۱ـ یک قانون خوب وقتی اثر مثبت دارد که مورد عمل قرار گیرد. اسلام یقیناً بهترین قانون سعادت است ؛ ولی مثل هر قانونی فقط راه را نشان می دهد ؛ و کسی را با اجباربا خود نمی برد. لذا فرمود: « إِنَّا هَدَیْناهُ السَّبیلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً ـــــ ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد(و پذیرا گردد) یا ناسپاسی کند » (الإنسان:۳) نیز هشدار داد به اعراب صدر اسلام که اگر شما به این دین عمل نکنید خداوند گروه دیگری را بر می انگیزد تا آنها به اسلام عمل نمایند.خداوند متعال فرمود: « ...

1ـ یک قانون خوب وقتی اثر مثبت دارد که مورد عمل قرار گیرد. اسلام یقیناً بهترین قانون سعادت است ؛ ولی مثل هر قانونی فقط راه را نشان می دهد ؛ و کسی را با اجباربا خود نمی برد. لذا فرمود: « إِنَّا هَدَیْناهُ السَّبیلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً ـــــ ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد(و پذیرا گردد) یا ناسپاسی کند » (الإنسان:3) نیز هشدار داد به اعراب صدر اسلام که اگر شما به این دین عمل نکنید خداوند گروه دیگری را بر می انگیزد تا آنها به اسلام عمل نمایند.خداوند متعال فرمود: « ... إِنْ تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَیْرَکُمْ ثُمَّ لا یَکُونُوا أَمْثالَکُمْ ـــــ هر گاه سرپیچى کنید، خداوند گروه دیگرى را جاى شما مى آورد پس آنها مانند شما نخواهند بود » (محمد:38) وقتی این آیه نازل گشت ، « جماعتى از مسلمانان به رسول اکرم(ص) عرض کردند: یا رسول اللَّه ! این افرادى که خدا در کتابش یادآور شده چه کسانى هستند؟ سلمان فارسی کنار رسول خدا نشسته بود ، حضرت دستش را روى زانوى سلمان زده و فرمودند: این است و هموطنانش ، به خدایى که جانم در دست قدرت اوست اگر ایمان از ستاره ی ثریا آویزان باشد مردانى از فارس آن را به دست خواهند آورد. ــــــ أَنَّ نَاساً مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ ص قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ هَؤُلَاءِ الَّذِینَ ذَکَرَ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ وَ کَانَ سَلْمَانُ إِلَى جَنْبِ رَسُولِ اللَّهِ فَضَرَبَ ص یَدَهُ عَلَى فَخِذِ سَلْمَانَ فَقَالَ هَذَا وَ قَوْمُهُ وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَوْ کَانَ الْإِیمَانُ مَنُوطاً بِالثُّرَیَّا لَتَنَاوَلَهُ رِجَالٌ مِنْ فَارِس» (بحار الأنوار،ج 64،ص 168) و در برخی روایات آمده : «لَوْ کَانَ الْعِلْمُ مَنُوطاً بِالثُّرَیَّا لَتَنَاوَلَهُ رِجَالٌ مِنْ فَارِس ــــ اگر علم آویزان به ستاره ی ثریّا باشد مردانی از فارس بدان دست خواهند یافت » (بحار الأنوار،ج 1 ،ص195) پس این مشکل اسلام نیست که برخی از اعراب رشد نکرده اند ؛ بلکه مشکل از آنهاست که به اسلام عمل نکرده اند. سلمان عمل کرد پس رشد نمود ، عمّار و ابوذر و مالک اشتر و مقداد و بلال و یاران امام حسین (ع) و ... عمل نمودند و ترقّی وجودی یافتند با اینکه عرب نیز بودند. پس مشکل از عرب بودن نیست مشکل از عمل نکردن است. 2ـ مطلب دیگر آنکه در بلاد اسلامی همه سرشان را زیر برف نکرده اند بلکه شیرمردانی چون حزب الله لبنان نیز وجود دارند که با کمترین امکانات ، دمار از روزگار صهیونیسم درآورده اند. یا گروهی چون حماس وجود دارند که دلیرانه از آرمان خویش دفاع می کنند. لکن وقتی خوب نظر می کنیم می بینیم که هر جا مسلمین جنبشی دارند و عزیزانه زندگی می کنند و زیر بار ذلّت نمی روند ، یا شیعه اند یا تحت تأثیر فرهنگ شیعه. لذا راز رکود و خمودی اکثر مسلمین و بی عملی آنها را نه در نژادشان بلکه در همان مذهبشان باید جست. تاریخ گواه است که وقتی اسلام در مدینه مورد پذیرش انصار قرار گرفت چنان تحوّلی در آنها پدید آورد که توانستند در مدّت کوتاهی قلّه های فرهنگ را تسخیر نمایند. اینها که روزی همدیگر را می کشتند و دخترانشان را زنده به گور می کردند کارشان بدانجا رسید که خانه ی خویش را با فقیران شریک می شدند ؛ و فرزندان دیگران را هم عزیز می داشتند. اگر آن اسلام در بین اینان باقی مانده بود یقیناً وضع مسلمین غیر از این بود که اکنون هست.امّا بلافاصله بعد از رحلت رسول خدا (ص) گروهی مسیر اسلام را منحرف ساختند و امیرمومنان را خانه نشین نموده و خود بر مسند خلافت تکیه زدند و بزرگان عصر جاهلیّت عرب همچون مروانها و ابوسفیانها و معاویه ها و کعب الاحبارها را بر سر کار آوردند ؛ همانها را که تا دیروز دشمن اسلام بودند و برای ترور رسول خدا دسیسه می چیدند. به این طریق اینان میراثدار مذهبی شدند که تنها اسمش اسلام بود ولی خبری از عناصر سازنده ی اسلام در آن نبود. این گونه شد که مسلمین به جای ترقّی ، تنزّل نمودند. امّا در تمام این دوران ، شیعیان به خاطر اتّصالشان به اهل بیت (ع) ، دائماً رو به ترقّی فرهنگی بوده اند ؛ در حالی که اکثراً دولتها در دست گروه مقابل بود و شیعیان قتل عامّ می شده اند. تعداد شیعیان همواره کم بود امّا بیشترین تولیدات فرهنگی را در بلاد اسلامی همین شیعیان و ایرانیان داشته اند و دارند. امروز نیز آنچه مردم کشورعزیز ما و نیز جوانان شیعه ی لبنانی را این گونه صاحب بصیرت و طالب عزّت و سرفرازی کرده، مذهب حقّ آنهاست که سرمشقهایی چون امام حسین (ع) و یاران باوفایش دارند ؛ و افقی روشن در پیش دارند به نام فرهنگ مهدویّت. امروز اگر به عملکرد مقامات رسمی کشورمان در سطح جهانی نظر افکنید خواهید دید که دیباچه ی کلامشان یاد نمودن از آن افق روشن مهدوی است. آری وقتی کسی آینده ای روشن را معتقد نیست و منتظر روشنایی نمی باشد بدیهی است که هوس خواب و تن پروری خواهد داشت ؛ امّا آنکه معتقد است ما روزی حکومت تمام جهان را در چنگ خواهیم داشت ، روشن است که خوابش نمی برد و در مسیر چنین هدف بلندی به جای رفتن می دود و بلکه می پرد. وقتی بدانی که آینده از آنِ توست واضح است که به استقبال حوادث می روی ، اگرچه تلخ باشند.امّا اگر تصویری روشن از آینده نداشتی ، بدیهی است که در رفتن تردید خواهی داشت و اگر نیز حرکت کنی ، با ترس و نگرانی خواهد بود. اگر به عملکرد دشمنان شیعه نیز نظر افکنید خواهید دید که آنها هم راز پویایی ما را دانسته اند ؛ لذا نوک پیکان شبهاتشان به سمت فرهنگ امامت ، عاشورا و عزاداری ، مهدویّت ، مرجعیّت و ولایت فقیه می باشد. چون می دانند که اگر بتوانند این عناصر سازنده را از ما بگیرند یا در آنها انحراف ایجاد کنند ما نیز مثل دیگر مسلمین به خواب غفلت خواهیم رفت. لذا سعی می کنند در امامت شبهه ایجاد کنند ، فرهنگ مهدویّت و فرهنگ عزاداری را با خرافات درآمیزند ، مرجع تقلید قلّابی و وابسته به خودشان درست کنند و از ولایت فقیه تصویری وارونه ارائه دهند. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه