نام کتاب های پیامبران که در قرآن کریم آمده است، چیست؟

در هر جاى قرآن كريم، كه كتاب به انبيا (ع) نسبت داده شده مقصود صحفى است كه شرايع دينى در آن نوشته شده، و انبيا (ع) با آن شرايع در بين مردم و در موارد اختلافات آنان حكم مى‏ كرده ‏اند، مانند آيه‏" كانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ" و آيه‏" إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْراةَ فِيها هُدىً وَ نُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ"- تا آنجا كه مى‏فرمايد-" وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتابِ وَ مُهَيْمِناً عَلَيْهِ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ"و همچنين آيات ديگر. به عبارت دیگر مراد از کتاب مجموعه دستورها و فرامین و احکامی است که شریعت هر پیامبری به شمار می رود و پیامبرانی که صاحب کتاب بوده اند صاحب شریعت محسوب می شوند گاهی از این کتاب به صحف تعبیر می شود  مثلا در قرآن از کتاب حضرت ابراهیم ع و حضرت موسی ع به صحف تعبیر شده است  صُحُفِ‏ إِبْراهِيمَ‏ وَ مُوسى‏ (اعلی19) در جای دیگر از کتاب حضرت موسی ع به تورات تعبیر شده است که به همین نام هم مشهور است همچنین از کتاب حضرت داود به زبور تعبیر شده است:  وَ آتَيْنا داوُدَ زَبُورا  (نساء 163) علت این که از کتاب حضرت داود ع به زبور تعبیر شده و نه صحف، این است که برخلاف کتاب و صحف ، زبور شامل احکام و شرایع نمی شود  بلکه در زبور به ذکر خداوند پرداخته شده است (المیزان ج 17 ص 37)  همچنین از کتاب حضرت عیسی به انجیل تعبیر شده است که به معنای بشارت است.  اما  کتاب حضرت محمد ص که قرآن نام دارد ان هذا القرآن یهدی للتی هی اقوم (اسراء آیه 9) البته از قرآن ، به ذکر و فرقان و بیان و هدی و بشری هم تعبیر شده است که در واقع از اوصاف قرآن شمرده می شود در قرآن به کتاب حضرت نوح ع یا آدم ع  اشاره نشده است اما در برخی روایات از کتاب حضرت آدم ع و حضرت نوح ع هم یاد شده و به صحف تعبیر شده است : ...فَوَ الَّذِي نَفْسِي‏ بِيَدِهِ لَقَدِ ابْتَدَأَ بِالصُّحُفِ الَّتِي أَنْزَلَهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى آدَمَ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) فَقَامَ بِهَا شَيْثٌ، فَتَلَاهَا مِنْ أَوَّلِ حَرْفٍ فِيهَا إِلَى آخِرِ حَرْفٍ فِيهَا، حَتَّى لَوْ حَضَرَ بِهَا شَيْثٌ لَأَقَرَّ لَهُ بِأَنَّهُ أَحْفَظُ لَهَا مِنْهُ‏ ، ثُمَّ صُحُفِ‏ نُوحٍ‏، ثُمَّ صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ (عَلَيْهِ السَّلَامُ)، ثُمَّ قَرَأَ تَوْرَاةَ مُوسَى (عَلَيْهِ السَّلَامُ) حَتَّى لَوْ حَضَرَهُ مُوسَى لَأَقَرَّ بِأَنَّهُ أَحْفَظُ لَهَا مِنْهُ، ثُمَّ قَرَأَ زَبُورَ دَاوُدَ حَتَّى لَوْ حَضَرَهُ دَاوُدُ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) لَأَقَرَّ بِأَنَّهُ أَحْفَظُ لَهَا مِنْهُ، ثُمَّ قَرَأَ إِنْجِيلَ عِيسَى (عَلَيْهِ السَّلَامُ) حَتَّى لَوْ حَضَرَهُ عِيسَى (عَلَيْهِ السَّلَامُ) لَأَقَرَّ بِأَنَّهُ أَحْفَظُ لَهَا مِنْهُ، ثُمَّ قَرَأَ الْقُرْآنَ الَّذِي أَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى عَلَيَّ مِنْ أَوَّلِهِ إِلَى آخِرِه‏... سوگند به آن خدائي كه جانم در دست اوست شروع كرد به تلاوت آن صحفى كه نازل فرموده خداوند عز و جل بر آدم و قيام كرده بر او شيث از اول تا بآخر چنانچه شيث زنده بود همانا گواهى مي داد كه على بهتر مي داند و حافظ تر از اوست سپس صحف‏ نوح‏ و ابراهيم و تورات موسى را قرائت نمود و اگر موسى ظاهر بود اقرار مي نمود كه على بهتر از او تورات را در حفظ دارد بعد تلاوت كرد زبور داود و انجيل عيسى را به طوريكه اگر هر يك زنده بودند اقرار و اعتراف داشتند كه على آن كتب را بهتر در حفظ دارد پس از آن قرائت نمود قرآنيكه هنوز بر من نازل نشده بود از اول تا به آخر ديدم چنان در حفظ دارد ... (تفسیر برهان ج 2 ص 442).     .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه