ایا در سپاه امام حسین علیه السلام از طبل و دهل استفاده می کردند؟

  روایتی درباره طبل زدن در ایام محرم وجود ندارد و در جایی ندیده ایم که در کربلا از اینگونه وسایل استفاده کرده باشند  .  یکی از مهم‌ترین مراحل عزاداری امام حسین ـ ع  دورة قدرت یافتن سلسلة آل‌بویه در قرن چهارم هجری می‌باشد؛ که اوج گسترش تشیّع است. در این قرن حکومت‌های شیعی چون: زیدیان یمن، حمدانیان در شمال عراق، فاطمیان در مصر و آل‌بویه در عراق  روی کار آمدند. عزاداری امام حسین ـ ع  برای نخستین بار در این قرن، در قلمروی حکومت آل‌بویه و تحت حمایت آنان به صورت علنی و عمومی در کوچه و بازار برگزار شد. با توجه به نظامی بودن آل بویه آنان برای خبر کردن مردم و جمع کردن آنان از طبل که وسیله شایع میان لشکرها برای جمع نمودن سربازان بود، استفاده کردند.مورّخان اسلامی به خصوص مورّخانی که وقایع را به ترتیب سنواتی نوشته‌اند، از جمله: ابن‌جوزی، ابن‌کثیر، ابن‌اثیر، یافعی و ذهبی در ضمن وقایع سال 352 ق و سال‌های بعد از آن، چگونگی عزاداری شیعه را در روز عاشورا نوشته‌اند.دسته‌های سینه‌زنی شکل جدید عزاداری بود که در عصر آل‌بویه به مراسم سوگواری امام حسین ـ ع ـ افزوده شد. معزّ‌الدوله در سال 352 ق دستور داد، روز عاشورا تعطیل شود. آن روز شیعیان به صورت دسته جمعی با حالت غم و اندوه به سر و روی خویش کاه و خاکستر می‌پاشیدند , به سر و سینه می‌زدند , اشعاری در عزای امام حسین می‌خواندند و خیابانهای شهرها را می‌گشتند. همچنین در این روز مردم از تهیة غذا برای خویش خودداری می‌کردند. از این رو نیکوکاران، احسان و اطعام می‌دادند. تنها آلتی که از آن در این نوع دسته‌ها نام برده شده طبل است.  در عهد صفویه برای افزایش هیجان مردم و پیوستن افراد به جمعیت عزادار، طبل و سنج رایج گشت، (مجله مبلغان، شماره 15، ص 66)  برای آگاهی بیشتر ر.ک: رسول جعفریان، صفویه از ظهور تا زوال، .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه