوقتان را از بیت المال قطع مى کنیم چراکه حق ندارید با استفاده از امکانات حکومتى به دشمن خدمت نمایید . اما در سطح دیگر تاکید مى کنند چنانچه به مرحله عمل برسد یعنى اینکه بجنگند یا فساد ایجاد کنند با آنها مقاتله مى کنند . مقاتله به معناى جنگیدن معناى روشنى دارد . اما افساد در لغت به معناى تباه کردن و از بین بردن آمده است . این معنا را مى‌توان در کتب لغت دید ، به‌گونه‌اى که همگى آنها همین معنا را براى افساد آورده‌اند . اما گاه افساد را مقابل اصلاح مى‌دانند و بعضى هم « خروج‌الشىء عن‌الاعتدال » ( خارج شدن از حد اعتدال ) را فساد مى‌دانند که در این صورت ، کسى که بخواهد امرى را از حد اعتدال خارج کند مفسد است . مثلاً بر هم زننده نظم و اعتدال جامعه را مى‌توان مفسد دانست ، چنان‌که در فقه راهزنان مفسد فى‌الارض دانسته شده‌اند . بنابر این مماشات حضرت با خوارج تا مادامى بود که از حالت انتقاد خارج نشده بودند و به معارضه و به مقابله با نظام اسلامى بر نخواستند . در این راستا در سیره پیامبر اکرم ( ص ) و سیره حضرت على علیه السلام شاهد نمونه هایى از برخورد با مطالب و حرکات توطئه آمیز تحت پوشش آزادى هستیم به عنوان نمونه مى توان به دستور پیامبر اکرم به تخریب مسجد ضرار که به کانونى جهت توطئه بر علیه اسلام تبدیل شده بود اشاره نمود همچنینى در سیره حضرت على نیز مواردى از برخورد شدید حضرت با برخى سخنان که پا را انتقاد بیرون گذاشته و در وادى توطئه و معارضه وارد شده است مى باشیم که به دو نمونه اشاره مى کنیم روزى آنحضرت بالاى منبر صحبت مى‌کرد ، اشعث بن قیس گفت یا امیر المؤمنین این گفتار بر علیه شماست نه بر له شما ، حضرت بر وى فریاد کشید و فرمود : مَا یُدْرِیکَ مَا عَلَىَّ مِمَّا لِى عَلَیْکَ لَعْنَهُ اَللَّهِ وَ لَعْنَهُ اَللاَّعِنِینَ حَائِکٌ اِبْنُ حَائِکٍ مُنَافِقٌ اِبْنُ کَافِرٍ وَ اَللَّهِ لَقَدْ أَسَرَکَ اَلْکُفْرُ مَرَّهً وَ اَلْإِسْلاَمُ أُخْرَى فَمَا فَدَاکَ مِنْ وَاحِدَهٍ مِنْهُمَا مَالُکَ وَ لاَ حَسَبُکَ وَ إِنَّ اِمْرَأً دَلَّ عَلَى قَوْمِهِ اَلسَّیْفَ وَ سَاقَ إِلَیْهِمُ اَلْحَتْفَ لَحَرِىٌّ أَنْ یَمْقُتَهُ اَلْأَقْرَبُ وَ لاَ یَأْمَنَهُ اَلْأَبْعَدُ قال السید الشریف یرید ع أنه أسر فى الکفر مره و فى الإسلام مره و أما قوله ع دل على قومه السیف فأراد به حدیثا کان للأشعث مع خالد بن الولید بالیمامه غر فیه قومه و مکر بهم حتى أوقع بهم خالد و کان قومه بعد ذلک یسمونه عرف النار و هو اسم للغادر عندهم ( نهج البلاغه ، خطبه 19 ) تو چه دانى ، که چه چیز به سود من است و چه چیز به زیان من . لعنت خدا بر تو باد و لعنت لعنت‌کنندگان . اى که خود و پدرت همواره دروغى چند به هم مى‌بافته‌اید . اى منافق فرزند کافر . به خدا سوگند ، که یک بار در زمان کافریت به اسارت افتاده‌اى و یک بار در زمان مسلمانیت ، و در هر بار نه توانگریت تو را از بند اسارت رهانید و نه جاه و منزلتت . مردى که شمشیرهاى کین را بر قوم خود رهنمون شود و مرگ را بر سر آنان راند ، سزاوار است ، که خویشاوندانش دشمن دارند و بیگانگان از شر او ایمن ننشینند . همچنین حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به برج بن مُسهر طائى ، آن هنگام که او صدا به « لا حکم إلّا لله » بلند کرد ، چنین گفت : اُسْکُتْ ! قَبَّحَک الله یا أثرم ! فوالله ! لقد ظهر الحقُّ فَکنتَ فیه ضَئیلاً شَخْصُک خفیّاً صوتُک ، حتّى إذا نَعَرَ الباطلُ نَجَمْتَ نجومَ القرن الماعز ( همان ، خطبه 184 ) اى کسى که در خرد ، به قدرى زشتى که گوییا دندانهاى پیشت افتاده است ، خاموش شو ! ! خدا تو را زشت گرداند ! به خدا سوگند ! تو ، وقتى که حق به میدان آمد و ظاهر شد ، شخصى فرومایه و ضعیف بودى و صدایت پنهان بود ، همین که باطل سر برکشید و فریاد کرد ، مانند شاخ بز ، آشکار شدى . این نمونه ها و برخوردها حاکى از آن است که آزادى در نظام اسلامى بدون حد و مرز نبوده و باید حریم و حدود الهى را رعایت نماید در مجموع حدود و شرایط آزادى در نظام اسلامى را مى توان حقوق الهى و ضوابط عقلى و مصالح و منافع عمومى بر شمرد . ( ر. ک:به آزادى در فلسفه سیاسى اسلام ، منصور میر احمدى ، دفتر تبلیغات حوزه علمیه ، قم ، 1381 ، ص 182 - 202 ) بر این اساس در نظام جمهورى اسلامى نیز انتقاد از سوى گروهها و جریانهاى مخالف نظام تا زمانى که در چارچوب مبانى و اصول نظام بوده و از چارچوب انتقاد خارج نشده باشد , پذیرفته است و آزادى نشریات و سایت هاى مختلف در طرح دیدگاههاى گوناگون شاهدى بر این مساله است اما زمانى که این انتقادات بدون رعایت هیچ حریمى , مبانى و اصول اسلام و انقلاب را نشانه رفته و ازحریم انتقاد خارج شده و در وادى معارضه و توطئه بر علیه نظام وارد شدند , اینجا جاى برخورد مسالمت آمیز نبوده و حکومت اسلامى همانطور که مسئولیت امنیت جسمى نظام اسلامى را برعهده دارد , مسئولیت امنیت فکرى و روحى نظام را نیز بر عهده دارد و باید از افکارى که فضاى جامعه را آلوده مى کنند و اذهان عموم افراد به ویژه جوانان را منحرف مى سازند جلوگیرى به عمل آورد . بدیهى است توطئه بر علیه نظام اسلامى تنها در توطئه نظامى خلاصه نشده و توطئه فرهنگى و جنگ نرم به مراتب خطرناک تربوده و برخورد با آن هوشیارى و دقت بیشترى را مى طلبد از این رو نمى توان انتظار داشت که رسانه هاى خارجى و داخلى و سایت ها و روزنامه هاى مختلف بدون رعایت هیچ معیار و ملاکى به مخالفت و زیر سوال بردن مبانى نظام به پردازند و به بهانه آزادى , تمامى باورهاى اسلامى و انقلابى جامعه را به تمسخربگیرند کدام نظام سیاسى اجازه مى دهد که برخى افراد و گروهها بدون در نظر گرفتن مبانى و اصول حاکم بر آن کشور , اصول و مبانى آن جامعه را زیر سوال ببرند ؟ ! نظام اسلامى هیچگاه با طرح دیدگاههاى مختلف مخالف نبوده و طرح دیدگاههاى گوناگون را موجب پویایى و بالندگى نظام مى داند ولى اگر این دیدگاهها با هدف تخریب باورهاى دینى مردم و با شیوه اى غیر علمى و منطقى همراه با توهین و اهانت به ارزشها و اصول اسلام و انقلاب باشد با آن برخورد مى نماید و برخورد با برخى از سایت ها در این راستا صورت گرفته و مى گیرد . تلاش براى ایجاد کرسیهاى آزاد اندیشى در دانشگاهها و طرح آزاد اندیشه و افکار در محیط هاى علمى گویاى توجه نظام به آرا و اندیشه هاى مختلف است اما در صورتى که این افکار و اندیشه ها با جنجال و هیاهو و خارج از فضاى گفتگو و منطق بخواهند پایه هاى فکرى نظام را زیر سوال ببرند و باورهاى اسلامى و انقلابى مردم را تضعیف نمایند اجازه چنین کارى را نخواهد داد . ( جهت آگاهى بیشتر به دانشنامه امام على هلیه السلام , پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامى , قم , , 1380 ج , 6 امام على و مخالفان , ى 193 - 253 و مجله حکومت اسلامى , امام على علیه السلام و اصول برخورد با دشمنان , سید محمد على داعى نژاد , شماره , 18 ص 387 - 399 وجاذبه و دافعه على علیه السلام , شهید مطهرى , انتشارات صدرا , تهران , 1374 مراجعه شود . ) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه