سیمای آخرالزمان در عصر غیبت چگونه توصیف شده است؟ امام صادق علیه‌السلام در روایتی اوضاع و سیمایی آخرالزمان و عصر نزدیک به ظهور را این چنین ترسیم می‌کند: وی به یکی از اصحاب خود فرمود: هرگاه دیدی که: - حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند؛ - ظلم و ستم فراگیر شده است؛ - قرآن مندرس و بدعت‌هایی از روی هوا و هوس در مفاهیم آن آمده؛ - دین خدا [عملاً] توخالی شده، همانند ظرفی که او را واژگون سازند؛ - طرفداران و اهل باطل بر اهل حق پیشی گرفته‌اند؛ - کارهای بد آشکار شده و از آن نهی نمی‌شود و بدکاران بازخواست نمی‌شوند؛ - مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا کنند؛

سیمای آخرالزمان در عصر غیبت چگونه توصیف شده است؟ امام صادق علیه‌السلام در روایتی اوضاع و سیمایی آخرالزمان و عصر نزدیک به ظهور را این چنین ترسیم می‌کند: وی به یکی از اصحاب خود فرمود: هرگاه دیدی که: - حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند؛ - ظلم و ستم فراگیر شده است؛ - قرآن مندرس و بدعت‌هایی از روی هوا و هوس در مفاهیم آن آمده؛ - دین خدا [عملاً] توخالی شده، همانند ظرفی که او را واژگون سازند؛ - طرفداران و اهل باطل بر اهل حق پیشی گرفته‌اند؛ - کارهای بد آشکار شده و از آن نهی نمی‌شود و بدکاران بازخواست نمی‌شوند؛ - مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا کنند؛ - افراد [به ظاهر] با ایمان سکوت کرده و سخنانشان را نمی‌پذیرند؛ - شخص بدکار دروغ می‌گوید و کسی دروغ و نسبت ناروای او را رد نمی‌کند؛ - بچه‌ها به بزرگان احترام نمی‌گذارند؛ - قطع پیوند خویشاوندی شود؛ - بدکار را ستایش کنند و او شاد شود و سخن بدش به او برنگردد؛ - نوجوانان پسر، همان کنند که زنان می‌کنند؛ - انسان‌ها اموال خود را در غیر اطاعت خدا مصرف کنند و کسی مانع نمی‌شود؛ - افراد با دین از کار و تلاش نامناسب مؤمن، به خدا پناه می‌برند؛ - مداحی دروغین از اشخاص زیاد می‌شود؛ - همسایه، همسایه خود را اذیت می‌کند و از آن جلوگیری نمی‌شود؛ - کافر به خاطر سخن مؤمن شاد است؛ - شراب آشکار می‌آشامند و برای نوشیدن کنار هم می‌نشینند و از خدا نمی‌ترسند؛ - کسی‌ که امر به معروف می‌کند خوار و ذلیل است؛ - آدم بدکار در آنچه خداوند آن را دوست ندارد، نیرومند و مورد ستایش است؛ - اهل قرآن و دوستان آنها خوارند؛ - راه نیک بسته و راه بد باز است؛ - خانه کعبه تعطیل شده و به تعطیلی آن دستور داده می‌شود؛ - به زبان می‌گوید، ولی عمل نمی‌کند؛ - بدعت و زنا آشکار شود؛ - مردم به شهادت و گواهی ناحق اعتماد کنند؛ - حلال، حرام شود و حرام، حلال گردد؛ - دین براساس میل اشخاص معنی شود و کتاب خدا و احکام آن تعطیل گردد؛ - جرأت بر گناه آشکار شود و دیگر کسی برای انجام آن منتظر تاریکی شب نشود؛ - مؤمن نتواند نهی از منکر کند، مگر در قلبش؛ - ثروت بسیار زیاد در راه خشم خدا خرج گردد؛ - سردمداران به کافران نزدیک شوند و از نیکوکاران دور شوند؛ - والیان در قضاوت رشوه بگیرند؛ - پست‌های مهم حاکمان بر اساس مزایده است، نه بر اساس شایستگی؛ - مردم را از روی تهمت یا سوءظن بکشند؛ - مرد به خاطر همبستری با همسران خود مورد سرزنش قرار گیرد؛ - زن بر شوهر مسلط شود و کارهایی که مورد خشنودی شوهر نیست، انجام دهد و به شوهرش خرجی دهد؛ - سوگندهای دروغ به خدا بسیار گردد؛ - آشکارا قماربازی می‌شود؛ - مشروبات الکلی به‌طور آشکار و بدون مانع، خرید و فروش می‌شود؛ - مردم محترم توسط زورمند که از قدرتش ترس دارند، خوار شوند؛ - نزدیک‌ترین مردم به فرمانداران آنانی هستند که به ناسزاگویی به ما خانواده عصمت ستایش شوند؛ - هرکس که ما را دوست دارد دروغ‌گو می‌خوانند و گواهیش را قبول نمی‌کنند؛ - در گفتن سخن باطل و دروغ با همدیگر رقابت کنند؛ - شنیدن سخن حق بر مردم سنگین، ولی شنیدن باطل بر ایشان آسان است؛ - همسایه از ترس زیان، همسایه را احترام می‌کند؛ - حدود الهی تعطیل و طبق هوا و هوس عمل می‌شود؛ - مسجدها طلاکاری (زینت داده) شود؛ - راستگوترین نزد آنها مفتریان دروغ‌گو هستند؛ - بدکاری آشکار شده و برای سخن‌چینی کوشش می‌شود؛ - ستم و تجاوز شایع شده است؛ - غیبت، سخن خوش آنها شود و بعضی بعضی دیگر را به آن بشارت دهند؛ - حج و جهاد برای خدا برگزار نمی‌شود؛ - سلطان به خاطر کافر، شخص مؤمن را خوار کند؛ - خرابی بیشتر از آبادی است؛ - معاش انسان از کم‌فروشی به‌دست می‌آید؛ - خون‌ریزی آسان گردد؛ - نماز را سبک شمارند؛ - انسان ثروت زیادی جمع کرده، ولی از آغاز تا آخر، زکاتش را نداده است؛ - قبر مردم را بشکافند و آنها را اذیت کنند؛ - هرج و مرج زیاد است؛ - مرد، روز را با مستی به شب می‌رساند و شب را نیز و اهمیتی به کار مردم نمی‌دهد؛ - با حیوانات آمیزش می‌شود؛ - مرد به مسجد می‌رود و وقتی برمی‌گردد لباس ندارد، (لباسش را دزدیده‌اند)؛ - دل‌‌های مردم سخت و دیدگانشان خشک و یاد خدا برایشان گران است؛ - بر سر کسب‌های حرام آشکارا رقابت کنند؛ - نمازخوان برای خودنمایی نماز می‌خواند؛ - فقیه برای دین خدا فقه نمی‌آموزد و طالب حرام ستایش و احترام می‌گردد؛ - مردم در اطراف قدرتمندانند؛ - در مکه و مدینه کارهایی می‌کنند که خدا دوست ندارد و کسی از آن جلوگیری نمی‌کند و هیچ‌کس بین آنان و کارهای بدشان مانع نمی‌شود؛ - آلات موسیقی و لهو در مدینه و مکه آشکار می‌گردد؛ - مرد سخن حق گوید و امر به معروف و نهی از منکر کند، ولی دیگران او را از این کار برحذر می‌دارند؛ - مردم به همدیگر نگاه می‌کنند و از مردم بدکار پیروی نمایند؛ - راه نیک، خالی و رهرو ندارد؛ - مرده را مسخره کنند و کسی برای او اندوهگین نشود؛ - سال‌به‌سال بدعت و بدی‌ها بیشتر شود؛ - مردم و جمعیت‌ها جز از سرمایه‌داران پیروی نکنند؛ - علایم آسمانی آشکار شود و کسی از آن نگران نشود؛ - مردم مانند حیوانات در انظار یکدیگر، عمل جنسی انجام می‌دهند؛ - انسان در راه غیر خدا بسیار خرج کند، ولی در راه خدا از اندک هم مضایقه دارد؛ - حقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هیچ احترامی برای آنها قائل نیستند، بلکه نزد فرزند از همه بدترند؛ - زن‌ها بر مسند حکومت بنشینند و هیچ کاری جز خواسته آنها پیش نرود؛ - پسر به پدرش نسبت دروغ دهد، پدر و مادرش را نفرین کند و از مرگشان شاد گردد؛ - اگر روزی بر مردی بگذرد ولی او در آن روز گناه بزرگی مانند بدکاری، کم‌فروشی و زشتی انجام نداده باشد ناراحت است؛ - قدرتمندان غذای عمومی مردم را احتکار کنند؛ - اموال و حق خویشان پیامبر (خمس) در راه باطل تقسیم گردد و با آن قماربازی و شراب‌خواری شود؛ - به وسیله شراب، بیمار را مداوا و برای بهبودی آن تجویز کنند؛ - در امر به معروف و نهی از منکر و ترک دین بی‌تفاوت و یکسانند؛ - سر و صدای منافقان برپا، اما صدای حق‌طلبان خاموش است؛ - برای اذان و نماز مزد می‌گیرند؛ - مسجدها پر است از کسانی که از خدا نترسند و غیبت هم نمایند؛ - خورندگان اموال یتیمان ستوده شوند؛ - قاضیان بر خلاف دستور خداوند قضاوت کنند؛ - استانداران از روی طمع، خائنان را امین خود قرار دهند؛ - فرمان‌روایان میراث مستضعفان را در اختیار بدکاران از خدا بی‌خبر قرار دهند؛ - بر روی منبر از پرهیزکاری سخن می‌گویند، ولی گویندگان آن پرهیزکار نیستند؛ - صدقه را با وساطت دیگران، بدون رضای خداوند و به خاطر درخواست مردم بدهند؛ - وقت [اول] نمازها را سبک بشمارند؛ - همّ و هدف مردم شکم و شهوتشان است؛ - نشانه‌های برجسته حق ویران شده است؛ در این وقت خود را حفظ کن و از خدا بخواه که از خطرات نجاتت بدهد.[۱] .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه