آیا غایت حکمت نظری همان حکمت عملی است؟

با توجه به تعریف حکمت که عبارت است از: «درک ویژه‌ای که انسان با آن می‌تواند حق و حقیقت را دریابد و از تباهی کار و از کار تباه جلوگیری نماید»، حکما و دانشمندان آن‌را به دو بخش نظری و عملی تقسیم کرده‌اند:حکمت نظری عبارت است از: شناسایی و علم به احوال اشیا و موجودات، آن‌چنان‌که هستند.حکمت عملی عبارت است از: علم به این‌که رفتار و کردار آدمی، یعنی افعال اختیاری وی چگونه باید باشد.بنابراین، حکمت نظری از «هست»ها و «است»ها سخن می‌گوید و حکمت عملی از «باید»ها و «نباید»ها بحث می‌کند. به بیانی دیگر، حکمت نظری درباره‌ی هستی‌های نامقدور، کاوش نظری به عمل می‌آورد و حکمت عملی از هستی‌های مقدور و در اختیار انسان گفت‌وگو می‌کند.گروهی از فلاسفه و دانشمندان اخلاق، تفاوت‌هایی بین این دو ذکر کرده‌اند، برخی نیز اساساً دوگانگی بین حکمت نظری و حکمت عملی را انکار کرده و معتقدند حکمت عملی بخشی از درک نظری است که سرانجام به عمل منتهی می‌شود. امام خمینی(ره) نیز آن دو را لازم ملزوم یکدیگر و در هر دوی آنها عمل را لازم می‌داند.با توجه به بررسی‌های انجام شده در این زمینه، نمی‌توان گفت هدف و غایت حکمت نظری همان حکمت عملی است، چه بسا که نتیجه‌ی حکمت عملی و متخلق شدن به اخلاق الله، حکمت نظری که همان درک هستی و دریافت حقایق عالم وجود است، باشد، و این همان نوری است که ملا صدرا آن‌را غایت حکمت نظری می‌داند. پس ممکن است نور معرفت و درک حقایق عالم، غایت و هدف حکمت عملی باشد. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه