چند روایت که نشان دهنده وجود عذاب، حتی برای مسلمین گنهکار، هستند، بیان کنید.

شیخ کلینی از حضرت صادق(ع) روایت کرده که (علی(ع) را درد چشمی عارض شد؛ حضرت رسول(ص) به عیادت آن حضرت تشریف بردند در حالی که فریاد علی از درد بلند بود؛ فرمود که: آیا صیحه از جزع و بیتابی است یا از شدت درد است؟ امیر‌المؤمنین(ع) عرض کرد: یا رسول‌الله من هنوز دردی نکشیده‌ام که سخت‌تر از این درد باشد. رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) در این وقت جریان سخت و هولناک قبض روح کافر را نقل کرد. علی(ع) چون این را شنید برخاست و نشست و گفت: یا رسول‌الله اعاده فرما بر من این حدیث را که درد مرا فراموشی داد. آنگاه عرض کرد: یا رسول‌الله آیا از امت شما کسی به این نحو قبض روح می‌شود؟ فرمود: بلی، حاکمی که جور کند و کسی که مال یتیم را به ظلم و ستم بخورد و کسی که شهادت دروغ بدهد.) (منازل الاخره/5 و6) 2. شیخ صدوق در کتاب (من لا یحضره الفقیه) روایت کرده که (چون (ذر)، فرزند ابوذر غفاری از دنیا رفت، ابوذر در کنار قبر وی ایستاد و دست بر قبر کشید و گفت: خدایت رحمت کند؛ به خدا سوگند که تو نسبت به من نیک رفتار بودی و اکنون که از دستم رفته‌ای از تو خشنودم؛ به خدا قسم که از رفتن تو باکم نیست، از من چیزی کاسته نشد و من جز به خدا به احدی نیازمند نیستم؛ و اگر نبود هراس هنگام اطلاع، آرزو می‌کردم که من بجای تو رفته بودم، ولی دوست دارم چندی جبران مافات کنم و برای آن جهان آماده شوم و همانا اندوه به خاطر تو مرا از اندوه بر تو بازداشته است (یعنی همه در این فکرم که کاری که برای تو سودمند است انجام دهم و دیگر مجالی ندارم که غصة جدایی تو را بخورم)؛ به خدا قسم که گریه نکرده‌ام که چرا از من جدا شده‌ای؟ ولی گریه کرده‌ام که حال تو چگونه بوده است و بر تو چه گذشته است؟ ای کاش می‌دانستم که چه گفتی و چه گفته شد به تو؟ بار خدایا من حقوقی را که تو برای من بر فرزندم واجب فرموده بودی بخشیدم، پس تو نیز حقوق خود را بر او ببخش که تو به جود و کرم سزاوارتری.) (منازل الآخرة/24 و 25) 3. امام صادق(ع) از پدران بزرگوارشان روایت کرده‌اند که حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند: فشار قبر برای مؤمن کفارة تقصیرهایی است که از وی سر می‌زند. (بحارالانوار3/153) 4. علی بن ابراهیم در ذیل آیة کریمة: (وَ مِنْ وَارئِهِمْ بَرْزَخٌ اِلی یَوْمِ یُبْعَثونَ) مؤمنون/100 از حضرت صادق(ع) روایت کرده است که فرمود: (وَ اللهِ ما اَخافُ عَلَیْکُمْ اِلَّا الْبَرْزَخَ فَاَمّا اِذا صارَ الْاَمْرُ اِلَیْنا فَنَحْنُ اَْوْلی بِکُمْ) (بحارالانوار3/151) [به خدا قسم من نگران شما نیستم جز برای عالم برزخ، اما وقتی که کار به ما واگذار شود ما سزاوارتر هستیم نسبت به شما.[ یعنی شفاعت، مربوط به ما بعد برزخ است؛ در برزخ شفاعت نیست. بطور کلی در باب عقاب گناهانی از قبیل دروغ، غیبت، تهمت، خیانت، ستم، خوردن مال مردم، شرابخواری، قمار سخن چینی، دشنام، ترک نماز، ترک روزه، ترک حج، ترک جهاد و غیره، در خود قرآن و در روایات متواتر آنقدر رسیده که از حدّ احصاء بیرون است؛ هیچیک از آنها مخصوص کافران یا مسلمانان غیر شیعه نیست. در روایات معراجیّه به موارد بسیاری بر می‌خوریم که رسول اکرم می‌فرماید: گروههای گوناگونی از امت خودم را، اعم از زن و مرد، در حالتهای مختلف از عذاب دیدم که به موجب گناهان مختلف معذّب بودند. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه