چرا خداوند جهان را این همه بزرگ و با مجهولات فراوان آفریده که انسان با تمام تلاش خود در دنیا نسبت به دنیا جاهل می ماند!

خداوند موجودی است که تمام کمالات را دارا می باشد و براساس هویت بی نهایت الهی, باید مخلوقات الهی نیز اموری بی نهایت بوده باشند. چرا که هر خالق و آفریننده و ایجاد کننده ای در وهله نخست از روی نشانه و مخلوقش شناخته می شود ، از این رو نباید ازخلفت الهی انتظار داشت که حد یقفی داشته باشد. برای همین نیز امروزه مشاهده می شود که کشفیات دانشمندان طبیعی روز به روز فزونی یافته, و حیرت اهل علم و دانش را بیشتر از پیش کرده است. و این موید همان سخن اهل معرفت است که بشر هر مقدار تلاش نماید که حد و مرز خلقت برسد, راه به جایی نخواهد برد چرا که اساسا برای عالمی که علت آن امری بی نهایت بوده باشد, پایانی وجود نخواهد داشت. لازم است در اینجا بطور مختصر به فلسفه خلقت هستی اشاره ای کنیم تا مطلب روشن تر گردد. مطلب دیگری که باید بدان اشاره کرد این است که آیا پیچیدگی و ظرافت بی حد موجود در هستی و نیز اینکه لازم است ما همواره در جستجو و تلاش باشیم ، موجب فرو رفتن ما در جهل و نادانی می گردد یا ما را به دریای معرفت و شناخت می رساند. این پیچیدگی نهایتا ما به سویی می برد که خود را در برابر موجودی حکیم و بی نهایت می یابیم و بی اختیار در مقابلش سر تعظیم فرود آورده و با تمام وجود ستایشش می نماییم. حال که سخن بدین جا رسید بهتر است کمی نیز در مورد فلسفه خلقت عالم هستی سخن بگوییم تا در پرو آن مساله روشن تر گردد.در خلقت و آفرینش، دو هدف مى توان تصور نمود: نخست هدف متوسط، دوم هدف غایى و عالى. با مراجعه به آیات قرآن و روایات اهل بیت (علیهم السلام) روشن مى شود که هدف متوسط، خلقت براى عبادت و بندگى خداست؛ این مطلب در همه پدیده هاى عالم سارى و جارى است. خداوند در آیه 44 سوره اسراء، درباره همه اشیاء مادى عالم مى فرماید: «... و إن ِمن شىٍ إلاّ یُسَبِّح بحمدِهِ ولکن لا تَفقهُون تَسبیحَهُم...»؛ همه موجودات تسبیح خدا مى گویند، اما شما تسبیح آن ها را نمى فهمید.و درباره انسان و جن نیز در سوره ذاریات، آیه 56 مى فرماید: «وَ مَا خَلقتُ الجِنَّ و الإنسَ إلاّ لِیَعبُدُونِ»؛ آفرینش انسان و جن براى بندگى است.اما هدف عالى و غایى، وصول به مبدأ نور هستى است. یعنى منتهى الیه سیر مخلوقات، اوست: «وَ أَنّ إلى رَبِّکَ المُنْتهى »؛(نجم/42) انتهاى سیر انسان به سوى پروردگار است. «إنَّ إلى رَبّکَ الرُّجْعى » (علق/8) برگشت به سوى خداست. «إنا لِله و إنا اِلَیه راجِعون» (بقره/156 ) که همگى این آیات، غایت سیر را روشن مى کنند. پس روشن شد که هدف غایى خلقت، به کمال رسیدن همه موجودات و رسیدن انسان به مقام قرب الهى است .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه