درخواست حاجت از اولیای الهی، وقتی با نیت خالصانه و صادقانه صورت بگیرد، قطعا سبب بذل توجه و عنایات خاص حضرات معصومین(ع) قرار خواهد گرفت چون هیچ ارتباطی با منابع رحمت و فیض بدون پاسخ و اثر نمی ماند. لکن این به معنای اجابت خواسته مطرح شده و برآمدن حاجت نیست. زیرا برآمدن یک خواسته گاهی به جهات مختلف مصلحت نیست.

درخواست حاجت از اولیای الهی، وقتی با نیت خالصانه و صادقانه صورت بگیرد، قطعا سبب بذل توجه و عنایات خاص حضرات معصومین(ع) قرار خواهد گرفت چون هیچ ارتباطی با منابع رحمت و فیض بدون پاسخ و اثر نمی ماند. لکن این به معنای اجابت خواسته مطرح شده و برآمدن حاجت نیست. زیرا برآمدن یک خواسته گاهی به جهات مختلف مصلحت نیست. به عنوان مثال توسل به اولیای الهی برای شفای بیماری لاعلاجی که پزشکان آن را جواب کرده اند، عملی پسندیده و نیکوست و اثرات مطلوب و توجه و عنایات خاص آنان را در پی دارد اما به معنای برآمدن حتمی این خواسته نیست چرا که اولیاء الهی براساس حکمت عمل می کنند به هر حال یا دعای شخص اجابت می شود یا برکات و نعمت های دیگری در دنیا و آخرت برای او مقرر می شود. نفس ارتباط با امام زمان(عج) آثار سازنده روحی نیز دارد.این درخواست به صورت سخن قلبی یا لفظی و حتی کتبی می تواند باشد نوشتن نامه کتبی برای حضرت راهی برای ایجاد ارتباط با آن عزیز دلها می باشد و شرایط خاصی ندارد البته توجه داریم که نگارش نامه در ادله شرعی دستورالعمل خاصی نداشته و حتی به آن توصیه خاص هم نشده است. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه